Meet the Rutherford's

Miał ochotę złapać dłonie Markusa i na powrót umieścić je na ich właściwym miejscu, bo były inne, zdecydowanie inne rejony niż plecy, które powinny być teraz macane. A przynajmniej które zdecydowanie bardziej chciałyby być macane...
Powstrzymał się przed tym, przynajmniej póki co, i wiedział, że sporo było w tym zasługi tego, że ze względu na pogodę mieli na sobie stosunkowo cienkie ubrania. W końcu nawet on wiedział, że na upał bardziej przewiewne szorty były lepszą opcją niż dżinsy. A to zdecydowanie miało swoje plusy.
Mógł lepiej trzeć się o Markusa, przygryzając lekko jego dolną wargę.

Starał się, by spodenki zostały na swoim miejscu i nie przesunęły się za bardzo. Jednak nieco ugiął nogi, by choć lekko, samymi udami ścisnąć Irę. Nie obejmował go nimi, a jedynie trzymał mocno po bokach. Nie miał jednak zamiaru powstrzymywać go od poruszania się, więc otarł się o niego i miał nadzieję, że było to zachęcające. No i to, że wsuwa dłoń pod jego koszulkę nie zostanie źle odebrane. Chciał jak najwięcej go dotykać, czuć ciepło jego skóry, to nigdy mu się nie znudzi.

Chyba nie miał w sobie tyle cierpliwości, co Markus. Cierpliwości, taktu, wychowania, samokontroli... Co za różnica w tym, jak to nazwać? To nie było ważne i nijak go w tej chwili nie obchodziło, bo ani myślał zastanawiać się nad poprawnym nazewnictwem, kiedy miał Markusa tak blisko. A może to Markus miał jego blisko...?
Cóż, to również nie było szczególnie ważne. Wszystko i tak sprowadzało się do tego, że chciał być jeszcze bliżej i mieć jeszcze więcej, dlatego bezwstydnie wsuwał dłoń pod koszulkę Markusa, którą puścił, macał jego skórę, a potem sięgał niżej, żeby jakoś pokonać barierę spodni.

Głęboko i głośno wciągnął powietrze, gdy dłoń chłopaka wsunęła się do jego spodenek. To było samo w sobie elektryzujące, a przecież Ira go jeszcze nie dotknął. Lekko wbił paznokcie w jego skórę, wypychając biodra do góry. Bardzo chciał, by chłopak go dotknął, tak samo bardzo chciał i dotknąć jego. Dlatego wysunął dłoń spod jego koszulki i zaczął z niego zsuwać spodenki.

Uznał, że Markus wystarczająco odpowiednio zasugerował, że mogą iść dalej, dlatego przerwał pocałunek tylko po to, żeby móc jakoś się unieść i ściągnąć z Markusa te okropne, ubraniowe przeszkody w formie bielizny i szortów. No kto to w ogóle widział, żeby nosić coś takiego, no?
Okej, no raczej bez tego to Markus nie bardzo mógłby wyjść z domu, ale w tej chwili to była przeszkoda, której trzeba było się pozbyć. Był młody i niecierpliwy, okej? Jak coś chciał, to chciał to już. Dlatego pozbył się dolnej części ubrań Markusa i pomógł Markusowi w zrobieniu tego samego z jego własnymi spodniami.
No bo po co zwlekać, nie?

O ile Markus jeszcze się jakoś trzymał, tak teraz, gdy sam zdjął z siebie koszulkę i leżał nagi pod Irą, to nie myślał o tym, że chłopak wcześniej powiedział dwa razy nie. W końcu miał argumenty przemawiające za tym, że chłopak zmienił zdanie, że do niczego go nie zmusza. 
Wsunął palce w swoje usta, bo nie pomyślał o tym, by sięgnąć do szuflady po lubrykant. Tak bardzo chciał dotknąć penisa Iry. Aż zadrżał, gdy miał go już w dłoni.

