Meet the Rutherford's

Pojawił się kolejny problem, koszulę zdołał jedynie zsunąć za Irę na łóżko. To też nie dawało mu spokoju, ale starał się z tym walczyć. Wiedział, że nie może się oderwać od Iry, bo za dużo będzie chciał zrobić dodatkowych rzeczy, które nie mają nic wspólnego z tym, co właśnie robili. 
Dlatego wsunął dłoń w jego włosy i przytrzymywał go, by i Ira się nie odsunął. Czując jednak jego zaangażowanie, to chyba nie musiał się niczym takim przejmować.

Zamiast się odsunąć, wykrzesał z siebie odpowiednio dużo siły, żeby pociągnąć Markusa w górę. Właściwie zmusił go do podniesienie się i przyciągnął do siebie. Chciał mieć Markusa blisko i właśnie to robił, przyciągając go tak blisko, że choć Markus został zmuszony do stanięcia między jego nogami, to nie było szans, żeby upadł. Trzymał go ciasno, jedną dłonią obejmując wokół talii, drugą sięgając w górę, żeby wpleść palce w jego włosy.
Ani myślał odrywać od Markusa usta, ani dłonie, ani cokolwiek innego. Nie, ściskał go jeszcze mocniej, jeszcze bliżej, chyba nigdy z takim zapałem nie używając tego swojego jakże utalentowanego języka.

Mógł stać między jego nogami, ale po chwili przez pocałunki jakimi raczył go Ira, miękły mu kolana. Dlatego odważył się usiąść na jego kolanach, a fartuszek był nieco przekręcony już. Nie przejmował się tym, bo mógł skupić się tylko na ustach, dłoniach chłopaka. Na tym, by całować go szaleńczo, dotykać, gdzie tylko dłonie zdołają sięgnąć. Nie chciał przestawać, dlatego dosunął się do niego, by być jeszcze bliżej.

Wciągnął Markusa na siebie, puszczając jego włosy tylko po to, żeby zacisnąć dłoń na jego nagim pośladku. Poprawniej usadził go na swoich kolanach i wbił palce w jego skórę, pozwalając na to, żeby przez myśl przebrnęło mu to, jak miło miękki pośladek stara się ułożyć w jego dłoni. Tak, to zdecydowanie było miłe.
Oderwał się od ust Markusa tylko po to, żeby pocałować jego szyję. Pocałować szyję, szczękę, potem znów przesunąć wargami po szyi w dół, żeby wreszcie lekko się w nią wgryźć.
Przygryźć, polizać, zassać. Zrobić wszystko, co potrzeba, żeby zostawić miłą malinkę w zgięciu szyi i ramienia.

Przymknął oczy i odchylił głowę, by dać Irze lepszy dostęp do swojej szyi. To wszystko co chłopak robił było przyjemne i przynosiło efekty. Markus stwardniał chyba w sekundę, rumieniec miał aż po tors, oddech miał przyśpieszony, a z jego ust uchodziły jęki i westchnienia. 
Nie mógł jednak nie zapytać - Mogę cię rozebrać?- nie chciał żeby za dużo ich dzieliło, nawet jeżeli są to spodnie i biezlina Iry.

Wiedział, że to nie będzie ostatnia malinka, jaką zostawi na Markusie, ale wiedział też, że musi pilnować, żeby nie wybierać trudnych do zasłonięcia miejsc. Zwłaszcza, że w Kalifornii Markus nie będzie ubierać się w golfy.
Będzie zostawiać malinki wszędzie. Będzie całować go wszędzie. Dotykać wszędzie...
Będzie robił wiele, wiele rzeczy, które Markus zapamięta na długo.
- Jeśli tylko chcesz... - mruknął, zamruczał właściwie, całując Markusa pod uchem.

- Chcę...- wymruczał - Potrzebuję - mruczał dalej, gdy tylko odchylał głowę to na lewo, to na prawo, w przeciwnym kierunku niż usta Iry. Masował jego ramiona, boki, brzuch... Aż wreszcie mógł złapać za pasek i rozpinać go powoli. Ręce mu drżały z przyjemności jaką sprawiał mu chłopak. Później był rozporek, a gdy poczuł pod palcami, że to nic nie jest obojętne Irze - wydał z siebie głośny jęk. Nie mógł się doczekać znów go poczuć, nie mógł się doczekać, by dać chłopakowi orgazm. 
Musiał się z niego zsunąć, ale nim to zrobił to pocałował go mocno, najmocniej, zęby im się zderzały, a on też przygryzał jego wargi. Chciał czuć jego usta, gdy będzie z niego zdejmować dół ubrań.

