Meet the Rutherford's

Przewrócił oczami, bo cóż, Markus był w jego kuchni i mógł zobaczyć, że o dziwo mają tutaj jedzenie. Ba, nawet kuchenkę, żeby coś zrobić z tego jedzenia. I nawet to robili. Czasem.
- Jasne, przyniosę ci. - Przez to musiał wypuścić Markusa ze swojego uścisku, ale za to w geście przeprosin cmoknął go w skroń. Wyślizgnął się z łóżka i podszedł do szafki, z której wyciągnął pojemniczek z tabletkami. Odruchowo i już chciał wysypać je na dłoń, zanim zorientował się, że to nie ten. To zdecydowanie nie było coś, co chciał podrzucać Markusowi, dlatego szybko go odłożył i wyciągnął aspirynę, którą razem ze szklanką wody, jaką Markus ze sobą tu przyniósł, zabrał do łóżka.
- Chciałbyś coś jeszcze? - spytał, podając mu aspirynę.

Markus przysiadł na materacu i patrzył za chłopakiem. -Daj co masz.- to niezdecydowanie odebrał na zasadzie, że może Ira ma mocniejsze i słabsze? Albo bardziej ulubione, które zawsze u niego działają i te mniej? -Dziękuję- Zaraz wrzucił aspirynę do wody i czekał aż ta się rozpuści, by ją wypić. -Przepraszam, że nie jestem w najlepszej formie, ale naprawdę nie mogłem cię dłużej nie widzieć.- Pewnie w każdym scenariuszu, czy Ira byłby dom obok, czy w tym samym, czy gdzieś jeszcze indziej - i tak by zrobił wszystko, by się z nim spotkać.

- Ile godzin trwał lot? Siedem? A jeszcze musiałeś tu dojechać. Więc wiesz, to jasne, że jesteś zmęczony? - Nie miał tego Markusowi za złe i nawet przez myśl mu nie przeszło, żeby mieć. - Jak chcesz się przespać albo coś zjeść, to wiesz, nie ma problemu, ogarnę coś. Twój ojciec wie, gdzie jesteś, więc możesz się przespać. - Po co Markus miał się na siłę męczyć? - Będę grzecznie obok - obiecał i coś czuł, że jeśli Markus by zasnął, to on padłby zaraz za nim.

-Ale chciałbym spędzić z tobą czas, tak wiesz... Świadomie.- gdy aspiryna się rozpuściła to zaczął ją pić. -Nie, nie jestem głodny.- w sytuacjach stresowych wciąż mało jadł. - A... Nie przeszkodziłem ci w niczym? Jakie miałeś plany? - przecież Ira mógłby coś mieć zaplanowane, prawda? A on teraz przeszkadza mu w ich wypełnieniu. -Mogę ci w czymś pomóc?- nie chciał mu przeszkadzać, a jeśli mógłby się do czegoś przydać, to jest gotów.

- Nie, nie. - Pokręcił głową. - Załatwiłem to, co miałem, i wróciłem do domu. - Z zamiarem ogarnięcia telefonu i pójścia do siebie, żeby odespać poprzednie nocki, które zarywał na graniu, ale... Wolał siedzieć z Markusem niż kazać mu spadać i iść spać. - Możemy po prostu posiedzieć. - To była chyba najlepsza opcja, dlatego chętnie wsunął się z powrotem w głąb łóżka i znów rozłożył się tak, żeby wyciągnąć do Markusa ramiona.

-To dobrze, nie chciałbym ci sprawiać problemu, czy przeszkadzać w czymś.- od razu przytulił się do chłopaka. -Berlin był bardzo odważnym miastem... Dziadkom pewnie by się tam podobało.- zaśmiał się lekko, ale tak i Eddiego i Berniego łatwo było sobie wyobrazić w stolicy Niemiec. -Ale po powrocie to pewnie Eddie nie odpuszczałby sobie obiadków u sąsiadek.- cóż, jedzenie trochę do życzenia tam miało.

