Meet the Rutherford's

Odniósł wrażenie, że odpowiedź Iry była zbyt... Zbyt poważna, przecież to tylko słowa i rzucane przecież humorystycznie. -Dobrze, poczekam na naszą starość, by cię nazwać jak dziadkowie. - wolał już tego nie powiedzieć na głos, bo nie wiadomo jak Ira zareaguje, naprawdę był jakiś... Inny. -Wypiłem- uniósł pustą szklankę- Dziękuję - uśmiechnął się i skierował do kuchni, by ją przepłukać i włożyć do zmywarki.

- To dobrze. - Zareagował powiedzeniem tego z takim opóźnieniem, że ciężko było pewnie powiedzieć, czy mówi o tym, że Markus będzie dawał mu ksywki dopiero na starość, czy może na to, że Markus wypił cały koktajl i to szybciej od niego. Może chodziło o to i o to. Może o nic. Czasem sam nie wiedział.
Dlatego po prostu dopił swój koktajl, dalej wspierając się o wyspę kuchenną, zanim sam też poszedł posprzątać, żeby posprzątać po tym, jak nabałaganił przy robieniu koktajlu i zabawie blenderem. Tyle mógł chyba posprzątać sam.

Markus nie wtrącał się w sprzątanie Iry w kuchni. Miał podłogi do ogarnięcia i kurze, także to powinno mu wystarczyć dla uspokojenia swoich myśli i emocji. Czasem z Irą... Było ciężko, jakby wpadał na jakąś ścianę i nie wiedział jak ją obejść, czy ją rozbić. 
Dlatego też zrobił to, co do tej pory - po prostu uznał, że to wszystko przeczeka. Są ze sobą w końcu na dobre i na złe.

Posprzątał, starając się zrobić to w taki sposób, żeby Markus był zadowolony, ale i tak brał pod uwagę to, że kiedy opuścił kuchnię, to Markus mógł zabrać się za poprawki. To było dla niego prawdopodobne, dlatego nawet nie próbował sprawdzać tego, czy ma rację. Po prostu poszedł do łazienki, żeby wziąć prysznic i jakoś się ogarnąć. I tak zbliżał się wieczór, więc to nie było chyba nic dziwnego, więc po prostu spróbował jakoś doprowadzić się do porządku, nawet jeśli teraz nie miało to już szczególnie wielkiego znaczenia, bo dzień się kończył.
- Chcemy coś obejrzeć? - zagadnął Markusa, kiedy wrócił do salonu, jakby wspólne oglądanie czegoś miało być jakąś... gałązką rodzinną.

Markus nie poprawił kuchni po Irze. Nie chciał dokładać jakieś cegiełki niezgody, ale też... Po prostu nie musiał sprzątać. Było czysto, nie było brudno, więc... Nie musiał ingerować. 
- Puszczę drugą turę prania i sam wskoczę pod prysznic.- wstał z kanapy, na której przeglądał pismo naukowe. -Możesz coś wybrać, albo też nie wiem, zamówić chińszczyznę?- mijając go zatrzymał się, by musnąć jego usta.

Przez chwilę poczuł się głupio z tym, że kiedy on wszedł, to Markus wychodzi, ale sam sobie wytłumaczył, że przecież chodzi tylko o to, że zwolnił mu łazienkę. Wiedział, że czasem niepotrzebnie na coś się nakręcał albo czymś się przejmował. Ale czasem tak miał. Że za bardzo skupiał się na czymś nieistotnym.
- Jeśli jesteś głodny, możemy coś zamówić. - Sam jakoś nieszczególnie miał apetyt. - Albo mogę zrobić ci drugi koktajl... - spróbował, żeby zabrzmiało to jako żart. - Poszukam czegoś w telewizji. - Skinął krótko głową, zanim odszedł w stronę kanapy. Była jaskrawo pomarańczowa i nie pasowała w żaden sposób do wnętrza, ale nalegał na nią od momentu, w którym ją zobaczył. Kojarzyła mu się z babką Connie. Lubiła takie rzeczy.

