Meet the Rutherford's

-Nieee- pokręcił głową, gdy sięgnął wreszcie po sok. -Po prostu... Jest gorąco, my... Seks jednak sprawia, że człowiek się rusza. - nie chciał brzmieć ,że się  spocili i śmierdzą. -Po prostu... Chce żebyś czuł się dobrze, jeżeli masz tak się czuć bez prysznicu, to go nie bierz?- uśmiechnął się do nowego. -Możesz wrócić do łóżka. - a taka propozycja z jego strony, to jednak... Nie jest coś, co zdarza się zawsze.

Spojrzał na Markusa tak, jakby ten był chory, i z wrażenia aż odstawił szklankę z powrotem. Nie przeszkadzało mu to, że stoi nagi na środku pokoju i gapi sie na Markusa jak głupek, bo po prostu...
Tak bez prysznica? Markus nie kazał mu się myć i jeszcze nie rzucił sie na niego z chusteczkami...?
Moze za bardzo go przegrzało...?
- Może chłodny prysznic dobrze nam zrobi - zapeoponowal.

-Dobrze, nie ma sprawy.- podszedł jeszcze do łóżka i wygładził nieco pościel, którą chwilę temu poprawiał. Jednak to też był jakiś odruch bezwarunkowy. -Chłodny prysznic będzie jak najbardziej dobry.- Miał nadzieję, że nie będzie Ira próbował go trzeci raz pobudzić, bo to chyba byłoby za dużo. Czuł się jakby chodził na miękkich kolanach, jakoś tak lekko, ale przez to miał wrażenie, że nie trzyma ciała w ryzach.

Cóż, Markus chociaż raz uspokoił go tym swoim pedantyzmem, bo w parokrotnym poprawianiu łóżka było coś, co przynajmniej utwierdzało go w mysli, że Markus może być jednak zdrowy. A przynajmniej nie aż tak chory.
Dlatego z ulga zabrał Markusa pod prysznic. I nie dało się zaprzeczyć, że chłodna woda była naprawdę przydatna. Mogli się nie tylko umyć, ale i otrzeźwić, a to było chyba jeszcze bardziej potrzebne.
Doprowadzili się do porządku, przebrali i właściwie tyle zdazyli zrobic, bo pralka zakończyła prace. Markus pozwolił mu zaszaleć, bo mogl wrzucić pranie do suszarki, a Markus (z tym razem spokojna głowa) mogl włączyć drugie pranie. Cóż za ekscytacja.
Ale nadal mieli czas, który obiecał Markusowi.

-Nie wierzę, że jadę do cieplejszego miejsca.- Zaśmiał się lekko, bo jednak upał był spoko, gdy nie było go za wiele. -Za to ty będziesz mógł u mnie się opalać i witaminę de pobierać.- wrócili do pokoju z rzeczami wyjętymi z suszarki. Ira mógł się spakować, Markus nieco przepakować i mogą wracać do łóżka. -Chcesz jakąś moją koszulkę?- Zapytał, bo nie miałby nic przeciwko.

- Może w Kalifornii nie będzie tak źle? - Teraz winna była durna fala upałów. Ciągle mieli tu jakieś fale. Jak nie upały, to huragany. Znaczy, konkretnie nie tutaj. Chociaż jakby jakiś przeszedł, to miasto nieszczególnie by się różniło... - A jeśli będzie, to kupimy ci wiadro kremu z filtrem i czapkę z wentylatorkiem. - Był na tyle blisko, że mógł poklepać Markusa po policzku.
- A co, widok już ci się znudził? - Poklepał się po tym swoim chudym brzuchu, kiedy Markus powiedział o koszulce.

-Będziemy sobie zdawać relacje pogodowe?- Zagadnął Irę z uśmiechem. Podobno o pogodzie się mówi, gdy nie ma co powiedzieć. Choć dla niego pogoda była dobrym tematem, jak każdy inny. -Tak, żebym mógł cię prosić żebyś ciepło się ubierał, gdy będzie zimno.- i to było chyba w tym najważniejsze. -Chętnie na ciebie patrzę, nagiego, czy ubranego. Tak po prostu proponuję.- Przecież nie wrzuci mu swoich ubrań do torby...
Choć to chyba niegłupi pomysł.

- Zawsze ubieram się ciepło, kiedy jest zimno. - Miał w sobie jednak naprawdę sporo ze zmarzlucha i częściej ubierał się w więcej warstw niż mniej, kiedy temperatura spadała poniżej granicy przesadnego ciepła. - Więc nie musisz się martwić, że coś mi odmarznie - zapewnił. - Mogę wysyłać ci fotkę na sprawdzenie co rano, zanim wyjdę z domu - dodał z lekkim humorem, zanim wrócił do składania koszulek, żeby wrzucić je z powrotem do torby.
- Doceń chociaż to, że założyłem spodnie, więc możesz patrzeć na mnie jednocześnie nagiego i ubranego. - Rozłożył dłonie, że tak, no jest cudowny.