Starał się współpracować, jakoś unieść biodra z Materaca, żeby Markus mógł ściągnąć z niego ubranie. To nie było takie łatwe, kiedy Miał Markusa na swoich kolanach, ale miał w sobie ogrom samozaparcia, który wreszcie pozwolił im doprowadzić do tego, że Markus zdołał rozebrać go do pasa w dół. Markus zdecydowanie miał ku temu tak wiele motywacji, że ściągnąłby z niego wszystko bez względu na wszelkie przeszkody.
Ale koniec końców i tak niedługo później ciaśniej objął Markusa, żeby móc przekręcić ich na łóżku, aż wreszcie skończył na Markusie, lokując się wygodnie między jego nogami.
Tak, tak było dobrze. Znacznie lepiej.

Od razu objął Irę nogami, nieco śmielej i mocniej niż robił to do tej pory. Po prostu... Chyba nie umiał już się tak pochamować, jak potrafił to robić do tej pory. Przesunął dłońmi po jego plecach, aż zjechał nimi na jego pośladki. Ścisnął je i w ten sposób przyciągnął Irę mocniej do siebie. Odnalazł jego usta swoimi, by na nowo zacząć go całować, uznając całą przerwę w tym za haniebną. Nie zabierał dłoni z jego tyłka, a starał się go jakoś w ten sposób masować.

Przerwał pocałunek tylko po to, żeby znów zboczyć ustami w stronę szczęki Markusa, w stronę jego ucha.
- Pozwól mi coś zrobić... - poprosił, robiąc przerwę tylko po to, żeby pocałować skórę pod uchem. - Chcę coś dla ciebie zrobić... - Znów zrobił przerwę na kilka pocałunków, które złożył na szyi Markusa. - Coś miłego... - obiecał. Bardzo miłego. Coś, co Markus będzie mógł miło wspominać. Chciał mu to zapewnić.
Chciał bardziej niż czegokolwiek innego w tej właśnie chwili.

-Możesz zrobić wszystko, rób ze mną wszystko.- wymruczał i chyba dla podkreślenia swoich słów ścisnął go mocniej za pośladki. Choć równie dobrze mogło to być bezwarunkowe, po prostu... Och potrzebował mocniej i bardziej Iry. Dlatego się do niego łasił, wyciągał, przyciągał. Całował, gdzie tylko trafiał ustami.

Chciał zrobić wszystko, ale wiedział, że nie może, że nie powinien. Wiedział to i zawsze był na tyle świadomy, żeby to wiedzieć, dlatego potrafił zdusić w sobie pewne chęci. Ale miał również inne. Miał wiele chęci, które sprowadzały się do tego, żeby dać Markusowi to, co najlepsze.
Dlatego wciąż go całował, dotykał, gładził, aż wreszcie przekonał Markusa do tego, żeby dał mu się ułożyć na materacu. Ściągnął z niego ten fartuszek, gładził boki, a kiedy udało mu się ułożyć Markusa na brzuchu, zabrał się za masowanie jego pleców.
Pleców, ud, pośladków...

-Och... To... przyjemne...- obrócił głowę nieco przez ramię, by móc spojrzeć na Irę. Chciał, żeby chłopak wiedział, że jest mu dobrze, przyjemnie, że mruczy i drży dzięki niemu. Nie miał jak okazywać tego mimiką, więc próbował nadrobić wszystkim innym. Od razu też chciał odwdzięczyć mu się - skoro jemu się to tak podobało, to Irze pewnie też się spodoba... Szczególnie, że on to sprawiał...

Uniósł się, przesuwając dłońmi po bokach Markusa. Pogładził w niemalże uspokajającym geście, choć nie wiedział, czy chce uspokoić siebie, czy może własne rozpędzone myśli, które zdecydowanie nie pomagały mu w zachowaniu ani spokoju, ani trzeźwości, ani... cóż, ani niczego.
- Użyję palców, dobrze...? - zamruczał, wciąż pocierając dłońmi boki Markusa. Chciał to zrobić, chyba potrafił to robić, bo sam na własne doznania nie narzekał, ale nie chciał robić tego wbrew Markusowi, dlatego dawał mu możliwość powiedzenia nie.

-Użyj, proszę...- Pokiwał głową zgadzając się na wszystko. A przecież oni zawsze używają palców. -Też mam ich użyć?- Zapytał, choć nie do końca wiedział jakby miał to zrobić, gdy leżał na brzuchu, ale przecież może zmienić pozycję, prawda? Wszystko, by sprawić Irze przyjemność. -Też chcę cię dotykać.- Przyznał zgodnie z prawdą, wypinając tyłek w górę.

- Poczekam - zapewnił, pochylając się, żeby pocałować plecy Markusa, linię jego kręgosłupa, a potem wyciągnął się, żeby móc sięgnąć do szuflady. Sięgnął po buteleczkę żelu, z której wycisnął odpowiednią ilość. A potem jeszcze trochę więcej. Butelki z pompkami miały swoje plusy.
Nigdzie się nie śpieszył, nadal lekko całował plecy Markusa, podążając ustami wzdłuż linii kręgosłupa, kiedy sięgnął dłonią między pośladki Markusa. Nie robił nic wielkiego, po prostu lekko dotknął opuszkiem palca zwieracza, niemalże go pogłaskał.