- Myślałem, że mi zaproponujesz umycie pleców. - zaśmiał się. -Zaraz do ciebie wrócę, nie musisz też nic zamawiać, jak nie masz ochoty. - machnął ręką, bo pewnie i tak telewizja ich zacznie usypiać, więc nie muszą nic zamawiać. -To zaraz wracam.- powtórzył się, ale już był w połowie drogi do łazienki. Szybko ogarnął pranie, puścił drugą turę i wszedł pod prysznic.
Tak, ciepła woda, to było coś czego potrzebował.

- Mogłeś mówić zanim wyszedłem spod prysznica...? - Może znów wziął to nieco zbyt poważnie, ale momentami tak już miał i... i sam nie wiedział. Po prostu tak miał. Czasami. I czasami nie wiedział, co dokładnie przez to czuć. Ale starał się o tym nie myśleć. Nie skupiać się.
Po prostu przełączał kanały, jakoś opatulając się kocem, żeby... Po prostu tak mu było dobrze. Zatrzymał się dopiero na serialu o jakieś dwójce jasnowłosych chłopców, która chyba kradła smoka.

-Przepraszam, nie chciałem ci przeszkadzać.- Krzyknął do niego z łazienki. Coś im ten powrót nie wyszedł, a przecież dopiero co wspaniale bawili się na weselu jego ojca, który jednocześnie został teściem Iry. O dodatkowych koligacjach przez Margie wolał nie myśleć, to zbyt skomplikowane. 
Po prysznicu zaraz się skierował do Iry, który był opatulony kocem. Usiadł blisko niego i po prostu się przytulił. 
-Co mnie ominęło?- Zapytał patrząc na telewizor.

Odchylił koc, żeby Markus się pod niego wsunął, ale nadal śledził wzrokiem to, co działo się na ekranie.
- Nie wiem... Te dzieciaki uciekły z zamku i poszły do jakiejs jaskini dla smokow czy coś. Ten z krótszymi włosami to chyba jakiś książę. - Pewnie gdyby oglądał od początku to bylby bardziej zorientowany, a tak przypuszczał. - Namówił tego drugiego, zeby wszedł na smoka... Prawie ich spaliła... - Domyślił się, że to była smoczyca. - Teraz kłócą się z tym trzecim dzieciakiem... To chyba brat jednego z nich... - Tak mu się wydawało i może nie powinien, ale wciągnął się w oglądanie sprzeczki dzieciaków... nie do końca spodziewając się tego, że zaraz poleje się krew i ktos prawie straci oko. Z wrażenia aż bardziej docisnął się do boku Markusa.

-Nie bój się, jestem przy tobie.- objął go mocniej i na chwilę przestał poprawiać koc. -Będą z tego brzydkie blizny.- Zauważył i zasłonił Irze oczy. -Jeszcze leje się krew. - a skoro Ira mógł ominąć taki moment, to Markus chętnie będzie chwilowym bohaterem i nie da mu na to patrzeć. -Ten brat to skurczybyk.- Skomentował -Nie chciałbym, żeby Marvin taki był.- A to z wielu względów jednak na szczęście nie groziło.

Po prostu... byl blizej Markusa. I tyle. To nie tak, że... chcial się jakoś schować czy coś. To by było śmieszne, nie?
- Nie boję się. - Trochę ofuknął Markusa, odsuwając jego dłonie, bo przez to niczego nie widział na ekranie. Po prostu... To, że poczul sie... dziwnie na widok krwi to przecież nic takiego, tak? To... To była tylko głupota. I tyle. Był dorosłym mężczyzną, mógł patrzeć na sztuczną krew na twarzy dziecka.
- On jest chyba młodszy od nich. Porypane dziecko - ujął to w miarę delikatnie.

