Meet the Rutherford's

-Wyrośnie fan masaży.- Zaśmiał się. -No wiesz, mamy z Berniem te same geny, podobno dziedziczymy więcej co drugie pokolenie, więc mogę mieć z nim więcej niż z ojcem... - Nie wiedział, czy wspiera Irę, czy właśnie daje jakieś gwoździe. -Także... Może będziesz mnie masował stopami podczas szydełkowania?- Napił się kawy. To nie byłoby coś złego.

- Być na starość mężem któregoś z twoich dziadków, czy może twojego ojca... - Wiedział, że to nie było pytanie i żadne opcje do wyboru, więc nie było sensu gdybać, ale to właśnie robił. - Nie sądziłem, że będę kiedyś myśleć, że bycie mężem twojego ojca nie byłoby takie straszne... - Lubił dziadków Markusa, kochał ich, ale to nie oznaczało, że nie mógł z nich żartować.
- I chyba zaczynam się cieszyć, że nie mamy dzieci... - Choć może powinien jednak martwić się o potencjalne wnuki.

-Hej, jednak ja jestem też po części sobą, więc... Może jednak twoja przyszłość przy moim boku nie rysuje się w złych barwach. - zażartował, choć gdzieś na świecie były osoby, które jednak myślały odwrotnie. Nauczył się jednak, że jeżeli do nich Ira się nie zalicza, to nie ma się co martwić. -Mamy za to rodzeństwo, to już coś. - znów zażartował.

- Ta, i to nawet wspólne... - zauważył. - Sweet home Alabama... - zanucił cicho pod nosem, zanim znów upił łyk kawy, zerkając na Markusa. Po prostu okazywał swoje dziwaczne poczucie humoru, nic więcej.
- Będziemy mogli kiedyś zabrać gdzieś sto procent mojego rodzeństwa i sześćdziesiąt procent twojego... To byłby dobry prezent dla twojego ojca... A nawet bardziej dla Anabeth... - A oni jakoś by to jednak znieśli.

-Przecież to nie tak...- Zaśmiał się, bo jednak... Ich życie rodzinne było skomplikowane. -Wiesz, możemy je zabrać, ale... Sam powiedziałeś, ojciec może się zbyt ucieszyć i procent rodzeństwa zwiększy się.- Aż zamieszał kawą. -Ale... Jasne, możemy je gdzieś zabrać. Spa dla dzieci nie ma, ale zwykła wycieczka też będzie fajna.- Uśmiechnął się do niego -A może... Disneyland... Choć pewien pokój wolałbym mieć z tobą bez dodatkowych gości.

- Bliźniaki są chyba jeszcze zbyt małe, żeby to miało sens. - Po co zabierać w takie miejsca dzieciaka, który i tak nic z tego nie zapamięta? No, poza tym, że narobiło do pieluchy w nowym miejscu. - A drugie bliźniaki są chyba za stare... - Choć kto wie, to mogłoby być bardziej trafne. - Ale Margie na pewno by się ucieszyła... może zabrałaby koleżankę czy coś. - Towarzystwo na pewno byłoby o tyle pomocne, że dzięki temu mieliby więcej czasu dla siebie. - Ostatnio dużo mówi o jakiejś Grace.

-To jak tylko ojciec sprawdzi Grace, to możemy ją zabrać.- Wiedział, że zabrzmiało to...Może jakoś strasznie, ale chodziło o to, że ani Markus ani Ira nie znali Grace, więc jeśli mają ją zabrać na wycieczkę, to jednak dobrze byłoby coś więcej wiedzieć. -Jestem na tak w każdym razie, więc możemy to przegadać z ojcem.- Nie miał nic przeciwko spędzaniu czasu z Margie.

- Wiesz... siedmio czy ośmiolatka nie ma chyba grubiej kartoteki do sprawdzenia... - Chociaż żarty żartami, można było trafić na różne dziwne dzieci, tak...? - Wiem tylko tyle, ze chodzą razem na gimnastykę, nazywa się Grace i ma fajne afro. - Margie może nie przekazywała najistotniejszych informacji, ale potrafiła docenić dobre włosy, więc... to najważniejsze, nie?
- I nie zabieramy dzieci i twoich dziadków razem - zaznaczył. - Nie zniósłbym tego nerwowo.

-A rodzice?- Markus nie był skłonny, by oceniać kogoś przez pryzmat skóry, ale... Chciał żeby Margie, czy reszta rodzeństwa była bezpieczna. -To wiesz... Damy im cynk, że chcemy zabrać dziewczynki, a co powie tata... To się tego będziemy trzymać?- Zaproponował. -No tak, to mogłaby być szalona mieszanka.- I nie wiedział, kto mógłby większych problemów przysporzyć.