-Ja wiem, ale.... Pomysł ze zdjęciem jest dla mnie trafiony w dziesiątkę.- Pokiwał głową, bo tak, zdjęcia Iry zawsze są na miejscu. -Proszę, wysyłaj codziennie rano, a jeżeli będziesz chciał i mógł to w ciągu dnia też, ale te poranne, to wiesz... Tak... Zawsze.- nie chciał użyć słowa "obowiązkowo", bo nie o to chodzi. -Ciebie nie idzie nie docenić.- Zauważył z szerokim uśmiechem, gdy się z nim zgadzał.

- Dobrze, będę wysyłał ci zdjęcie po każdej zmianie garderoby - obiecał to Markusowi z ręką na sercu, bo faktycznie tam ją przytknął, zanim znów od niechcenia zajął się składaniem koszulek. Pewnie robił to w sposób, który mógł wywołać u Markusa palpitacje serca, ale zawsze tak to robił. - Tylko, jak już wiesz, rano mogę się przebrać cztery razy zanim to będzie to, więc... - Przywołał na twarzy minę sorry not sorry. Markus sam prosił się przecież o mały spam.

-Będę się dzięki temu czuł, jakbym był obok. - Markus uśmiechnął się i zaraz też spojrzał na to, jak Ira składa koszulki. - Pomóc ci? Mam patent, by one zajmowały mniej miejsca... Może przyda się na trasę?- nie był nachalny w swojej pomocy, podał argument, który był za nią, ale Ira wciąż mógł powiedzieć "nie". -Czy ta jest twoją ulubioną?- zapytał o koszulkę, którą Ira miał w dłoni.

- I tak je wypakuję z domu. - Wzruszył ramionami, bo nie widział jakoś większego sensu w tym, żeby rozczulać się nad składaniem ubrań, które i tak niedługo wyjmie. - W szafie poskładam je jak należy - dodał, żeby Markus mógł odetchnąć z ulgą. W szafie ubrania miał dość sensownie ułożone i zawieszone na wieszakach. Nie cierpiały tak, jak te w torbie.
- Ta? - Spojrzał na koszulkę. - Nie wiem, czy ulubiona, po prostu łato ją dopasować. - Miała dość uniwersalny wzór, a to plus. - A nawet jeśli by była, to niestety sprałeś z niej wszystko. - Posłał Markusowi mały uśmiech.

-Ale wciąż jest twoja... A spodenek chyba nie chcę ci zabierać. - uśmiechnął się, no bo jednak to je chłopak miał na sobie, więc w jakiś sposób można by było uznać, że zapach Iry pozostanie. -Znaczy, z pewnością nie chcę. - uniósł dłonie w geście poddania, bo nie chciał wyjść na zboka. - W sensie nic do nich nie mam, ale.... - nie chciał znów sugerować jakiś nie takich zapachów. -O Boże.... - zakrył twarz dłońmi, bo chyba za bardzo szalał.

Zmarszczył brwi, ale przyglądał się Markusowi z lekkim rozbawieniem, co było chyba całkiem zrozumiałe w obecnej sytuacji.
- Cieszę się, że mimo wszystko chcesz oglądać mnie bez spodni... - powiedział wreszcie, bo chyba ostatecznie do takiego właśnie wniosku doszedł Markus. Ciężko było tak dokładnie powiedzieć, ale jednak wolał wierzyć, że tak. - Ale wiesz, mogę jednak podrzucić ci inną koszulkę...? - zaproponował, bo może jednak lepiej było pokierować rozmowę w tę bezpieczniejszą stronę. - Tak wiesz, taką, której nie zdążyłeś tak doskonale wyprać.

- Przyjmę każdą, którą dasz. - przyznał, bo przecież nie będzie wybrzydzać. A woli już być posądzanym o wąchanie koszulek, a nie spodni, czy bielizny... -Ale fajny jest ten płyn, prawda? - ucieszył się, bo znalazł o nim informacje na forum internetowym. -Nie wiem, jakiego wy używacie, ale mam nienapoczęte opakowanie, to mogę wam dać.- może to dość nietypowy prezent, ale... Wciąż prezent i to dany od serca.

- Wybiorę najlepsze - obiecał. Wiedział, jakich jego ubrań Markus nie lubił, wiedział, które ten lubił, więc mógł wybrać coś właściwego. I odpowiednio obficie je spryskać perfumem, żeby Markus był zadowolony. W końcu zapach perfumu lepszy niż potu.
- Ja sam nie wiem, czego dokładnie używamy - przyznał. Raz mieli jeden płyn, raz inny, zależało, kto akurat robił zakupy i na co zwracał uwagę. Chrissie ostatnio kupiła coś, co przesadnie waliło owocami tropikalnymi. - Więc jeśli chcesz mnie uszczęśliwić, to... wiesz, docenię. - Wiedział, że dla Markusa takie rzeczy są ważne, dba o czystość i płyny, i inne takie znacznie bardziej niż inni, dlatego chciał jakoś pokazać, że ta, rozumie to i docenia.

