Meet the Rutherford's

- Nie musisz niczego skracać, bo ja tak mówię. - Pokręcił głową, bo przecież nie o to chodziło i nie to dokładnie miał na myśli. I nie chciał później czuć się winnym... - Po prostu... nie przepracowuj się, okej? - Tylko na tym mu zależało. A z jednej strony lepiej robić coś dłużej i na spokojnie niż chcieć zrobić jak najwięcej w krótkim czasie, prawda? A w tym przypadku mogło to być możliwe.
Podziękował, kiedy przyniesiono im zamówienie, a potem powiedział:
- Pasadena jest chyba przyjemniejsza niż LA, co? - Już nawet kiedy przejeżdżali przez miasto, żeby dostać się do hotelu, wszystko było takie... szalenie za głośne. Masa ludzi, masa samochodów, masa bilbordów, masa bezdomnych.

-Chyba faktycznie tam mądre głowy się zjeżdżają i wychodzi na to, że my nerdzi już tacy spokojni jesteśmy. - wziął sobie grillowanego łososia. -Ale podoba mi się Los Angeles że względu na to, że ty tu jesteś i do głośnego życia, po prostu przywykam.- musi skoro chce być z Irą, jeździć z nim w przyszłości w trasy. -A jak tobie z tym wszystkim?- zapytał patrząc na talerz chłopaka.

- W sumie w Pasadenie największe atrakcje to muzea, biblioteki, laboratoria, miejsca historyczne... - wymieniał, prostując kolejne palce. Ale już po chwili opuścił dłoń. - Więc ta, chyba po prostu jesteście tam nudni. - Posłał Markusowi mały uśmiech. W końcu tylko głupio gadał.
- Ja mimo wszystko wciąż nie przepadam za tym miejscem chociaż jestem tu od rana. - Jakoś.. .sam nie wiedział. Po prostu nie czuł się tu na miejscu.
Jak w wielu miejscach.
W większości miejsc.
- Jest... okej. - Chwycił za widelec, żeby rozgrzebać jedzenie, które miał na talerzu. Stek z tuńczyka w sezamie. Niby od czasu do czasu jadał ryby, ale i tak jakoś... chwilowo po prostu grzebał.

-Więc musisz mnie tam odwiedzić na dłużej, byśmy mogli szaleć i zwiedzić każde z tych miejsc. Może i dwukrotnie.- Zażartował i właściwie to czekał aż Ira zacznie jeść. -Powiedz, czy ta wizja nie jest porywająca?- Starał się brzmieć jakby najlepszą wizję roztaczał przed chłopakiem. -Myślałem, że tu jest taki... Klimat?- W końcu Los Angeles przyciągało gwiazdy.

- Jest tak porywająca, że aż nie wiem, jak mnie później poskładasz do kupy... - Okej, to był marny żart, bo Markus jednak nie mówił o rozrywaniu, ale jakoś... No, nie wszystkie żarty były trafne i śmieszne, tak? Dlatego nieco poważniej dodał: - Wiesz, że lubię muzea, więc chętnie. - Mógł nie przepadać za szkołą, ale to nie znaczyło, że nie lubił wiedzy.
- Jest, ale... to chyba nie do końca mój klimat? - Jakoś... nie czuł tego. - A może po prostu musze zmienić podejście. - Posłał Markusowi kolejny mały uśmiech.

Roześmiał się, bo to co powiedział Ira było zabawne. Śmiał się z nim, nie z niego. -No wiesz, będę się starać? Może jakiś masaż przy tym zrobię?- Mówił wciąż radosnym tonem, więc nawet jeżeli Ira odmówiłby masażu całego ciała, to Markus raczej w tym momencie, by się nie przejął. -Nic nie musisz, możesz, a najlepiej to jest dać sobie czas?- Zaproponował delikatnie.

- Zaczynam sądzić, że minąłeś się z powołaniem... - To by wyjaśniało dlaczego Markus tak często zabiera się za masaże i proponuje masaże. Może przez pęd Markusa do nauki świat stracił materiał na tak doskonałego masażystę...
- Tak, może tak. - Nadal grzebał widelcem w talerzu. - Wiem, że do wszystkiego trzeba czasu... - Ale i tak jakoś ciężko mu to przychodziło. Jak wiele rzeczy ostatnio.

-Chcesz spróbować mojego łososia?- zapytał widząc jak Ira grzebie i grzebie w talerzu. Swoją porcję miał jeszcze nie ruszoną, więc chłopak może śmiało się częstować. Myślał, że Ira jest głodny, skoro namawiał na lunch, ale teraz jakoś apetytem nie świecił. -Może umówmy się, że uda nam się zrobić kiedyś jakieś dłuższe wolne i mam na myśli dłuższe, by odpocząć, zrelaksować się i nawet wyłączymy telefony?- zaproponował, bo może faktycznie jakiś długi odpoczynek za jakiś czas będzie bardzo potrzebny.