- Myślałem, że nie jesteś w humorze na opowieści - przyznał, bo to nie tak, że nie obchodziło go to, co Markus robił w Niemczech. Po prostu nie chciał na niego naciskać, kiedy ten miał się nie najlepiej. Ale skoro już mu przeszło albo przynajmniej przechodziło, to ułożył się tak, żeby im obu było wygodniej i objął go ramionami. - Opowiedz mi o wszystkim - poprosił. Chciał znać każdy szczegół tego wyjazdu. Nawet jeśli chodził o okropne jedzenie.

Zaśmiał się lekko i nosem zaczął wodzić po jego szyi. Jednak po chwili przestał, bo jednak pamiętał, co Ira mówił i to nie tak, że miałby tu zacząć mu coś robić, nie. Po prostu nie chciał zasnąć. -Mogę ci później zdjęcia też pokazać, dużo robiłem. - jakoś miał wyobrażenie, że wszyscy wspólnie siedzą i on im pokazuje zdjęcie i uracza jakimiś anegdotami. -Język jest tak twardy i tak... Miałem wrażenie, że albo jestem obrażany, albo strofowany.- znów się zaśmiał i wygodniej się ułożył. Jednak zaczął opowiadać jakieś większe i mniejsze historyjki...

[Zapomniałam tego wrzucić do simowych - radość Iry z powodu Margie powala xd]

To nie tak, że Iry to nie obchodziło. Oczywiście, że go to interesowało i słuchał Markusa z wyraźnym zainteresowaniem, nawet jeśli czasem nie do końca łapał, o czym ten mówi. Po prostu w którymś momencie jakoś... zaczął tracić zaangażowanie. Nadal go słuchał, reagował na jego opowieści, ale powoli oczy same zaczynały mu się zamykać. Zwyczajnie było miło, było wygodnie, Markus był tak blisko, było przyjemnie, Markus go uspokajał...
No i w końcu po prostu przysnął, opierając głowę na głowię Markusa. Nie była to może najbardziej wygodna fizycznie pozycja pod słońcem, ale w tamtym momencie była idealna.

[Ona jest trochę przerażająca xD]

Kiedy tylko wyczuł, że Ira zasypia to nie był zły. Gdy ten zasnął, to też nie był. Wręcz przeciwnie odberał to jako komplement? Że czuje się dobrze i bezpiecznie przy nim, na tyle by móc zasnąć? W każdym razie wolał tak myśleć, niż myśleć o tym, że go zanudził. Pozytywne nastawienie trwało tak długo, aż i jemu przyszło znów zasnąć. Faktycznie lot, stres, strach, później radość i znów jakieś stresy i niezrozumienie ojca, były wystarczającą mieszanką, by po prostu zasnąć a nie się przejmować.

[Nie moja wina xd Te dzieci tam są takie brzydkie - klik xd]

Kiedy Ira został wyrwany ze snu, na zewnątrz było już zupełnie ciemno. Znaczy, nadal można było zobaczyć poświatę ulicznych latarni i świateł z pobliskiej reklamy, ale ewidentnie była już noc. I to późna.
W pierwszej chwili nie wiedział, co go obudziło. W drugiej też nie. Dopiero w trzeciej zorientował się, że to był dźwięk dobiegający z telefonu Markusa, który leżał obok niż na łóżku. Markus musiał go tam odłożyć, kiedy coś mu pokazywał, ale Ira już nie był pewien, co to było.
Sięgnął po telefon Markusa, który pokazywał mu godzinę pierwszą w nocy i połączenie przychodzące od jego ojca. Jedno z wielu, wielu nieodebranych...
Rozważał obudzenie Markusa, bo jego ojciec pewnie śmiertelnie się zamartwiał, ale zamiast tego wyciszył połączenie, odłożył telefon na miejsce i z powrotem ułożył się na łóżku, obejmując Markusa jak wcześniej.