Pocałował Markusa w szyję, w to wrażliwe miejsce pod szczęką, obok jabłka Adama. Czuł pod ustami, jak to się poruszało się, kiedy Markus przełykał ślinę. Szybko jednak wrócił z powrotem do jego ust, bo chwilowo nie mógł zaprzeczyć myśli, że nie ma nic lepszego niż wpijanie się w jego wargi.
Cóż, może coś by się znalazło. Na przykład to, że może i usta miał wyjątkowo dobre, ale dłonie chyba jeszcze lepsze. Chciał z powrotem opaść na Markusa, ciasno się na nim ułożyć, ale udawało mu się utrzymać jakoś w górze. Inaczej nie mógłby dotknąć Markusa, a to było coś, czego bardzo teraz chciał.

- Chodź na bok.- może taka pozycja będzie wygodniejsza, by móc się całować, ocierać się o siebie, dotykać się... Przez to, że się odezwał to oderwał usta od jego warg, dzięki czemu mógł teraz nimi wodzić po jego szyi, aż do wzgłębienia z ramieniem. Zachęcił go, do przekręcenia się, co przecież ma jedynie pomóc im nieść sobie ulgę, przyjemność jaką jest wspólny orgazm. Mogą spleść nogi, mogą być bliżej siebie, a to już samo w sobie jest dobre, prawda?

Wydał z siebie nieco marudzący odgłos, bo jednocześnie chciał i nie chciał odsuwać się od Markusa na wystarczająco długi czas, żeby się przekręcić. Ale wreszcie to zrobił i przekręcił się na bok, pociągając Markusa za sobą.
Objął go nogą, trzymał go blisko, a potem bliżej, przez dłuższą chwilę skupiając się jedynie na całowaniu Markusa. Całowaniu i trzymaniu. Tak, to był dobry komplet.
Ale nie o to mu przecież chodziło. Nie to miało być wisienką na torcie. Nie potrzebował żadnej dodatkowej zachęty, żeby skierować wreszcie dłonie tam, gdzie trzeba.

Jęknął i nie wstydził się tego dźwięku. Wiedział, że są sami w domu i nie musi przed Irą się pilnować. Chciał jak najbardziej, by chłopak wiedział co z nim robi. Starał się obciągać mu w tym samym rytmie, choć dłoń przez przypadek przesunęła się na udo Iry i z niego posunęła się na pośladek. Wbił w niego palce, przyciągając go w ten sposób do siebie. Przez moment macał tak jego tyłek, ale w końcu wrócił do pełnego skupienia na jego penisie.

Poruszył biodrami, a raczej kolokwialnie mówiąc wypiął tyłek w odpowiedzi na dotyk Markusa. Ale co mógł poradzić na to, że jakoś tak jego ciało samo tak działało, kiedy Markus dotykał te rejony? No, pewnie coś mógłby poradzić, ale kwestia była taka, że nie bardzo chciał.
Chciał za to całować Markusa i dotykać Markusa, i właśnie to robił. Oj, robił... Z aż zaskakującą werwą i zaangażowaniem jak na kogoś, kto jeszcze chwilę wcześniej nie miał nastroju, ale teraz zdecydowanie to nadrabiał.

Starał się nie myśleć o niczym innym, jak o dotykaniu Iry, jak o jego dotyku. Wszystkie czarne myśli magicznie zniknęły. Dłonie, usta Iry były godne miana czarodziejskich. Przesuwał dłonią w górę i w dół, wodził kciukiem po czubku jego penisa, lekko go naciskając. Starał się odczytywać zachowanie chłopaka i powtarzać to, co wywoływało jęk, drżenie, czy szybsze otarcie, przybliżenie się. Chłonął ten moment całym sobą i wcale się tego nie wstydził.

Jednocześnie chciał, żeby to trwało jak najdłużej, ale również miał gdzieś z tyłu obawę, że jeśli będą przeciągać, to ktoś im przeszkodzi. To mogło wydawać się głupie, bo przecież nie było nikogo w domu, ale nie wszystkie obawy były tak zupełnie sensowne, prawda? Ta obawa przynajmniej dodawała mu... cóż, nieco... gorliwości w działaniu.
A był gorliwy. Bardzo. Nie pamiętał, kiedy ostatni raz dotykał i całował Markusa z takim zapałem, nawet jeśli nie działo się przecież nic nadzwyczajnego. Ot, po prostu wszystko zaczęło się od zwykłego pocałunku. Ale może było to działanie świadomości, że niedługo nie będzie mu tak łatwo sięgnąć dłońmi do Markusa? Może dopiero teraz gdzieś tam podświadomie zaczął o tym myśleć.

