Meet the Rutherford's

-Nie posiadam kobiecych cech cielesnych, ani innych, także... Nie jestem kobietą w tym związku, a na całe szczęście ty również nią nie jesteś.- Podkreślił, bo... Właściwie to nie wyobrażał sobie, że Ira mógłby być kobietą. Aż nim potrzepało. 
-Myślę, że tak może być.- skinął głową, gdy spojrzał na przyłożoną do zdjęcia umywalki próbkę kafelka. -Jeżeli zdjęcie oddaje jak najbliżej kolor, to jestem na tak.- mogą mieć takie połączenie w łazience.

- Znowu jesteś taki sztywny. - Przewrócił na Markusa oczami, ale nie robił tego złośliwie, a bardziej dla żartów. Nic poważnego. - Nie ma co się wstydzić kobiecego pierwiastka - rzucił luźno, bo przecież nadal tylko gadał bzdury i nic więcej. - I mam pewne obawy, że zanim zamieszkamy w tym domu, to wszystko zdąży nam się znudzić. - Może właśnie dlatego nie powinno się projektować wszystkiego tak wcześnie. Ale co z tego?

Markus spojrzał nieco z przerażeniem na Irę. -Ale kobiety są... Euh.- A on nie chciał mieć w sobie czegoś "euh", po prostu... Ouh, znów nim potrzepało. -Mam alergię najwidoczniej dlatego... Wolę być nudny i sztywny.- Zero kobiet. -No wiesz, wtedy znów będziemy mogli sobie coś wybrać od początku? Może wyprodukują coś nieco inaczej, albo w innym kolorze?- Więc to chyba nie będzie takie złe.

- Mam wrazenie, ze ostatnio masz większą urazę do kobiet niz kiedyś... Przytłoczyła cie nowa siostra czy któraś z koleżanek znów wtrąca ci się w obliczenia, hm? - zagadnął, powoli zbierając katalogi. Co za dużo, to niezdrowo, więc najlepiej było dawkować sobie całe to projektowanie wnętrz, bo faktycznie zdążą wszystko wybrać i zmienić zdanie dziesięć razy, zanim w ogóle dom w pelni stanie.

-Chyba Anabeth w ciąży... Wiem, że już nie jest, ale... Jakoś... Na uczelni na szczęście już żadna nie próbuje mnie uratować. [/H]- przewrócił oczyma, bo dziewczynom włączał się jakiś instynkt, że przecież trzeba mu pomóc, bo nie dość, że nowy, to jeszcze z uczelni poprzedniej musiał zrezygnować, źle wykorzystał miary i na pewno ma traumę, którą tylko one są w stanie wyleczyć. - Ale dobrze, już nie rozmawiajmy o kobietach i kobiecych pierwiastkach. - machnął dłonią.

- Och, ty biedaku, którego bóg pokarał zbyt wieloma kobietami w rodzinie. - Pokręcił głową ze współczuciem, no bo biedny Markus, no biedny. Jak dobrze, że bóg dał Markusowi tą łaskę i stworzył go gejem...
Nie, żeby wierzył w boga. Po prostu czasem lubił się trochę ponaigrywać z Markusa...
Ale jednak wrócił do tematu domu.
- Wybieranie czegoś od początku, na zastępstwo, to już jednak nie to samo. - Tak jakoś czuł. Chociaż może to było głupie. Po prostu... brał do siebie całą tę budowę, okej? - Więc mam nadzieję, że nasze wybory przetrwają próbę czasu, bo wtedy będziemy mieć pewność, że były słuszne. - W końcu wystrój domu będzie oglądało się dość długo, prawda?

- Znaczy... Po prostu, nie rozumiem ich i tego... Że czasem je tak ciągnie. - nawet jak się okazuje że jest gejem, to one albo znów chcą naprawiać, albo... Traktują go jak swój spowiednik. To tak nie działa.
-Wiesz, na chwilę obecną wszystko mi się podoba, uważam, że pasują do siebie elementy, są jasne- jak już wcześniej powiedział -więc będzie wciąż przestronnie. - więc był zadowolony.

- Okej, okej. - Może mało było to uspokajające, ale taki miał zamysł. - Zostawiamy temat tych wstrętnych kobiet. - W końcu już w przedszkolu wiedziało się, że baby są fuj, tylko niektórzy z tego wyrastali, a niektórzy jednak nie. Ot, tak już był ten ich świat zbudowany.
- Nie martw się, nawet z czarnymi barwami byłoby przestronnie - zapewnił, wstając ze swojego miejsca przy stole, żeby móc odnieść katalogi na właściwie im miejsce, a później poodkładać odpowiednio posegregowane próbki płytek. Skoro już budowali dom, to należało wykorzystać możliwości i nie oszczędzać możliwie na przestrzeni.