[Przeraża mnie jej spojrzenie xD]


Mark wiedział, że Markus jest u Iry. Przynajmniej tak zakładał. Domyślał się, że Ira mógł mu powiedzieć więcej niż on chciał mu dawkować. Dlatego na początku dzwonił, żeby usłyszeć, że Markus zostaje na noc, zaproponowałby, że po niego rano podjedzie i skoczą gdzieś na dobre śniadanie. 
Ale Markus nie odbierał i to... Cóż. Zawsze odbierał, bo to był Markus. 
Markus przepraszał, że nie odebrał po pierwszym sygnale... 
Ale teraz nie był sam, był z Irą, do którego Mark coraz mniej potrafił dotrzeć. 
Był sam z Margie, nie chciał Beth budzić w nocy, więc... Musi przeczekać do rana.

[Nie wiem, co tu jest lepsze. Mina Markusa czy to, że Ira chyba nie do końca wkłada tam, gdzie powinien, bo cel widać wyżej xd]

Ira obudził się ponownie kilka godzin później i wciąż był to aż haniebnie wczesny ranek, ale przynajmniej na zewnątrz nie było już ciemno. Czuł się znacznie mniej wyczerpany, chociaż przez pozycję, w jakiej spali i to, że zasnął tak, jak wcześniej stał, daleko było mu do pełni odpoczynku.
Ale hej, uważał tę noc za sukces, bo nie skopał Markusa z łóżka. Tak właściwie to chyba w ogóle go nie kopał. A to naprawdę coś.
Wyplątał się z uścisku Markusa i usiadł, przyglądając mu się z góry. Nie był pewien, czy lepiej byłoby spróbować go obudzić, czy lepiej byłoby zejść na dół i przygotować mu jakieś śniadanie.

[Rozwalają mnie ich stopy xD]


Markusowi nie spodobało się najwyraźniej poruszenie, bo zaraz otworzył oczy jak tylko przestał czuć Irę obok. Znów zerwał się do siadu, bo wciąż nie dochodziło do niego gdzie jest po przebudzeniu.
-Która to godzina?- Spojrzał na Irę z szokiem, bo przecież miał wrócić do domu, nie dał też znać ojcu, że zostaje na noc. -Przepraszam, dzień dobry.- Ojciec mu nie mówił o wielu rzeczach, więc on też mógł, prawda? -Musnę, bo poranny oddech to pewnie nie jest to.- Wychylił się do Iry, by zrobić tak jak powiedział.

[Są na to mody dla fetyszystów, które dają realny wygląd, ale jakoś nie ściągałam xd I ogólnie nie wiem dlaczego, ale Markusowi usunęło wszystkie włosy z ciała poza łoniakami - klik xd]

Odsunął się nieco w bok, przestraszony tak nagłą reakcją Markusa. Po prostu nie chciał oberwać, gdyby ten miał jeszcze kilka takich... dzikich ruchów.
- Chyba... Chwilę po szóstej - rzucił już konkretniej, kiedy przelotnie zerknął w stronę zegara. Dokładnie to było piętnaście po, ale to łapało się pod chwilę. To może nie była taka znowu tragiczna godzina, ale milej by było, gdyby było nieco później.
- Dzień dobry...? - Pozwolił Markusowi się cmoknąć, ale po chwili odpowiedział mu dokładnie tym samym. W końcu miał tak samo poranny oddech, jak Markus. - Nie mam zapasowej szczoteczki, ale mam płyn do ust, gdybyś chciał? - zaproponował, bo wiedział, że Markus nie lubił odpuszczać higienie. - A później ogarniemy śniadanie?

[Może Ira tak lubi? Dlatego Markus tak ma xD]


-Gdzie mój telefon?- Zaczął rozglądać się na boki. -Mogę nałożyć pastę na palec, to żaden problem.- W końcu umyje dłonie, umyje zęby. To brzmiał jak dobry plan. -Pewnie ojciec mnie zabije, ale tak... Chętnie zjem z tobą śniadanie.- Pewnie ostatnie, bo Markus był bardziej niż pewien tego, że dostanie szlaban. Właściwie to pierwszy w życiu szlaban, ale nie będzie się złościć... Chyba zasłużony mimo wszystko?

