Meet the Rutherford's

-Nie znam tu miejsc, które możemy zahaczyć,- przyznał się - Byłem z ojcem tylko na steku, więc to nie jest jakaś znajomość miasta. - zaśmiał się, ale zaraz spoważniał i spojrzał na chłopaka. -Nie będziesz mieć problemów?- nikt z Markusem nie plotkował, więc nie wiedział o tym kim był Ira w szkole. -Tego bym nie chciał. - przyznał znów.

- Ja nie wiem, gdzie dają steki, więc wiesz, jesteś do przodu...? - Może i by jakieś miejsce znalazł, ale nieszczególnie tolerował coś takiego, jak stek. Po prostu... meh. - Możemy gdzieś przychaczyć. - Wzruszył ramionami, przeskakując po dwa schodki, kiedy wychodzili ze szkoły. - Jeśli chcesz. - Miejsce zawsze się znajdzie. Jeśli Markus nie śpieszył się robić lekcji.
- Ale że z czym? - Spojrzał na Markusa, kiedy ten wspomniał z o problemach. Po prostu jakoś preferowałby pewne doprecyzowanie co do tego, co dokładnie Markus ma teraz na myśli. Problemy z kim, tak właściwie? Opcji mogło być kilka. Dlatego jakoś wolał dopytać, bo z Markusa taki mózg, że mógł snuć już jakieś bardziej skomplikowane scenariusze niż zwykłe szkolne popychanki, nie?

- Ogólnie, przez to, że tak się że mną pokazujesz? Na korytarzu rozmawiamy, teraz wychodzimy razem. - Widział, że przecież byli sąsiadami, więc pewne zachowania można było uznać, za wynikające z tego powodu, a nie z jakiejś zwykłej chęci. -Napiszę tylko tacie, gdzie będziemy. - domyślał się, że Irze chodzi o jakieś miejsce do jedzenia, więc jak da znać to nie będzie problemu.

- No i? - Spojrzał na Markusa jakoś bez większego przejęcia, bo niby co z tego? Wyglądał na jakoś szczególnie przejętego tym faktem? Na... cóż, na jakkolwiek przejętego? - Jakoś mi to wisi. - Większość rzeczy jakoś mu wisiała, taki był fakt. Dlatego najczęściej używanym przez niego gestem było wzruszenie ramion.
Zwyczajnie lubił chodzić swoimi drogami. Trochę jak ten kot.
- Ale tatusiowi to nie musisz się tak od razu meldować. - Przewrócił na Markusa oczami, no bo po co mu to? Poza tym, to jakoś nieszczególnie mu odpowiadało to, że Markus chce mówić ojcu o tym, że gdzie chodzi, jeśli chodzi z nim.

-To nie tak, że przyjedzie z nami coś zjeść, czy będzie krążył wokół lokalu. - po prostu zawsze dawał znać, tata szanował jego prywatność. Gdyby się coś działo, to po prostu wiedziałby gdzie go szukać. -Nie napiszę, gdzie, ale że pokazujesz mi miasto, okej?- taki kompromis był chyba do zniesienia, prawda?

- To już brzmi lepiej. - Zwyczajnie jakoś... chodził tam, gdzie chodził, kiedy nikt miał nie wiedzieć, gdzie akurat jest. Wolał, żeby tak zostało. Ojciec Markusa to się czasem mógł pomartwić zbyt dużo i tyle by z tego wyszło. Zwłaszcza w czasie wagarów.
A te to mu się jednak często zdarzały. Trochę aż za. Ale co z tego?
- W tym twoim Stamford to gdzie się bujałeś po lekcjach? - zagadnął, bo to jednak pozwalało co nieco nakierunkować.

-Bywałem w muzeum, w sklepie z komiksami, lubiłem chodzić do włoskiej knajpki na pizzę. - z tego wszystkiego to ostatnie miejsce raczej brzmiało na jakieś warte pochwalenia się. - Czasem się wyszło do parku, albo na boisko. - próbował podratować swoje marne życie towarzyskie, a raczej jego opis. No ale nie szalał, nie wyglądał na takiego, który szaleje. -A jakie jest tu twoje ulubione miejsce?- zainteresował się, gdy już wyjaśnił ojcu, że się spóźni.