-Wiesz, jakiś czarny element? Albo czarny front może być w którymś miejscu. Najlepiej też będzie widać jak wpada światło, gdy już będą okna.- Zaśmiał się, ale tak, wtedy mogą zobaczyć o której i pod jakim kontem światło będzie padać. Tak dokładniej, bo jednak wyobraźnię i doświadczenie z oknami od różnych stron, to przecież mieli. -Ale zamiast czarnego jakiś grafit?- Zagadnął.

- Jak już w końcu wybierzemy okna, to pozwolę Ci mieć nawet czarny front - obiecał, wkładając wszystkie swoje katalogi i segregatory do granatowego pudla, które później odstawi na odpowiedni regał. Ale najpierw wrocil, zeby zabrac swoje próbki płytek, bo musiał włożyć je do drugiego pudla. Nauczył się, ze segregacja byla wazna.
- Rozmawiałeś może z Bernim? - zagadnal, zmieniając temat. - Chciał pomówić o urodzinach Eddiego.

-Myślą o stylizacji na szalone lata siedemdziesiąte. - Markus uśmiechnął się widząc jak Ira wszystko segreguje. Nauczył się, że... Nie musi we wszystkim mu od razu pomagać, a przecież mężczyzna wie co ma robić z próbkami nie gorzej niż on sam. Dlatego jedynie poskładał to, co sam oglądał, by mu podsunąć. -Oczywiście w twoim ulubionym klubie seniora.- Zaśmiał się, powtarzając nazwę jaką Ira nadał klubowi golfowemu.

- Szalone lata siedemdziesiąte w Gay Village? - Nadal nazywał tak to miasto. - Nie wiem, czy jestem w stanie to znieść - przyznał, zabierając podsunięte przez Markusa katalogi, żeby i je odłożyć. - Niedługo będą może szalone lata osiemdziesiąte na osiemdziesiąte urodziny. - Nie brał pod uwagę, że takowych miałoby nie być. - Powiedz im, że są już po ślubie, trzeba się ustatkować... Niech zostaną takim starym, nudnym małżeństwem jak my. - Posłał Markusowi mały uśmiech.

-A może im właśnie chodzi, byśmy z nich przykład brali? To ja chętnie dzięki genom wdam się w dziadka Be, tobie zostawię dziadka E.- Zażartował. Eddie był... Barwniejszym w duecie dziadków. -No wiesz, możemy zaproponować lata dwudzieste? Choć to mogłoby być obraźliwe?- Znów się lekko uśmiechnął. -I wiesz... Chrissie będzie mieć co robić?- była ulubioną projektantką ich dziadków, więc... Z całą pewnością jej nie odpuszczą, ale za to będzie honorowym gościem.

- Ta, zdecydowanie tego nie mów... - przyznał z rozbawieniem, bo już wyobrażał sobie oburzenie Eddiego na sugestię, że miałby się urodzić w latach dwudziestych. Co prawda udawanie, że urodził się w latach siedemdziesiątych też nie byłoby szczególnie przekonujące, ale to w końcu jego urodziny...
- Poczekaj, jeszcze trochę ją urobią, a będzie projektowała im nawet bieliznę... - Choć ta, zdecydowanie mógł tego nie mówić, bo to sobie wyobrazi.

-Choć te garnitury, no moda miała wtedy jakieś swoje plusy... Lubię cię w garniturach.- Uśmiechnął się do Iry. Na uczelnię nauczył się łączyć spodnie materiałowe, coś a'la garniturowe, by wyglądać na luźną elegancję. -A wiesz... Może bieliznę sobie odpuszczają? Znając ich... Nie wiem, czy ma znaczenie.- Aż zakrył sobie twarz.

- Częściej zabieraj mnie na te twoje uczelniane wieczorki naukowe... - Wiedział, że to nie tak się nazywało, ale co z tego? - To częściej będę nosił garnitur. - Pilnował, żeby nie przynosić Markusowi wstydu, więc zawsze był grzeczny i elegancki. Było o tyle łatwiej, że jakiś czas temu zaczął powoli redukować ilość kolczyków, które w siebie wsadził, a wszystkie tatuaże miał w takich miejscach, że nie było ich widać spod garnituru. Starał się.
- Och, no weź! - No aż wypuścił katalogi z dłoni, ale jednak wpadły do pudła, nad którym zdążył stanąć, więc pół biedy. - Przez ciebie teraz o tym myślę!

-Dobrze, możesz na nie chodzić częściej jeśli chcesz. Wtedy kiedy będziesz mieć ochotę.- Zgodził się, bo jakoś da radę go przeszmuglować. Czasem nawet nie będzie musiał tego robić, bo będzie to legalne. -No wiesz... Eddiemu to będzie schlebiać.- Zaczął się śmiać. -Więc o nim możesz myśleć.- Wciąż się śmiał, gdy kiwał do niego głową.