[No tak, jak mu wejdzie włos w usta, to będzie miał pewność skąd to xd]

- Powinien leżeć gdzieś z twojej strony. - Wychylił się, żeby rzucić okiem i sprawdzić, czy czasami telefon nie spadł na podłogę. Ale na szczęście leżał z brzegu materaca. Dlatego mógł pomocnie dodac: - Tam jest. - I wskazać w tamtym kierunku.
- Zabije cie tak samo o szóstej, w południe albo i wieczorem. - W końcu zabić można tylko raz, prawda? A skoro Markusa miała czekać śmierć, to mkgl spędzić przed nią miło czas, prawda?

[Sam ma owłosione nogi, jest ostatni do rzutu kamieniem xd]


- Obiecałem dzień z twoją siostrą. - przypomniał, bo to było coś do czego się zobowiązał, a więc chciał się z tego wywiązać jak najbardziej. -Jestem w szoku, że nie słyszałem, że tyle razy dzwonił. - powinien go już przecież obudzić pierwszy telefon- nic nie słyszałeś? Mieliśmy dobry sen. - zaśmiał się i cóż. Nie wiedział, czy zadzwonić, czy może napisać wiadomość, ale... Uznał, że jednak zadzwonienie będzie lepsze w tej sytuacji. No i Mark raczej nie powinien spać.

- Ta, na pewno będzie tragicznie rozczarowana. Jak jej powiedziałeś, że pobawicie się jutro, to powiedz jej, że przecież dziś jest dzisiaj, a jutro będzie jutro. - Machnął ręką. - Kupi to. - Jasne, wiedział, że bycie zazdrosny o dwu i półroczne dziecko mogło być śmieszne, ale czy to aż tak źle, że wolałby mieć Markusa przy sobie?
- Gdybym słyszał, że dzwoni, to bym cię obudził. Wiem, że twój ojciec musiał się martwić. - No oczywiście, że wiedział. Po prostu miał to gdzieś. Taka sytuacja. - Spałem jak zabity. Nawet cie nie skopałem - zauważył, wskazując na Markusa, bo hej, to już coś.
Może naprawdę był tu spokojniejszy.

-A...mogę umyć teraz zęby i tu wrócić?- zapytał, bo skoro Ira nie ma problemu, żeby Markus może nie że olał jego siostrę, po prostu woli tu zostać z nim i Ira też tego chce, to Markus przestał na to dzwonić do ojca. -Chyba, że chcesz już zacząć dzień, to nie ma sprawy, choć wczesna jest godzina, prawda?- wytłumaczył swoją propozycję żeby zostali jeszcze w łóżku. Calowanie się w nią wliczało, ale... Chyba to nie było złe? Oczywiście Ira może odmówić, to nie tak. Choć miał nadzieję, że zęby i tak może umyć.

- Jasne, nie ma problemu. Tylko będziesz musiał dać mi zrobić to samo, bo wiesz, chociaż jestem cudowny i chucham fiołkami, to muszę stać się jeszcze bardziej cudownym. - Ot, po prostu nie chciał odstraszyć Markusa bardziej niż to było konieczne. Tym bardziej, że kiedy tylko Markus wyszedł z pokoju, po tym, jak jeszcze raz przypomniał mu, za którymi jest łazienka, to sam znalazł się przy otwartym oknie, żeby się odpalić. Wychylił się za okno na tyle, że prawie na wpół za nim wisiał. Opanował palenie w trybie ekspresowym, więc udało mu się dopalić zanim Markus wrócił do sypialni. I chyba nawet nie waliło dymem. Dla pewności to zapalił kilka świeczek. Dla atmosfery. Czy coś.
I wiedział, że chowanie się z paleniem było śmieszne, zwłaszcza teraz, ale po prostu wiedział, że Markus tego nie lubił.
Kiedy ten wrócił do sypialni, krótko cmoknął go w szczękę i sam wyskoczył do łazienki.

