Meet the Rutherford's

- A ja lubię, kiedy mnie całujesz - przyznał, bo nawet jeśli nikt go o to nie pytał, to zwyczajnie chciał to powiedzieć. A to chyba dobrze, ze chciał? Po prostu czul taka potrzebę. Powiedzenia tego, żeby Markus to wiedział. Może dlatego, ze okazywanie tego szło mu dość... cóż, marnie.
Ale co niby miał zrobić poza staraniem się? Pójść do seksuologa czy cos? Przecież to by było upokarzające. Nie wyobrażał sobie tego.
Choć może powinien zacząć.
- Jeśli tylko chcesz. - Nie zamierzał Markusa z siebie spychać, ani go wyrzucać.

Markus

-Jeżeli lubisz... To ja chętnie, chętnie dalej mogę cię całować...- przygryzł nieco swoje usta. Nie zszedł z niego, a znów się nachylił, by lekko cmoknąć go w usta i zacząć na powrót całować go po szyi. Może powinien wpierw okno otworzyć, może chłodne powietrze byłoby pomocne, bo oczywiście znów na nowo... W jakiś sposób się rozpalał. Chciał żeby Irze było dobrze, żeby podobało mu się to, co robią. Może było to egoistyczne życzenie, bo wtedy będzie mógł więcej i częściej chłopaka całować, czy dotykać.

W tej chwili zdecydowanie nie miał nic przeciwko temu, dlatego nie zwlekał nie wzbraniał się przed pocałunkiem. Wręcz przeciwnie. Odpowiedział na niego i to z chęcią. Taka, ze był przez krótka chwile wręcz zawiedziony, ze Markus go przerwał.
Ale to uczucie szybko mu minęło, bo jednak za bardzo lubił tez to, jak mile było uczucie dotyku ust Markusa na skórze. Dlatego bez żadnej zwłoki odchylił głowę, bardziej nadstawiając szyje. Po prostu... to tez było miłe.
Nieco mocniej chwycił się uda Markusa, zwiększając i zmniejszając nacisk palców niemalże do rytmu z pocałunkami Markusa.

Markus

Nie wiedział nawet kiedy, ale odezwał się cicho, wciąż mając usta przy jego skórze -Mogę zdjąć twój sweter? Swój?- jak Ira nie zrozumie, to uda że coś mruczał bez sensu, bo za bardzo się wczuł. Mogą się pośmiać z tego, nie miałby z tym problemu, po prostu... Miałby pewność, że wszystko jest dobrze, że Ira nie jest zły. Dlatego nie czekał na odpowiedź, a dalej całował go gdzie tylko mógł sięgnąć ustami i gdzie tylko Ira mu wskazał.

Odpowiedział dopiero po chwili, bo przez Markusa czul się jednak dość... rozproszony. Ale nie w jakimś złym sensie czy cos.
- Ja... tak, chyba tak? Znaczy - tak. - Trochę się zamotał, ale to dlatego, ze szybko się poprawił. W końcu pamiętał, ze Markus nie lubi, kiedy w takich sytuacjach używał naturalnie nasuwającego mu się chyba. Dlatego czul potrzebę poprawienia się. Nawet jeśli nadal nie do końca odpowiedział tym na pytanie Markusa. No ale ten... pozostawiał odpowiedz do interpretacji?

Niezupełnie lepiej poczuł się po odpowiedzi chłopaka. Jednak uniósł się na tyle, by zdjąć z siebie ubranie. Może już się widzieli bez koszulek, może i spali różnie obok siebie. Jednak... Czasem, gdy się rozbierał przed Irą to po prostu czuł się inaczej, tak było i tym razem. 
Chciał żeby chłopak zobaczył jak się czuje z nim, półnagim, by móc się określić, czy to jest okej, czy jednak nie. Sięgnął po jego dłoń, by zabrać ją z uda i przyłożyć do swojego brzucha. Wystarczająco wysoko, by nie było niedomówień, że za nisko ją trzyma.

To nie był pierwszy raz, kiedy widział Markusa półnago, bo widział go półnago, widział go nago, ale i tak jakoś przez chwilę po prostu się na niego gapił, trzymając dłoń w miejscu, w którym Markus ją ułożył. Po prostu... czasami tak już miał. Że się trochę... zawieszał. Zwłaszcza w takich chwilach.
No ale... próbował?
Dlatego wreszcie przesunął nieco dłonią po brzuchu Markusa, dotknął skóry, przebiegł palcami po boku... Po prostu próbował, sprawdzał. Nawet jeśli to nie było dużo.

Markus

Zadrżał pod jego dotykiem. Choć wciąż trzymał jego nadgarstek, to pozwalał, by Ira dotykał go gdzie chciał. Po prostu wolał pilnować, by nie dotknął go za nisko. Przypatrywał mu się i tak, szukał jakiegoś skrzywienia, cienia na jego twarzy, który mógłby wskazać, że coś jest nie tak.
Choć starał się przy tym nie dopatrywać czegoś, co niekoniecznie jest.
Mimo wszystko puścił jego dłoń i lekko podciągnął poły swetra chłopaka, jeżeli będzie chciał się rozebrać, to da rade sam. Markus po prostu dał mu sygnał.