- To tak romantyczne zaproszenie do pójścia tam z tobą, że aż nie mogę się doczekać... - No czy naprawdę miał przypominać Markusowi, że to nie tak powinno być? No gdzie tu romantyzm? Gdzie zaangażowanie? - Może lepiej weź nauki od dziadów, bo kiedyś bardziej przykładałeś się do zapraszania mnie gdzieś... - rzucił luźno, bo przecież nie miał żadnych prawdziwych pretensji. Tak tylko gadał.
- A jeśli ja zacznę myśleć o twoim dziadku, to ty więcej nie zobaczysz mojej bielizny - ostrzegł.

-Mogę upaść na kolana, jeśli chcesz... Ale chwilę wcześniej wypominałeś mi, że coś mnie naszło, gdy całowałem twoją dłoń.- Powinien przyzwyczaić się do zmienności Iry i pewnie w jakiś sposób to zrobił, dlatego nie wypominał mu tego, a mówił z uśmiechem. -Wiesz, ogólnie to sprawdziłbym, czy ją masz na sobie, ale nie wiem, nie jestem romantykiem? - Zaśmiał się -Dlatego, czy ty drogi, najdroższy mi Iro zgodzisz się chodzić ze mną na wieczory naukowe, które będą dla ciebie nudne, ale twoja osoba będzie mi je rozświetlać?- Jednak zawsze może próbować być romantycznym.

Przewrócił na Markusa oczami.
- Wiesz, mogłeś po prostu powiedzieć chciałbym, żebyś chodził ze mną częściej. Wystarczyłoby. - Stwierdzenie chciałby brzmiało wystarczająco lepiej od jeśli chcesz, kiedy chodziło o takie kwestie, więc byłby usatysfakcjonowany. - Czasem nie potrzeba przekombinowania. - Zamknął pudełko, do którego włożył ostatni katalog, a potem postawił go na pudle z próbkami. - Więc wiesz, doceń mnie, bo czasem nie jestem aż taki zły... Wymagający też nie. - Złapał za pudła, bo chciał odnieść je na miejsce.

-Hej, ale nie miałem żadnej złej intencji, w żadnym zdaniu gdy mówiłem. - wstał, bo jednak Ira zaczynał się obrażać. -Nie chciałem cię urazić i nie mam cię za złego.- nikt nie lubił, gdy ktoś swoje wkładał w cudze usta. -Pozwól, że odniosę pudła a po tym zrobię nam kawy?- zaproponował z jak najszczerszym i intencjami.

- A czy ja mówię, że masz mnie za złego...? - Zmarszczył brwi, patrząc na Markusa bez większego zrozumienia. - Ani ze miałeś zla intencje? Po prostu mówię ci, ze można łatwiej...? - I to... no, tyle? Jakoś nic więcej się za tym nie krylo? Nie sądził, zeby miało się kryć. - Moge isc odnieść pudla, a ty mozesz zrobić kawę. - Stał i trzymal pudla, bo chciał je zanieść, więc może to zrobić.

-Dobrze. - skinął głową -A jaką kawę chciałbyś?- Woli dostać pełne instrukcje, żeby nie pogłebiać swojej wpadki, ale też dzięki temu zrobi odpowiednią kawę i to będzie najważniejsze. Chciał w tej rechabilitacji sprawić przyjemność. -Mamy nowe dodatki, ale zwykłą też mogę zrobić. - swego czasu zainteresował się parzeniem kawy.

- Nie wiem, to.. Chyba bez znaczenia? - Kawa to kawa, więc nieszczególnie wybrzydzał, kiedy o to chodziło. - Możesz mnie zaskoczyć. - Jeśli Markus chciał robić coś specjalnego, to nie będzie go ograniczał. - Zrobię tylko mały porządek i wrócę. - Solidniej złapał pudła, zanim skierował się z nimi w stronę schodów, żeby pójść na górę i odłozyć je na ich właściwych miejscach.

Markus postanowił, że dla Iry pójdzie w smak orzechowy. Nie będzie za słodko, ale też nie będzie zbyt... Normalnie kawowo. Mieli dużo syropów, mieszanek kaw, więc wybrał te, które będą do siebie pasować. Chciał sprawić przyjemność, chciał pokazać, że może nie mówi tak romantycznie, ale potrafi zadbać. 
Ostatnimi czasy mało miał takich okazji, bo jednak znów był zamknięty w laboratorium, gdzie... Nieco zamienił tok swoich badań i one wychodziły o wiele lepiej.