Chciał rzucić coś w rodzaju łał, co za szaleństwa, ale zdecydował się tego nie komentować. Znaczy, nie komentować w żaden negatywny sposób, bo i po co? Przecież nie chciał obrażać Markusa ani nic. Sam przecież też nie często bywał taki znowu szalenie towarzyski. Przez zdecydowaną większość czasu taki nie bywał.
- Mamy sklep z komiksami nie tak daleko stąd... - A to już coś, nie? Nie było obok muzeum i włoskiej knajpki, ale od czegoś to trzeba zacząć.
- Nie mam jakoś ulubionego...? - Miał za to takie, których nie lubił najbardziej.

-Ooo- widać po nim było, że ta wzmianka mu się spodobała. - Możemy zajrzeć? Chętnie kupię przy okazji jakieś brakujące numery. - może nadrobić braki, więc byłoby to połączenie przyjemnego z pożytecznym. No i będą mogli znów z Irą sobie poczytać u niego. -Nie masz?- on miał swój domek na drzewie, ale nie każdy musiał mieć ulubione miejsce.

- Ta, jasne. - Nie widział żadnych przeszkód w tym, żeby nie mieli przyhaczyć o to miejsce. Było właściwie po drodze, wystarczyło tylko trochę zboczyć z trasy. Sam nawet chętnie by się tam wybrał. Nie sam.
- No jakoś nie mam. - Miał kilka miejsc, w których bywał sporo częściej niż w innych, ale to nie znaczyło, że jakoś szalenie za nimi przepadał. Bardziej nie-nie lubił ich mniej niż całej reszty. Tak w gruncie rzeczy to w ogóle nie przepadał za całym tym miastem.
Szlag byt trafił to miasto.

-To super, później albo i innego dnia będziemy mogli znów je razem poczytać. - powiedział to z szerokim uśmiechem. -[b[Może znów na noc zostaniesz, ale tak że i tak do domu możesz wejść.[/b]- nie życzył mu znów zapomnienia kluczy i tego, by matki w ten czas nie było w domu. 
- Może kiedyś je będziesz miał. - entuzjazm go nie opuszczał.

- Trzy razy sprawdzałem, czy mam klucze przy dupie, więc opcja awaryjna powinna odpaść. - Nawet jeśli ani Markus, ani jego ojciec w żaden sposób nie dali mu odczuć, że się narzuca czy coś, to i tak nie lubił takich akcji. Nie lubił chodzić i prosić o pomoc. Dlatego prędzej dorobi pięć kompletów i zabierze matce ten, który ona ma, niż znowu da się tak łatwo wkopać w problem.
Poza tym, to chyba lepiej spotkać się z chęci, a nie z jakiegoś... przymusu, nie?
- Może. - Wzruszył ramionami, bo jakoś nieszczególnie mu się do tego śpieszyło. Do szukania takiego miejsca, znaczy. Żył bez tego. Tak właściwie to jakoś nawet lubił życie pełnie nie lubienia wszystkiego wokół...

Roześmiał się, ale nie było to wyśmiewanie się z Iry. -Wiesz, zdarza się najlepszym. A to dla mnie, dla taty to żaden problem. Dobrze mieć tu kumpla. - no bo przecież Ira nie grał do tej samej bramki, więc... 
Markus nawet nie wiedział dlaczego o tym myślał.

Zerknął na Markusa, słysząc o kumplu. To było nawet... miłe, że ten tak sądził. Tak przynajmniej uważał, bo jednak rozmawiali tak naprawdę... ile, dwa razy? No, trzy, kiedy wzięło się pod uwagę tu i teraz. Do tego całe to nocne wproszenie się. Markus więc jakoś... Ale to było miłe. Dobrze im się gadało, więc... ta.
Dlatego posłał Markusowi lekki uśmiech w odpowiedzi.
Zaprowadził go do sklepu z komiksami, w którym poza komiksami był też cały ten inny geekowy i popkulturalny chłam. Jak w zdecydowanej większości tego typu miejsc, bo na samych komiksach by nie ujechali. Ale i tak tłumów nie było, więc na spokojnie mogli zaszyć się między regałami, wertując kolejne numery.
Przeglądał sobie zeszyty ostatniego Punishera, rzucając od czasu do czasu okiem w stronę realnej wielkości kartonowej makiety Punishera, która od całkiem dawna stała obok. Okej, ten film może i ssał, ale Thomas Jane nie wyglądał tak źle... Lundgren dawniej też nie, chociaż...
Jakoś nie jego typ, dlatego w końcu skwitował to wewnętrznym meh i wrócił do Markusa, który zajmował się Kapitanem Ameryką.

-Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się pojechać na Comic Con. - każde marzenie jest dobre, prawda? Najważniejsze by je mieć. -Przed musiałbym pewnie dwa litry melisy wypić, ale chciałbym spotkać się z aktorami, twórcami. - aż się rozmarzył. Może powinien powiedzieć "aktorkami", ale przecież i tak nie było to przejęzyczenie. Po prostu mówił o ogóle, prawda?

- Nawet lubię Spider-Mana. I X-Menów... Dwie trzecie X-Menów - poprawił, bo ostatnia część to jakoś... Cóż. - Tego nie ratował nawet lateks i Hugh Jackman... - A jak nie ratuje czegoś Hugh Jackman w lateksie, to o czymś świadczy. - I Hally Berry - dodał chyba odpowiednio szybko, żeby nie brzmiało to na rzucenie czegoś na doczepkę, żeby ten lateks nie zabrzmiał... niewłaściwie. Tak chyba by było. Raczej facet w lateksie nie powinien być na niego na plus, nie? Ale tylko dlatego przetrwał jakoś oglądanie dwóch części Fantastycznej Czwórki. Człowiek Pochodnia nosił przesadnie obcisłe rzeczy...
- Słyszałeś, że kręcą Iron Mana? - zagadnął Markusa. - Pewnie będzie klapa. - Jak większość ostatnich filmów komiksowych. Spider-Man 3 i ten taniec emo-Parkera... Aż miał dreszcze na samo wspomnienie.

-Lubię Cyklopa- zawsze może się ratować tym, że mieli okulary. Jeden lepsze, drugi gorsze. Ale włosy Scotta Summersa, oj miał do nich słabość. -Może wiesz, dadzą radę? Raz wyjdzie coś nie tak, a później już tak? Taka harmonia filmowa?- takie coś nie istniało i wątpił, by kiedykolwiek powstało, ale można mieć jakieś nadzieje, nie?

- Najlepiej dla Logana i Scotta byłoby wtedy, jakby obaj wypięli się na Jean i poszli razem w tango... - zażartował, no ale hej, no czy nie rozwiązałoby to sporej części ich problemów? Baba to czasem był problem sam w sobie. Taka była jego przemyślana opinia.
Albo po prostu tak to sobie tłumaczył, że usprawiedliwić... niektóre rzeczy.
- Może - zgodził się z Markusem. Na pewno dobrze by było. - Wybrałeś coś? - zmienił nieco temat.

Słowa Iry zadziałały na jego wyobraźnię. Pewnie miał na myśli, by po prostu odpuścili sobie Jean, ale... Och, chyba poczyta sobie o nich. Niemniej uśmiechnął sie do chłopaka i przytaknął mu. -czasem bez dziewczyn jest lepiej. - zaśmiał się, choć w duchu się cieszył, gdy żadna do niego nie zagadywała. -Tak, mam wszystko czego mi brakowało. - mógł sobie pozwolić na większy zakup, więc to zrobił.

[klik- tylko chyba pomyliłam daty xd]

- Czasem? - Uśmiechnął się może i nieco zbyt głupio, no ale byli przecież tylko dwójką - jeszcze jako tako- dzieciaków, która żartowała sobie z dziewczyn. Lubił dziewczyny, dziewczyny lubiły jego... Tylko jakoś nie potrafił lubić i tak, jak one jego. Ale... tak czasem jest.
No nie?
Zgarnął ze sobą zbiorczy tom Punishera i chwilowo zaspokoiło to większość jego potrzeb. Zazwyczaj i tak nie zbierał pojedynczych zeszytów, a poza tym, jakby wziął więcej rzeczy teraz, nie miałby po co przyjść jutro, nie? A tak to zawsze się czegoś zapomni.