-Najlepsze będą te, których nie nosisz, bo jednak nie chcę zabrać czegoś, co lubisz i czego będzie ci w szafie brakować. - choć nie spodziewałby się, że Ira da mu jakieś siatkowane topy, czy tego typu i rodzaju koszulkę. Chciał mieć pewność, że chłopak wie, że nie chce go oskalpować z czegoś ulubionego. Dla niego liczyło się to, że jest to po prostu Iry. -To czekaj, przyniosę ci. - w końcu lepiej dać za pamięci i za słów Iry że ten przyjmie tenże prezent. Dlatego po krótkim muśnięciu w nagie ramię, minął go i udał się do łazienki.

- Znajdę coś właściwego - obiecał. Miał niejedna koszulke, więc wybranie czegoś odpowiedniego nie będzie problemem dla żadnego z nich. Tak przynajmniej sądził.
I właściwie było to wszystko, co zdążył powiedzieć, zanim Markus go opuścił. Odprowadził go wzrokiem, przekręcając głowę, zanim wrocil do składania koszulek. Wiedzial, że nie ma co wchodzić Markusowi w drogę, kiedy chodzilo o srodki czystości.

Wrócił z butelką, którą od razu podał chłopakowi.-Proszę, mam nadzieję, ze wam też przypadnie do gustu.- To byłoby dobre też dla środkowiska, ale nie chciał wychodzić na dziwniejszego niż był. Ale w końcu obaj zaczynają zaraz dorosłe życia, a czy dorośli nie zajmują się takimi sprawami? Dlatego nie miał zamiaru się wstydzić swojego polecenia. 
No i jak przyjdzie im razem mieszkać, to Ira niech już zacznie się przyzwyczajać?

Przyjął od Markusa butelkę z płynem, jakby brał od niego coś niesamowicie drogocennego, a potem grzecznie i ostrożnie umieścił ją między koszulkami. Tak, żeby jej było miękko.
- Dzięki temu zawsze, kiedy będę robić pranie, będę myślał o tobie - zapewnił, posyłając Markusowi mały uśmiech, i nie mówił tego dla żartów. Mówił to naprawdę i wiedział, że było to słyszalne w jego głosie, bo nie naśmiewał się teraz z Markusa, a faktycznie będzie myśleć o nim przy praniu. A to chyba dobrze, nie?

-Za niedługo będziesz mieć ludzi od robienia prania, ale dziękuję. - podszedł do niego od tyłu i objął go. Dlatego nie trzymał dość wysoko, więc nie było podtekstu, by zsunąć je w dół do linii spodenek. -Będziesz o mnie za to myśleć, gdy będziesz mi wysyłać zdjęcia. - uśmiechnął się i spróbował nimi zakołysać na boki. To też nie miało mieć żadnych innych podtekstów. -Też będę o tobie codziennie myślał. - niezależnie od wszystkiego i tego był pewien..

- Juz mam takich ludzi - powiedział to, co oczywiste, odwracając sie do Markusa przez ramie. - Ciebie. - Błysnął do niego tym swoim firmowym uśmiechem, ale czy nie miał tak trochę racji?

-Czyli mogę porzucić karierę naukową na rzecz bycia pralniczym w zespole?- Zażartował, ale pewnie gdyby był z nimi w trasie, to takich rzeczy by doglądał. Nie ma co oszukiwać. - Przemyśle to, jak już dostanę Nobla, wiesz... Żeby mi palma nie odbiła. - dalej się ciepło śmiał i dalej nimi kręcił na boki. No taka wspólna choroba sieroca.

- Och, nie, nie. Absolutnie nie. - Pokręcił głową, bo tak to nie będzie. Choć mógł nią nie kręcić, bo w komplecie z tym, jak Marks nadal nim niemalże machał na boki, to można się było poczuć prawie jak na karuzeli. - Będziesz moim prywatnym, osobistym pralniczym. - No chyba Markus nie sądził, że będzie się nim z kimkolwiek dzielił?
- Kołysz mną, kołysz, a będziesz musiał wziąć się za pranie dużo wcześniej niż po dostaniu Nobla - zagroził, choć tak naprawdę to do wymiotów było mu daleko.

- Jak mi tylko twoi styliści pozwolą nim być, to jak najbardziej poproszę ten zawód. Gdzie złożyć CV? - zaśmiał się lekko - List motywacyjnych też poproszę, a od ojca wezmę polecający?- zażartował -Już, już, nie kołysze - zatrzymał się, a co za tym idzie, już się nie kołysali na boki. -Nie przeszkadzam w pakowaniu - Ira może nie miał tego dużo, ale nie chciał go przebodźcowac.