-To nic złego wzdrygać się na widok krwi.- Miał nadzieję, że go uspokoi. -Jesteś tu ze mną, nie musisz się wstydzić swoich reakcji.- Pocałował krótko jego ramię. -A ci dwaj to przyjaciele? W sumie nie dziwię się, że ten nie zadaje się ze swoim bratem.- Przy o wiele mniejszych przewinieniach Markus nie zadawał się z Marvinem.

- To nic. - Nie chciał, żeby Markus postrzegał to jako... coś wielkiego. Sam nie chciał tak o tym myśleć, więc nie chciał też, żeby Markus o tym myślał. Tak po prostu było łatwiej i wygodniej. Tego chciał się trzymać. Po prostu.
Zwyczajnie chciał siedzieć obok Markusa i radośnie udawać, że jest w porządku w każdym aspekcie.
- Tak, chyba tak. To przyjaciele, a ten tutaj to brat tego tam. - Wskazał palcem na księcia, kiedy kamera znów skoncentrowała się na nim. - Przeoczyłeś smoka. Będziemy musieli kiedyś obejrzeć od początku. - Oparł bok głowy o Markusa, przybliżając się w ten sposób jeszcze bliżej.

-Wiem, że nic- znów cmoknął go w ramię. -Och, smoka? Mam nadzieję, że się jeszcze pojawi, to najlepsze mityczne stworzenia.- Od razu się ożywił. - Więc mam nadzieję, że będzie mieć tu jakąś większą rolę, nie tylko bycie tłem do przecinania mieczem twarzy.- Smoki powinny w końcu mieć swoje pięć minut, o wojownikach pełno jest filmów, czy seriali.

- Wolę jednorożce. - Nie żartował, mówił jak najbardziej poważnie. Lubił jednorożce. Były czadowe. Czasem nawet bardziej niż smoki. Bo miały rogi, tęczę i takie tam... No chyba, że byłby tęczowy smok. Wtedy mógłby się zastanowić. Albo chociaż różowy. To też by zaakceptował.
- Zrobię sobie kiedyś tatuaż z jednorożcem. - W ogóle zrobi sobie kiedyś tatuaż, ale jak już go zrobi, to z jednorożcem kiedyś też.

[Taki sobie zrobi albo taki, o xd]

[Bez kosmity lepszy xD]


-Nie podoba ci się twoje ciało?- Markus nie miał żadnego tatuażu i raczej nie planował zrobić sobie jakiś w bliższej bądź dalszej przyszłości. -Jednorożce też są fajne- poparł jego wybór -Jednak ja zostaję przy smokach.- A smoki mogą się kolegować z jednorożcami, prawda? W końcu to tylko mityczne stworzenia i rozmowa, które z nich się woli.

- A miałoby nie...? - Przekręcił głowę, żeby zerknąć na Markusa, bo nadal słyszał na ekranie kłótnie króla ze strażnikami. Nie musiał patrzeć na ekran, wolał wyłapać wyraz twarzy Markusa. Jakoś... sam nie wiedział, jakoś nie myślał o tym, że ma problemy ze swoim ciałem. Wydawało mu się, że wygląda dobrze, nawet jeśli zdarzało mu się czytać, że jest za chudy, za mało męski, że wygląda jak baba... Nigdy się tym nie przejmował. Robił kolejne kolczyki, bo miał na to ochotę, a tatuaż traktował tak samo. Robił coś, bo chciał.
- Ta, smoki też są fajne. To takie pegazy na ognistych sterydach. - A pegaz to prawie jednorożec, więc wszystko mogło być powiązane ze sobą, tak?

-Oczywiście, że masz się sobie podobać, mnie się podobasz, po prostu, po co ci tatuaże, skoro jesteś piękny?- Nieco szerzej wypowiedział swoją myśl. -Coś jednak te konie ci w głowie.- zażartował, bo pegaz był bardziej koniem niż smokiem. Ze smokiem łączyły go skrzydła, choć można byłoby się kłócić, czy skrzydła skrzydłom równe. -Oooo, ojciec tego chłopaka odważny jest, byleby go nie zabili.- miał nadzieję.