Przez chwilę po prostu przyglądał się Markusowi, przygryzając dolną wargę. I to dłuższą chwilę się przyglądał, zastanawiając się nad tym, czy robi wszystko tak, jak należy, bo kiedy Markus puścił jego nadgarstek to jakoś...
Ale nie roztrząsał tego, a zabrał dłoń z Markusa, żeby ściągnąć z siebie luźny, granatowy sweter, który rzucił gdzieś obok.
I wtedy coś do niego dotarło.
- Nie złożyłeś swetra - zauważył.

-Faktycznie- zaczął odczuwać panikę -Zapatrzyłem się w ciebie i jakoś...- Jakoś też miał wrażenie, że to zapatrzenie właśnie prysnęło. Szybko sięgnął po swój sweter, by go strzepnąć i zacząć składać wykorzystując do tego brzuch chłopaka. Wyciągnął się też po jego sweter, by powtórzyć z nim to samo, co zrobił ze swoim. Zszedł z Iry, by odnieść je na krzesło, bo nie chciał już do szafy odkładać. Jak usiadł z powrotem na jego udach, to... Uśmiechnął się.

Cóż, raczej było widać po wyrazie jego twarzy, że nie do końca o to mu chodziło. Po prostu... jakoś tak nie do końca wiedział, co ma z sobą zrobić, kiedy Markus zostawił, go, żeby... no, żeby poskładać swetry.
A już chciał porwać się na stwierdzenie, że okazal się ważniejsze niż sprzątanie. A jednak nie bardzo.
Popatrzył na Markusa, odpowiedział mu uśmiechem, ale jakoś nie wiedział, co teraz.

Rozejrzał się po pokoju, bo czuł jakąś dziwną potrzebę sprzątania. Zajęcia czymś dłońmi, bo... Sam nie wiedział. Spojrzenie Iry go w jakiś sposób zawstydzało i przez to jakoś nie wiedział co ze sobą zrobić. Jednak pokój miał porządek, więc... Pochylił się żeby pocałować nagie ramię chłopaka. Przez to też, nieco mógł schować swoją twarz przed jego spojrzeniem i nieco może dzięki temu na nowo nabierze odwagi.

Nie wiedział, do czego tak właściwie dążyli, do czego Markus chciałby, żeby dążyli, ale nie chciał teraz o tym myśleć, zaprzątać sobie tym głowy i bezsensownie się stresować. A wiedział, że głupio by się stresował. Tak już miał.
Ale nie myślał o tym, jedynie kładąc dłonie na plecach Markusa, żeby lekko je pomasowac. Dotknąć. Cóż, no, cokolwiek.

Spodobało mu się to, że Ira go dotknął. Sam z siebie, nie zachęcany, więc... To naprawdę wiele znaczyło dla Markusa. Znów sięgnął ustami do jego ramienia, by wodzić po nim pocałunkami i przejść znów na szyję. Miał nadzieję, że to wciąż będzie przyjemne dla chłopaka, dlatego chciał to robić. Chciał, by jemu było przyjemnie, by sprawić, by było mu dobrze. Tego Markus w jakiś taki dziwny sposób wręcz potrzebował.

Znów odchylil głowę, dajac Markusowi kolejny raz lepszy dostęp do swojej szyi. To wciąż było mile i tak samo przyjemne, bo nie zmienił się fakt, że był w tym miejscu najwyraźniej dość wrażliwy.
To było mile, to co.
Dlatego chętnie dotykał skóry na plecach i ramionach Markusa, sięgając tam, gdzie mógł, żeby w ten sposób jakoś okazać... cóż swoją aprobatę.

Skoro Irze nic nie przeszkadzało, a wręcz się podobało to Markus całował go wzdłuż i wszerz szyi. Niemalże od jednego ucha do drugiego, przez jedno ramię do drugiego. Nie chciał być jednak jakiś monotematyczny, a raczej monomiejscowy dlatego po chwili zdobył się na odwagę. Powoli zaczął sunąć ustami poniżej linii obojczyków. Może nie szalał, ale próbował czegoś nowego. Do tej pory widział te miejsca, czasem je dotykał, teraz może je całować.

Cóż, raczej dość zauważalnie na moment stracił rezon. Na moment, bo jednak postarał się i wziął w garść, ale przez dość krótką chwilę nie wiedział, jak zareagować. Markus nie robił niczego wielkiego, niczego w jakiś sposób obscenicznego czy cokolwiek takiego, ale I tak początkowo poczuł sie zmieszany z powodu jakieś głupiej niepewności.