- Hm? Nie, nie. - Pokręcił głową, odpowiadając przecząco, jak tylko przetworzył do końca słowa Markusa. - Ja po prostu... Lubię sobie trochę wszystko... przemieszać na talerzu. - Jakoś tak pozwolił sobie założyć, że Markus pił do jego braku zaangażowania w jedzenie.
Dlatego nabrał na widelec i kawałem zmaltretowanego tuńczyka wraz z zieleniną, i wsadził go sobie do ust, żeby posłusznie przerzuć. Był dość głodny, bo jednak długo nie jadł, ale jednocześnie nie miał apetytu. Chwilowo. Jakoś czasem tak miewał.
- Wiesz, kiedyś na pewno nam się to uda. - Jak już wszystko jakoś sobie... ustabilizują. Teraz ciężko byłoby im zniknąć na urlopie. Choć była to kusząca wizja, to musiała poczekać. - Bylebyś na ten relaks nie wywiózł mnie na ryby. - Posłał Markusowi mały uśmiech.

Dopiero, gdy Ira zaczął jeść swoje danie, to Markus zabrał się za swoje. -Tak się zastanawiałem co robisz.- przyznał się do obserwacji jego talerza. Kiedyś robił podobnie, ale było to na zasadzie ukrycia, że się jednak nie je. Może dlatego był taki czujny względem chłopaka. -A co jeśli ciebie na rybach nikt, by się nie spodziewał, więc byłaby to najbezpieczniejsza opcja?- Zażartował.

- Próbuję się wewnętrznie przekonać do tego, żeby jednak zejść rybę. - Jakoś unikał jadania zwierząt, a dla niego ryba też się do zwierząt zaliczała. Ale wolał zjadać coś od czasu do czasu, bo jego dieta nie była jednak szalenie zbilansowana pod względem witamin. Czego innego też.
- Najbezpieczniej byłoby na dnie jeziora. A tam mogliby mnie znaleźć po tym, jak rzuciłbym się z łódki. - Tak kochał ryby. Samą wizję kempingu i ryb. Czy czegokolwiek podobnego.

-Nie chciałeś sałatki, albo frytek z marchewki, czy z batata?- zerknął na szybko do zostawionego im na stoliku manu. -Ale wiesz, witaminy są ci potrzebne, nic się nie stanie. Jutro już ryb nie będziemy jeść.- uśmiechnął się do niego ciepło i trącił stopą jego stopę, by chłopak nie czuł się, że jest w tym sam. -Możemy nie wpływać na jezioro, a posiedzieć przy plaży.- puścił do niego oko.

- Jak jesteś w trasie, to jadasz albo w przydrożnym barze ze sporym parkingiem, albo w fastfoodzie, albo jesz gotowce, albo masz farta i trafia ci się hotel... Wierz mi, czasem nie mam ochoty patrzeć na żadne wariacje ani frytek, ani sałatek. - W przyszłości może wszystko będzie wyglądało inaczej, ale póki co to daleko było im do vipowskiego latania prywatnym samolotem od hotelu do hotelu. Pięciogwiazdkowego, oczywiście. Niektóre gwiazdki to miały chyba hotele dla swoich samolotów.
Ale nie był pewien, czy to była taka świetna opcja. Jemu było dobrze tak, jak było. Cóż, przez większość czasu. Albo mniejszość. Albo po prostu czasami...
- Jeśli będziesz kazał wędkować mi z plaży, to powieszę się na wędce. - Zawsze znajdzie sposób, żeby wymigać się od moczenia kija.

-Wiem, że jest tu dużo potraw mięsnych, ale są też bardziej vege... Więc mogłeś zamówić coś innego. - uśmiechnął się ciepło. -Nie myśl o jedzeniu, a po prostu jedz?- Starał się jakoś go wesprzeć. -Nie no, będziemy po prostu się opalać i czytać komiksy?- Zapytał, bo w sumie to chyba byłoby najprzyjemniejsze? Albo możemy się gdzieś w łóżku zaszyć i czytać?[/b]- To było takie ich w końcu.

- Miałem ochotę na rybę. - Wzruszył lekko ramionami. Wiedział, że może nie bardzo to widać, ale tak było. Dlatego żeby nie było to zabrał się za nieco aktywniejsze jedzenie. To nie był ani pierwszy, ani ostatni raz, kiedy musiał trochę pozmuszać samego siebie do jedzenia. Ale jeść jadł, więc to chyba najważniejsze, nie?
- To możemy zrobić nawet dziś - zauważył, no bo w sumie skoro mieli wolny dzień, to kto im zabronił wyciszyć telefon i poczytać w łóżku? Może powinni zwiedzać miasto czy coś, ale zawsze mogli to zrobić jutro, prawda?

-I nic się nie dzieje, że ją jesz. - starał się jakoś załagodzić konflikt światopoglądowy, który zapewne Ira toczył sam ze sobą. -Nie mam żadnych komiksów.- zabrzmiał przepraszająco. Nie chciał zawieść chłopaka, skoro ten założył, że może jakieś przy sobie ma. -Ale możemy i tak się zaszyć, a może na tym wielkim telewizorze będą lecieć stare kreskówki?- to chyba nie byłby zły plan zastępujący czytanie?