[On był lipcowym kociakiem ]

-No wiesz, - poczuł mikro atak paniki, bo jednak u niego te czasem to było zawsze. Ale i tak się zmienił, potrafił siedzieć w ławce z dziewczyną. 
Choć nawet dotknięcie łokciem sprawiało, że miał chęć ucieczki... 
-Ale... Camden nie wygląda aż tak źle, może... Ale nie ma co porównywać. - Nie chciał obrażać miasta przy ich mieszkańcach, ale jak na razie, to przecież było okej? Jakieś potrzeby dawalo się tu zaspokoić, było gdzie wyjść.

- Przebijamy nawet zawszone Detroit w zestawieniach gównianych miast. - Uniósł kącik ust, bo stwierdzenie nie jest tak źle padło chyba zbyt szybko. Camden leżało w New Jersey, ale miało siedmiokrotnie wyższy wskaźnik przestępczości niż cała reszta stanu... Ba, mieli ośmiokrotnie wyższą ilośc zabójstw niż średnia krajowa. O reszcie syfu to już w ogóle nie było co mówić. Ale nawet jeśli szansa zostania ofiarą przestępstwa była rekordowa i wynosiła jeden do pięćdziesięciu, to często nic się nie działo i człowiek cieszył się, że którąś z tych pozostałych czterdziestu dziewięciu osób trafił szlag, a nie jego. Nawet ich cholernego burmistrza wsadzili w zeszłym roku za kratki, bo defraudował kasę. Ale od tamtego czasu niby coś zaczęło się poprawiać. Niby. - Nie wyściubiłeś nosa poza lepszą dzielnicę - przypomniał, bo Markus sam mówił, że niczego tutaj nie widział. Camden dzieliło się tak naprawdę na trzy części - nową, za Cooper River, gdzie stawiali przeszklone wieżowce i trwonili kasę; znośne śródmieście między objazdówką trzysta siedemdziesiątki szóstki i rzeką, ale było też stare Camden przy Delawere, gdzie gnił resztki przemysłu, zapadały się opuszczone domy, zbierali się bezdomni, a większość ludzi żyła bez pracy. Oni byli w tej środkowej części i nawet jeśli nadal były tu złe miejsca, każdy wiedział, gdzie nie należało się kręcić. - Chcesz pozwiedzać? Da się ogarnąć. - Posłał mu iście cwaniacki uśmiech.
Tylko najpierw Markus niech zostawi portfel w domu. Zegarek też.

-Och, pozwiedzać gorszą część?- zapytał i nie był aż tak przekonany do tego, jakby chciał być. Po prostu, nie chciał martwić ojca. Okej mógłby mu nie mówić, gdzie był, ale gdyby coś sie stało... Ale to w jaki sposób Ira się uśmiechnął, to..  poczuł jakiś ścisk w żołądku, ale w ten dobry sposób. 
Nie wiedział, że ten uśmiech jeszcze nie raz bedzie sprawiać, że Ira dostatnie to czego chce. 
,- Możemy. - pokiwał głową. Ojcu coś wymyśli, w końcu mogli długo czytać w sklepie z komiksami.

- Nie ma lepszego sposobu na przekonanie się, że miasto nie jest takie znowu złe, nie? - Cóż, właściwie to przekonanie się, że nie nie jest takie złe. Z Markusa taki łebski gość i naukowiec, to chyba powinno ciągnąć go do przesuwania horyzontów i badań, nie? To można uznać za badanie. Jak daleko możesz zajść, zanim zarobisz w gębę i stracisz portfel...
- Ale to może lepiej innym razem. - Dziś nie był dzień, w którym miał ochotę poczuć dreszczyk ryzyka wiążący się z możliwością utraty zębów, bo czuł, że będzie mieć w domu możliwości ostrego wkurzenia się... - Może jutro. - Jutro brzmiało lepiej. Może uda mu załatwić, zeby Łasica ogarnął dupę. Mogliby do niego wbić.

-Jutro?- to brzmiało na to, że Ira chce się z nim spotkać kolejnego dnia po szkole. To było coś, co ucieszyło Markusa, co sprawiło, że poczuł się lepiej i przez to też, poczuł nieco większą odwagę odnośnie zwiedzania. - Najpierw trzeba poznać lepszą część, by móc ją porównać do gorszej.- Skinął głową zgadzając się na taki układ. Porównanie będzie sprawiedliwsze, gdy koniec końców i tak porówna do Stamford. -Więc panie przewodniku - zażartował - poproszę o następne kroki.- schował komiksy do plecaka.