Poczuł, że dłonie chłopaka przestają go masować, więc przestał go też całować. Nie wiedział za bardzo co ma teraz zrobić, czy ma się odsunąć, czy na niego spojrzeć, czy coś powiedzieć. To nie było coś złego, nie był zły, nie miał powodów, by się obrazić, po prostu to niewiedza brała górę. 
Musnął jednak znów miejsce pod obojczykiem i tak na moment nad zawisł, czekał na dalszy znak, ale nie odsuwał się. nie chciał się odsunąć, by Ira nie odebrał tego w jakiś negatywny sposób.

Przez chwilę patrzył na Markusa z góry, choć patrzył głównie na czubek jego glowy i te jego blond włoski. Ale potrzebował chwili na... cóż, no chwili dla siebie. Żeby dojść do wniosku, że znów dotknie Markusa. I w sumie to właśnie zrobił, znów przesuwając dłońmi po jego plecach. Nie bardzo wiedział, co więcej powinien zrobić, dlatego krótko pomasowal jego barki, dotknął włosów.
Improwizacja. Ot co.

Kiedy tylko Ira wrócił do dotykania, to on niemalże w tej samej chwili wrócił do całowania. Powoli i niespiesznie, jednak systematycznie zsuwając się ustami w dół. Tak, że w pewnym momencie mógł otoczyć wargami jego sutek i lekko pociągnąć. Nie bardzo wiedział jak się całuje sutki, więc próbował robić coś, co może być miłe? Całował, lekko przygryzał, dmuchał, lizał. Dość sporo przy tym czasu spędził, bo jednak próbował wszystkiego i próbował wyczuć, co podoba się chłopakowi. Oczywiście żeby móc to powtórzyć. Nawet na drugim skutku. Starał się przy tym nie dotykać go kroczem, a skupiać uwagę tylko na ciele chłopaka.

Sam nie wiedział, co tak właściwie się stało, co sprawiło, że coś kliknęło mu w głowie I jego ciało uznało taką reakcję za właściwą, ale w pewnym momencie, kiedy Markus znów zbliżył usta do jego sutka, to cóż...
Poderwał się i to tak dziko, że aż zamachnął się kolanem prosto w twarz Markusa. To nie było celowe, oczywiście, że nie, nigdy by tego nie chciał, ale jednak przygrzmocił mu w nos. Całe szczęście, że ten nie miał tych swoich stylowych pingli na nosie. Chociaż to raczej marne pocieszenie...

-Puch- Markus tylko tyle zdołał zaskoczony jęknąć, gdy sięgnął dłońmi do twarzy. Czuł, że te robią się mokre, krew musiała mu się puścić. Oczywiście nie chciał zababrać łóżka, więc jakoś się z niego skulał. Nie wiedział co go bardziej boli, czy nos, czy to, że zrobił coś nie tak chłopakowi. Nie spodziewał się takiej reakcji i nie chciał zrobić nic, co mogło ją spowodować. A jednak to zrobił. 
Dlatego było mu przykro i źle i wstyd i wolał uciskać nos poza wzrokiem chłopaka.

Przez chwilę po prostu milczał i nie ruszał się, jakby sam ruch miał sprawić, że jakoś pogorszy sprawę. Jakby się dało.
Ocknął się z szoku po kilkunastu długich sekundach, po których zerwał się z łóżka, żeby znaleźć się na podłodze obok Markusa. Sięgnął po swoją koszulkę, żeby chociaż w ten sposób zatamować krwawienie.
- Jezu, weź głowę do tyłu... Nie, do przodu! - poprawił się, bo w chwili paniki sam nie był pewien. - Przepraszam, ja nie chciałem i to... To był przypadek - zapewniał, wyrzucając z siebie słowa.

Odsunął koszulkę -Pójdę do łazienki -  nie chciał ubrudzić ubrania - nic się nie stało, to ja przepraszam. Nie powinienem robić nic bez pytania - powoli wstał z podłogi. Miał nadzieję, że nie zakrwawił jej - Możesz mi przynieść coś zimnego?- zapytał, bo może to będzie dobrym pomysłem. Jak nie na krwawienie to na potencjalną opuchliznę. Nie czuł żeby nos był złamany, więc raczej wszystko będzie dobrze. Poradzi sobie, byleby mu Ira przebaczył.

- Przestań i tak już ją zabrudziłem. - On ja zabrudził, bo dotknął nią rąk Markusa, które przez niego były zabrudzone krwią. Zafundowal im iealny finisz wspaniałego wieczoru i sam nie wiedział, dlaczego tak mu odbiło. Dlatego chociaż otarł dłonie Markusa, zanim przeprosił go raz jeszcze, nawet nie zwracając uwagi na gadane przez niego głupoty, zanim poszedł na dół, żeby wyciągnąć paczkę mrożonego groszku i zanieść ja na górę, żeby owinąć ręcznikiem i dać Markusowi.