- Och, czyżby ktoś tu zaczął oceniać dzieci przez pryzmat rodziców...? - rzucił, unosząc na Markusa brew w ten swój przesadnie wyćwiczony sposób. - Nieładnie, nieładnie... - zacmokał z dezaprobatą i pokręcił głową. - A tak poważnie, to gdyby coś było nie tak, to wiesz, że twój ojciec by to już wybadał. - Nie był pewien, czy uspokaja Markusa, czy po prostu ogłasza oczywisty fakt. - I pewnie będzie będzie bardzo przekonujący, żeby móc pozbyć się jednej trzeciej dzieci z domu... - dodał to z lekkim humorem.
- Twoi dziadkowie... a przynajmniej jeden... - Nie chciał wskazać na Eddiego palcem. - Potrafią być czasem gorsi niż dzieci, więc... ta, nigdy bez twojego ojca na warcie. - Niech on się męczy z pilnowaniem wszystkich.

-Moi dziadkowie?- Markus uniósł brew. -Z tego, co mi wiadomo, to nasi dziadkowie. - pozwolił sobie zauważyć ten fakt. - Dodatkowo... Podobno w ludziach widzimy to, co mamy w sobie. - więc niech no Ira już tak nie demonizuje dziadka E. -I nie oceniam, ale chciałbym być spokojny, gdy wezmę na wycieczkę dziecko, którego nie znam. - nie chciałby mieć jakiś dodatkowych problemów.

- Z tego, co mi wiadomo, to dziadkowie mojego męża, a na to chyba nie ma nazwy powinowactwa. - Cóż, mimo upływu lat nadal pozował przy swoim, bo rodzice Markusa to rodzice Markusa, dziadkowie Markusa to dziadkowie Markusa, i zawsze tak było, nawet jeśli wiedział, że jest częścią rodziny. To mu wystarczało. To było wystarczające.
- Wiesz, jeśli masz się z tym czuć jakoś... wiesz, nie do końca dobrze, to możemy wziąć samą Margie. - I tyle. Dlatego po prostu lekko wzruszył ramionami.

-Oni cię przyjęli szybciej, niż my wzięliśmy ślub.- Uśmiechnął się do Iry. Owszem, może z ojcem... Historia nie była taka różowa i miła od początku, to jednak dziadkowie... Cóż, oni od razu zaakceptowali i przyjęli Irę. -Nie, nie. Bierzemy Margie i jej koleżankę Grace, to jest postanowione.- To nie tak, że on nie chciał tej koleżanki, ale nie chciał też być nagle posądzony za uprowadzenie dziecka.

[Czytając to pomyślałam o Markusie i jego odkryciach xd Wersja na Halloween xd]

- A ostatecznie sprowadza nas to do tego samego... - zauważył, bo naprawdę nie widział sensu, żeby zacząć teraz poruszać ich koligacje rodzinne szczególnie intensywnie. To nie miało większego sensu, bo on miał swoje zdanie na ten temat, a Markus swoje, a ostatecznie to i tak nie miało sensu, bo sprowadzało się tylko do tego, że byli rodziną. I to był fakt.
- Wiesz, byleby było ci z tym dobrze. - Nie zamierzał jednak Markusa przekonywać czy zmuszać, dlatego po prostu zajął się dopijaniem kawy.

[Markus sprowadzi na świat koniec? xD]

-Teraz jedynie trzeba patrzeć na Melody i Marvina... Kto pierwszy zajmie się reprodukcją.- Powiedział to lekkim tonem. -Mama podobno jakiegoś... Pastora poznała, w sumie... ta myśl, że ona jest z pastorem, jest taka... No, można byłoby się spodziewać.- Ale tutaj kolejnych dzieci raczej nie było co się spodziewać.

[Ale może zdążyłby dostać Nobla xd]

- Nie chcę myśleć o twoim rodzeństwie uprawiającym reprodukcję. - Skrzywił się, bo tak, tto zdecydowanie nie było coś, co chciał w ogóle przemyśleć, choćby pobieżnie, bo... no, po porostu no nie. I nie wiedział, co w ogóle byłoby gorszą opcją, kiedy chodziłoby o rozmnażanie, nawet bez żadnych... poprzedzających to aspektów. Ciężko stwierdzić czy Marvin czy może jednak Melody byliby gorszym wyborem.
- Wiesz, może ten facet będzie lepszym wyborem niż poprzedni...? - Miał wrażenie, że matka Markusa wybrała go tylko po to, żeby pokazać, że też potrafi sobie kogoś znaleźć i Mark nie jest lepszy.

[https://www.youtube.com/watch?v=x0zvLC7vR8E tak widzę Margie, w tej ich poprzedniej wersji xD]


-Na szczęście przed Margie daleka do tego droga.- Zauważył ten fakt. To raczej było najważniejsze, prawda? -Ale nie powiem... Jakoś tak jednak... Duża rodzina nie jest taka zła?- Może powiedział to dzięki temu, że większość zażyłości rodzinnej to mieli jednak z dziadkami, a nie z całą resztą. -Z pewnością będą się za nas modlić.- A to zawsze jakiś plus.