Im śmielszy, żywszy był Ira, tak Markus śmielej i żywiej za nim podążał. Wiedział, że jeżeli Ira utrzyma tempo, to sam nie będzie potrafił dłużej wytrzymać, dlatego też nie chciał odciąć się orgazmem, więc starał się jak mógł nieść przyjemność. Zsunął usta z jego warg na policzek i szyję, starał się nie robić malinek, ale gdzieniegdzie lekko podgryzał skórę. Nic jednak, co mogło być bolesne, nie chciał przekraczać tej granicy.

Było miło, zdecydowanie było miło i to w bardzo... narastający sposób. Czuł się dobrze, bardzo dobrze, kiedy Markus go dotykał, a on dotykał Markusa. To było... cholernie przemiłe i miał wrażenie, że z każdą sekundą coraz bardziej traci głowę.
Ale tak naprawdę to po co była mu teraz potrzebna głowa i myślenie? Nie musiał myśleć o niczym innym niż o Markusie. Całował go, dotykał, masował, zadrapywał, wręcz delektował się byciem dotykanym przez niego i to było wszystko, co w tej chwili wiedział i co się liczyło.

Oczywiście, że doszedł przed Irą, ale to go nie deprymowało. Wiadomo, że na parę sekund go to odcięło, gdy drżał i nie umiał się ruszyć, oszołomiony przyjemnością jaką jest orgazm. Jednak, gdy mgła już z niego schodziła... Ochoczej zajął się chłopakiem. Jeżeli było to możliwie, bo w przypadku Iry to zawsze dawał z siebie sto procent. Teraz miał mocną motywację, więc zaczął go całować i w trakcie tego pocałunku zapytał:
-Mogę do ust?

Jakoś trochę się... otrzeźwił, kiedy usłyszał to pytanie. Na tyle, żeby wiedzieć, że da Markusowi trzeciego kosza tego samego dnia, bo nadal twardo trzymał się tego, że nie, to coś, czego nie chce. Mówił to raz, drugi i czwarty, mówił, dlaczego tego nie chce, i gdyby był bardziej... trzeźwy na umyśle, to pewnie poczułby się trochę źle z tym, że Markus nie potrafił tego respektować. Ale teraz jakoś o tym nie rozmyślał, dlatego rzucił tylko jakieś krótkie nie i pocałował Markusa w usta, żeby ten nie postanowił czasem ciągnąć tematu.
I zyskał jakoś więcej energii, żeby pomóc Markusowi w skończeniu jak najszybciej.

Przyjął to nie, jak za każdym razem. A skoro Ira tak nie chciał, to sprawniej poruszał dłonią po jego penisie i czulej go całował. Mógł się na nim skupić i to było samo w sobie wspaniałe. Miał jaśniejszy umysł, więc przyglądał się chłopakowi, chłonął jego reakcje, próbował je zapamiętać, by móc do nich w samotne noce wracać. Nie był zły na Irę i teraz swoimi ustami, dotykiem, szeptanymi komplementami starał się to przekazać. Chciał też, by i to chłopak zapamiętał.

Starał się nie myśleć o... cóż, tak właściwie o niczym. Wyrzucił z umysłu wszystko, oczyścił go ze wszelkich głupich myśli i po prostu działał, co nie było wcale takie znowu trudne. Wręcz przeciwnie. Ciało nieszczególnie przejmowało się tym, że umysł miał jakąś chwilę wątpliwości, i jedynie coraz bardziej zbliżało się do szczytowania. Nie od razu, nie natychmiast, miał jeszcze czas, żeby spróbować doprowadzić Markusa to zrównania się z nim, trochę go pośpieszyć, pogonić, ale...
Jeszcze trochę, jeszcze chwilę i wreszcie wielkimi krokami zaczął zbliżać się do wielkiego końca. Jeszcze kilka kroków, a raczej kilka ruchów dłoni Markusa, a wreszcie dopadł do orgazmu. Wreszcie, a może dopiero, może już... Cóż, cokolwiek. Nie liczył się czas, liczył się efekt.