Trochę nie wiedział co ma ze sobą zrobić, gdy już został sam w pokoju chłopaka. W łazience szybko umył zęby, przemył też twarz, choć chyba najlepiej byłoby wziąć prysznic, ale nie pomyślał o tym przed i tak ... Przecież mogą sobie dalej poleżeć, wczesna pora jest jeszcze, więc nie ma co się przejmować za długim leżeniem w łóżku. Na materacach. 
Postarał się jakoś ułożyć tak, żeby wyglądać nie na spiętego, a na rozluźnionego, ale też na takiego, no... Miłego dla oka. Wczoraj widzieli się wieczorem, a teraz w świetle dnia może nieco inaczej wyglądać. Przesunął dłonią po włosach i po prostu już czekał na chłopaka.

[klik - niestety nie mam szlafroczka xd I nawet wyszedł mi minimalnie podobny z rysów twarzy do Markusa, tylko oczywiście bez tych jego pełnych usteczek xd I niezaczaiłam, że odklikałam mu niebieskie oczy.]

Wrócił z łazienki chwilę później, bo jednak kiedy nie próbował się w żaden sposób odpicować, to nie spędzał tam tragicznie wiele czasu. Po prostu umył zęby, opłukał twarz i wsadził głowę pod kran, żeby spłukać włosy. Ta fryzura nigdy nie wyglądała szalenie dobrze, ale na drugi dzień, po nocy spędzonej w łóżku... ta, jeszcze gorzej. Dlatego wolał wrócić do Markusa z wilgotnymi włosami, które tylko przetarł ręcznikiem.
To było też trochę... otrzeźwiające, dlatego kiedy wrócił do Markusa, był bardziej wybudzony. Ale to nie zmieniło faktu, że chętnie wpakował się do łóżka na swoje poprzednie miejsce, chociaż tym razem to on na wpółleżał na Markusie, chętnie klejąc się do jego boku.

[Czyli Irze podoba się Markus bo podobny jest do Łasicy? ]


-Tego też mi brakowało. - nie przeszkadzały mu mokre włosy chłopaka, więc bez problemu musnął czubek jego głowy. Wczoraj Ira pocałował jego skroń, więc chyba te drobne czułostki wchodziły w grę. Przynajmniej miał taką nadzieję. -I muszę przyznać, że wygodnie tu masz- dwa materace, cóż, nie wyglądały tak jak wygodne były. Więc nie narzekał, właściwie to przy Irze mógłby i na ziemi spać. -pojedziesz później do mnie? Jakie masz plany na najbliższe dni?- u Markusa ten plan był prosty- szkoła, nauka, Ira.

[Jeśli powiemy, że nie, bo Łasica jest meh, to będzie źle, bo skoro Markus jest podobny, to też jest meh. A jeśli powiemy, że tak, to będzie źle, bo Ira leci na innego xd]

- Możesz mi tam podłożyć nie ziarno grochu, a piłkę golfową. I tak nie poczuję. - Wiedział, że to może nie wyglądało jakoś szczególnie dobrze i gdyby ojciec Markusa to widział, to pewnie od razu pobiegłby kupić ramę łóżka, bo co to za warunki, ale miał to gdzieś. Było mu wygodnie. Lubił to łóżko i lubił ten pokój, a wszystko pasowało to jego wyglądu obdrapańca.
Obdrapańca, ale jakiego uroczego...
Uroczego, ale takiego, który rzucił szkołę. I o tym też nie powiedział Markusowi. Uświadomił sobie to dopiero teraz, w momencie, w którym Markus wspomniał o planie na kilka dni. Tych kilka dni czerwca, które zostały do wakacji. W wymiana dlatego skończyła się o tyle wcześniej, żeby to ogarnąć. I jakoś będzie musiał wytłumaczyć, dlaczego go tam nie było. Ale okej, była sobota. Zostawała jeszcze niedziela. Jakoś to ogarnie.
- Jeśli będziesz chciał, mogę iść z tobą. - Nie będzie się wzbraniał, a przynajmniej odhaczy wizytę u Margie. - Będę w pracy, mamy próby, w przyszły piątek gramy w Filadelfii. - Niby niedaleko, ale jednak inny stan.