- Żeby być piękniejszym. - Może to była głupia odpowiedź, ale czy nie o to poniekąd chodziło? Nie zawsze musiało kryć się za tym coś więcej, mogło chodzić jedynie o to, że ktoś robił to, co mu się podobało. Miał ochotę zrobić sobie tatuaż, bo mu się to podobało, a nie zrobił go do tej pory, bo dawał sobie czas na potencjalne rozmyślenie się. Ale jeszcze się rozmyślił.
Choć może to było coś, o czym powinien był pomyśleć w kontekście podobania się Markusowi.
- Czekaj, czyi to ojciec? - Na moment stracił wątek, dlatego musiał się zastanowić, kiedy wrócił spojrzeniem na ekran. Facet był niepodobny do żadnego z chłopców, ale domyślał się, że był ojcem tego od oka. I musiał przyznać rację, kiedy oglądał, jak ten domawia się z królem i królową o zasad "ręki złodzieja" i "oko za oko". - Okej... To zdecydowanie jest kandydat na dobrego ojca...Takiego z żelaznymi jajami. W odróżnieniu do tego drugiego... - Bo król jakoś nie był szczególnie przejęty tym, że jego syn miał krwawą szramę na twarzy. Zadaną przez drugiego syna.

-Nie wiem, czy da się być już piękniejszym...- Spojrzał na niego tak, by Ira miał pewność, że Markus mówi prawdę i podoba mu się najbardziej. -Ale... Jeżeli chcesz tatuaż... To zrób?- Nie mógł mu przecież zabronić go zrobić, prawda? -Król może wiesz... Im mniej synów, tym mniejsze szanse walk o tron?- Zauważył -Ale może mieć też w tym jakąś większy cel?- i może dopiero za kilka odcinków to się ukaże i rozwiąże.

- Nie musisz się podlizywać. I tak nie zamoczysz. - Sięgnął dłonią do uda Markusa, żeby poklepać je pod kocem.
Ale doceniał jego słowa.
- Twój ojciec też ma więcej synow, ale jakbyście się pocięli z Marvinem, to chyba by się tym przejął... - sprobowal zazartowac. Może nie mial dzieci ani ojca (tego się trzymal), ale to wydawalo mu się wręcz niepojęte, zeby tak to olać. Cała ta rodzinka wydawała sie być równie wspaniała.

-Nie zawsze chodzi o seks, wiesz o tym?- Zerknął na Irę, bo wcale nie robił podchodów, by uprawiać z nim go. W znacznej większości robili wszystko z inicjatywy Iry, albo wtedy gdy ten po prostu chciał. -To fakt, przejąłby się tym... Ale jest szeryfem, nie królem, stąd może ta różnica.- Spróbował zażartować i rzucił to lekkim tonem.

- Ale może chodzić. - Lekko trącił Markusa ramieniem, żeby jakoś spróbować przekształcić swoje słowa w żart. W końcu nie trzeba się było silić na powagę, tak...? Chociaż sam nie wiedział skąd dokładnie wzięła mu się teraz ta zamiana nastawienia. Ale chyba lepiej w tę stronę, nie?
- No fakt... brzydki książę szybciej znajdzie sobie żonę niż brzydki syn szeryfa... - zażartował już nieco jawniej, znów trącając Markusa w bok.

-Wiesz, że nie jestem taki- pokręcił głową. Już i tak po takiej ilości przyjmowania słowa "nie" powinno zaświadczać, że Markus nie jest taki i nie liczy tylko ja seks. -Ale dobrze, dobrze.- uśmiechnął się do niego, bo nie było powodu, żeby nie. 
-Dlatego brzydki syn szeryfa - powtórzył za nim słowa -Znalazł sobie męża?- rzucił to tak samo żartobliwym tonem, jakim mówił do niego Ira.