Kiedy Ira dochodził, to Markus patrzył się na niego otwarcie i bez zawstydzenia. To było coś, co z pewnością zapamięta - to jak chłopak rozchylił usta, jak oczy mu się przymknęły, jak lekko zadrał nos. Nie chciał by ktoś inny go takim widział, więc zaczął obsypywać jego twarz muśnięciami. W ten sposób starał się go witać po bardziej "trzeźwej" stronie. 
-Zaraz nas wytrę.- Chusteczki nawilżające i zwykłe, miał w każdej szufladzie, także Ira może być spokojny. Nie będzie się kleić.

Nie czekał na to i chwilowo nie myślał o żadnych chusteczkach, a jedynie o tym, żeby Markus mógł jak najszybciej i jak najsprawniej skończyć. To liczyło się dla niego najbardziej w tej chwili i dlatego postanowił przyłożyć się do tego całym sercem. I ręką. Głównie ręką. Ale ustami też, bo całowanie Markusa, jego szczęki, szyi... Tak, to wszystko też zdecydowanie było miłe. I temu też poświęcał serce.
Wycieranie i mycie mogło poczekać.

Nie wierzył w to, że będzie w stanie tak szybko i wejść na nowo do gry... Jak i dojść. Było to szybciej niż za pierwszym razem, ale co tu się dziwić - sprawił, że Ira miał orgazm, widział jak ten go przechodzi, więc nie potrzebował mocniejszych bodźców. Był nieco zaskoczony też tym, że Ira sprawił mu go drugi raz, ale nie pokazał tego po sobie, bo ciężko było jednak o tym poważnie myśleć. 
Może faktycznie powinni zaliczyć jeszcze kilka rund? W końcu nie będą się widzieć przez długi czas.... Dlatego też sięgnął dłonią do jego uda, by masować je i sunąć palcami w górę.

Starał się jakoś tak subtelnie manewrować nogą, żeby nie wyszło na to, że jakoś ją wyrywa, albo że od Markusa ucieka. Zupełnie nie to miał na myśli, a po prostu... Nie chciał niczego robić, kiedy z tyłu głowy pojawiały mu się jakieś krzywe myśli. Wiedział, że to nie byłoby dobre, dlatego tak starał się manewrować nogami i ciałem, żeby subtelnie odsunąć się od Markusa. Dlatego na moment znalazł się nad nim, górując nad nim i całując go właśnie w ten sposób.
Usadowił się w rozkroku, mając uda Markusa między swoimi nogami, zanim przerwał pocałunek i powiedział:
- Muszę się napić wody, bo oszaleję. - A Markus będzie mógł wyciągnąć swoje magiczne chusteczki, więc to plus, nie?

-Możesz też wskoczyć pod prysznic. - powiedział to z uśmiechem, nie był zły, a raczej... Otumaniony dwoma orgazmami. Uniósł się do siadu i wyciągnął, by sięgnąć do szuflady po chusteczki. -Jeżeli masz ochotę. - było gorąco, w końcu było lato, a to co zrobili do chłodnych rzeczy nie należało. Podał chusteczki Irze, który stał i pił wodę. Sam też uniósł się, ale nim sięgnął po swój sok, to zaczął poprawiać pościel. To było jak zaprogramowana czynność, nad którą nie myślał.

- Czy to subtelny sposób na przekazanie idź się umyj, bo śmierdzisz? - spytał po tym, jak faktycznie upił spory łyk wody ze szklanki. Nie dało się jednak zaprzeczyć, że no cóż, faktycznie mógł trochę się kleić. Ale miał wrażenie, że było bardziej parno niż gorąco. Łatwo się było spocić. Więc prysznic pewnie nie był takim znowu złym pomysłem. Dla żadnego z nich. - Ale ta, może by się nam przydało - zgodził się, bo jednak Markus miał rację.