[Ej, Margie nie była zacofana xd]

- Okej, ale Margie i jej rozmnażanie to lepiej zostaw. - Zdecydowanie. O tym to już zdecydowanie nie chciał myśleć. Ani przez chwilę.
- Duża rodzina to nie wszystko. - Markus miał ciotki, wujków, kuzynów, ale nie pamiętał, kiedy ostatni raz spotkali się z którymkolwiek z nich. On sam niby miał gdzieś... cóż, rodzinę, ale nie zamierzał się z nią kontaktować. Ważniejsze od wielkości rodziny były relacje, prawda? Lepsza mała, ale zgrana. - Twoja babka pewnie rozważa wydziedziczenie twojego ojca i adoptowanie matki... - zażartował.

[Brajanusz też nie jest xD Ale tak widzę Margie w dzień dziecka - jedzącą czekoladę i tosty z szynką  w wannie z bąbelkami xD]


-Dobrze, dobrze. Na chwilę obecną rozmnażanie, przekazywanie genów jest wstrzymane. - Zażartował, bo wciąż nie mówił tego wszystkiego aż tak poważnie. - No właśnie nie wiem, czy ten pastor to przypadkiem nie jest po to, by z babką być w lepszej komitywie?- Nie chciał snuć teorii spiskowych, ani być złośliwym. 
Życzył wszystkim dobrze.

- A to one mogą być w jeszcze większej komitywie...? - Nie sądził, że to może być jeszcze bardziej możliwe. Chociaż babka Markusa robiła czasem jakieś minimalne postępy, to jednak w ostatecznym rozrachunku nie zmieniło się jednak szczególnie wiele. - Poczekaj, prawdziwy szok będzie wtedy, kiedy okaże się, że twoja babka kogoś sobie przygrucha... - A to dopiero mógłby być szokujący wybór.

-Myślisz? Ona nie wydaje się być taką... Choć może po ślubie dziadka Be, faktycznie inaczej już patrzy na pewne sprawy?-W końcu wszyscy w jakiś sposób poszli do przodu, tylko ona została w miejscu. Musi w końcu ruszyć. -Ale jeśli, to dobrze... - Uśmiechnął się delikatnie do Iry. -Szkoda, że twojej babki już nie ma, ona z pewnością by się odnalazła w tym wszystkim.- Przynajmniej Markus ją tak otwartą i kolorową zapamiętał.

- Wiesz, miała urazę do mężczyzn... - Dla niego było to jednak dość zrozumiane. - A może nigdzie nie spotkała aż takiego desperata - rzucił to nieco bardziej żartem.
- Proszę cię... Co wtorek popijałaby margheritę z twoimi dziadkami... ale boję się myśleć, co by na sobie nosiła... Też mogłaby składać zbyt dużo zamówień modowych... - A on nadal się wzdrygał, kiedy przypominał sobie jej ćwiczenia przed telewizorem, kiedy nosiła kostium na wzór lat osiemdziesiątych. I te jej leginsy w panterkę...
A jakby założyła coś z siatki... Trauma gotowa.

-Ich przyjaźń, by mnie cieszyła.- śmiał się, gdy słuchał jak Ira opowiadał o swoich wyobrażeniach. Cóż, duże prawdopodobieństwo było w tym wszystkim. -Na szczęście będziesz mógł z dziadkami popijać za nią kawę.- lepiej nie ruszać niczego, co mogłoby być jakimś uzależnieniem. No dobrze, kawa do końca zdrowa nie była, ale była zdrowsza od alkoholu, papierosów i narkotyków.

- Ta, mnie też... - Ale niestety było tak, jak było, i nie mogli tego zmienić. Nawet gdyby chcieli. Ale wciąż myślał o babce i może dlatego właśnie dostał jakiejś... kolorowej inspiracji do projektowania ich domu. Może coś w tym było, może miał to w genach. A może po prostu próbował myśleć, że wszystko jednak da się widzieć w jaśniejszych barwach, chociaż w rzeczywistości nie wszystko było jednak tak łatwe.
Dopił kawę ostatnim łykiem, a potem wstał ze swojego miejsca przy kuchennym blacie, żeby umyć szklankę.

-Hej, mogłeś mi ją zostawić.- Sam jeszcze miał kawę. -Umyłbym ze swoją.- Ale nie był zły, że Ira sprząta, nie próbował mu tego odebrać, nie negował. -Chciałbyś obejrzeć jakiś film? Może uda nam się wyskoczyć do kina?- Ira wciąż był rozpoznawalny, ale wciąż były na to sposoby. Ale mogą równie dobrze zostać po prostu w tymczasowym domu i obejrzeć coś tu.