-Ooch.- teraz go dopiero olśniło, gdzie Ira planuje użyć placów. Myślał, że ten po prostu chce się na nim położyć i ulżyć mu dłonią. Zacisnął bezwiednie pośladki, ale zaraz się rozluźnił. W końcu robił to z Irą, więc wszystko było dobrze, był bezpieczny, dbany i kochany. -Maasz cierpliwośc.- jęknął, bo sam pewnie nie byłby tak opanowany jak on.

Drugą dłonią lekko ścisnął biodro Markusa i je pomasował, mając nadzieję, że będzie to kojący gest. Nie był pewien, jak bardzo Markus był... cóż, zaznajomiony z dotykiem w tych rejonach. Nie chciał go ani przestraszyć, ani przepłoszyć. Ani cokolwiek.
Dlatego mruczał do Markusa, niemalże nucił. Uspokajał, zapewniał, że ma boską cierpliwość, że Markus też jest boski, że jest dobrze, że będzie jeszcze lepiej...
Improwizował i próbował odtwarzać scenariusze, które tworzył w głowie, kiedy sam się dotykał. Po prostu... obsadzał się w roli Markusa. Ale chyba było dobrze...? Tak sądził, bo Markus nie protestował nawet wtedy, kiedy dotykał go nieco bardziej, wsuwając palec.

Rozluźniał się pod wpływem dotyku i nucenia chłopaka. Starał się współgrać z nim, odmrukiwać, kołysać. Starał się nie wyprzedzać niczego, więc czerpał wszystko co najprzyjemniejsze z jego dotyku, pieszczotliwego głosu. To pomagało, by być na tyle rozluźnionym, by palec Iry mógł się w niego wsunąć. Chciał więcej, oczywiście, że chciał. Chciał też to powtórzyć na nim, podzielić się tą przyjemnością, przeżyć z nim wszystko i o wiele więcej...

Wszystko robił rownie powolnie, jak wcześniej. Użył drugiego palca tylko po to, żeby na początku masować zwieracz, a później wsunąć w Markusa dwa palce. Tylko do pierwszej kostki, żeby wykorzystać je do rozciągania i masowania rozluźniających się mięśni, wiedząc, że jest to coś drażniąco przyjemnego. Jest miło, jest dobrze, ale to zbyt mało.
Nadal od czasu do czasu całował przy tym plecy Markusa. Chciał mu pokazać, że mieli czas. Nawet jeśli chciał iść szybciej, to miał cierpliwość, zebyt tego nie robić.

-Ty też tak czujesz?- zapytał łamiącym się głosem, ale z płaczu, a przez jęki, które się wydobywały z jego ust. Nie mógł się doczekać, by wsunąć palce w Irę, by sprawić mu to, co ten z nim wyrabiał. 
Niby nic, niby nie tak wiele, niby nie szybko... 
A Markus miał wrażenie, że wszystko jest ogromne, że ta przyjemność jest całkowicie inna, obezwładniająca.

Wsunął palce głębiej, może trochę zbyt... gwaltownie, bo chociaz nie zrobil tego w żaden... brutalny sposób, to nadal byl jednak dość szybki ruch. Ale sam lubił to właśnie w taki sposób. Mocniej.
- Zawsze czuje się dobrze, bo myślę o tobie - zapewnił, poruszając palcami, kiedy próbował odnaleźć to właściwe miejsce. Po prostu... było inaczej niż kiedy robił to sobie. Ciężko powiedzieć czy łatwiej czy trudniej. Inaczej. Dobrze. Na inny sposób, ale bardzo dobrze.

Zacisnął palce na pościeli i aż zaskoczył sam siebie jękiem, który uszedł z jego ust, gdy Ira otarł się o pewien punkt. -Dziś nie będziesz musiał myśleć, możesz poczuć. - znów na niego spojrzał przez ramię, choć miał wrażenie, że wyciągnięcie głowy w bok jest ponad jego siły, że wszystko w nim sprowadza się do odczuwania dotyku chłopaka. Otarł się o pościel, co sprawiło, że poruszył się na jego palcach.

Cóż, nie chciał mówić, że to nie o palcach fantazjował, bo nie chciał, żeby wyszło, że na coś naciska. I nie chciał o tym mówić, bo jeszcze trudniej byłoby o tym nie myśleć. A nie chciał myśleć, jeśli nadal mial zachować spokój.
A starał się.
Bardzo.
Równie mocno, jak mocno starał jakoś naciskać czy masować prostatę.

Zaciskał palce na pościeli, choć bardzo chciał dotknąć Iry. Nie miał jak, więc nieco go to frustrowało, ale zaraz tą frustrację przyćmiewała przyjemność, która rosła i rosła. Starał się rozluźniać, leżeć grzecznie, choć biodra same mu się poruszały, by zyskać nieco tarcia. Miał wrażenie, że zaczyna brakować mu powietrza, choć przecież głośno oddychał, jęczał... -Iraaa- nie wiedzial o co go prosi, ale o coś go prosił.