- Nie czuję, że robę coś złego. - Znów lekko wzruszył ramionami. Może gdyby był wojującym wegetarianinem, to by czuł jakieś wyrzuty sumienia, ale on po prostu nie jadał go ze względu na preferencje smakowe i nie kryło się za tym nic głębszego.
- Mam ze sobą książki. - Może to nie były komiksy, ale to i to można było czytać, prawda? Niektóre trzymał nawet w bagażu podręcznym. Ostatnio próbował jakoś zagłuszyć myśli czytaniem. Nieszczególnie pomagało. - Ale możemy się odmóżdzyć. - Może to właśnie był dobry pomysł.

-A smakuje ci?- zapytał, bo może choć Ira chciał rybę, to jednak ta nie była spełnieniem jego preferencji smakowych. -Mogę się zamienić jakby co. - Łosoś nie był zły, więc mógłby się z nim spokojnie zamienić. -To możemy poczytać, pewnie. - było mu obojętne, czy będą czytać, czy będą oglądać - ważne, że będą robić to razem.

- Jest okej. - Póki coś dało się zjeść to jednak nieszczególnie wybrzydzał. Mógł grzebać w talerzu, ale to nie znaczyło, że wzgardzał jedzeniem. Prędzej ponarzeka, ponarzeka, ale zje. On lubił narzekać.
Ale na spokojnie zjedli, wypili po trochę zbyt wymyślnej mrożonej herbacie, a potem postanowili wróci do pokoju. Wiedział, że mogli, a może nawet powinni spotkać się z chłopakami, ale jednak z drugiej strony będą mieli jeszcze aż nazbyt dużo okazji na oglądanie ich, więc po co się śpieszyć? Wolał zostać z Markusem sam na sam w czterech ścianach, gdzie mieli pełnię spokoju.

- Umyję zęby i cię pocałuje, dobrze?- właściwie to prócz objęcia, stuknięcia stopą pod stolikiem nie miał z nim żadnego fizycznego kontaktu. Miał nadzieję, że nie ma co się martwić tym, bo przecież mają na to czas. Teraz jednak nie chciał całować go i żeby Ira czuł od niego rybę, choć sam też przecież ją jadł. 
Jeszcze się nie wypakował, więc kucnął obok torby, w której miał kosmetyczkę, by ją wyciągnąć i pójść do łazienki.

- Jak ty to zrobisz, to ja też będę musiał to zrobić. A nie chce mi się. - Dramatycznie ułożył się na plecach w poprzek łóżka, kiedy odprowadzał Markusa wzrokiem. Mimo wszystko nie powstrzymywał go przed pojsciem do łazienki, bo jeśli ten chciał się odwieźć, to niech to robi. On po prostu jakoś się zmusi, zeby zrobic to samo.

-To nie musisz, to że ja czegoś wymagam od siebie - wyłonił się z łazienki ze szczoteczką do zębów, ale nie mówił z nią w ustach -Nie oznacza, że od ciebie też będę tego wymagać. - czy to nie było racją? Jeżeli miałby czegoś chcieć, co ma żeby Ira to miał, to byłoby to świadectwo ukończenia szkoły, a nie mycie zębów przed całowaniem.

- To się presja nazywa - rzucił, kiedy Markus ponownie zniknął w łazience. Jednak nawet nie podniósł głowy z materaca i nie spojrzał na Markusa, bo był zbyt zajęty leżeniem jak ryba wyrzucona z wody, bo po prostu gapił się w sufit i myślał na tym, że ten materac jest tak przesadnie miękki, że chyba zaraz się w niego zapadnie.
Jakoś tak go po prostu wzięło.

Gdy już wymył zęby, odpowiednio wypłukał usta, dodatkowo przemył twarz i dłonie. Dopiero tak odświeżony skierował się z powrotem do Iry, by wejść na łóżko i ułożyć się nad nim. Gdyby Ira chciał, to mógłby się spod niego wysunąć. 
Jednak zaczął zasypywać jego twarz pocałunkami, więc miał nadzieję, że Ira tego nie zrobi.

Nie uciekał ani przed Markusem ani przed jego dotykiem, ale nie był też szczególnie szalenie zaangażowany, w głównej mierze po prostu dając całować się Markusowi. Ograniczył się jedynie do ułożenia dłoni na jego boku, ale zwyczajnie jakoś... Sam nie wiedział. Nie chciał zachowywać się jak jakiś oklapnięty kartofel, bo przecież nie robił niczego, co powinno go tak wymęczyć, ale...
Cóż, no ale jednak czuł się jak jakiś oklapnięty kartofel. Nawet jeśli było to całkiem bzdurne porównanie. Po prostu nawet nie miał chęci wymyślać czegoś lepszego.