Meet the Rutherford's

[Przeczytaj w swoim tekście odmianę słowa "masaż" xD]

-Wiem, ale wkładasz w to serce, prawda?- Spróbował zabrzmieć tak, żeby to brzmiało na pytanie retoryczne. -A co jeśli podoba mi się ten twój masaż?- Głównym argumentem za podobanie jest to, że masuje Ira, więc zbyt obiektywne to nie było. -ale mogę przyznać, że ta chwila teraz, jest jedną z przyjemniejszych chwil, które miałem w życiu.- Wiec docenił też wannę.

- Ej, robiłem ci przyjemniejsze rzeczy niż to. I wkładałem w to znacznie więcej serca. - Czyż nie? Tak właściwie to wkładał przecież nie tylko serce... Co prawda wciąż były to te same palce, których używał teraz to do masowania stopy Markusa, ale to wciąż było więcej niż samo serce. - Ale cieszę się, że mogę się zaliczać do przyjemniejszych chwil twojego życia. To łechcze mnie bardziej niż hydromasaż... - zażartował.

Markus się zarumienił na same wspomnienie. Starał się też nie podniecić nim, bo jednak... Brali po prostu kąpiel. 
-Wiem, wiem, po prostu... Ciesz się, że doceniam wszystko co robisz dla mnie?- Markus tak powinien na to patrzeć. - Idziesz do mnie?- zapytał proponując uściski.

- Cieszę, cieszę - rzucił nieco na odczepnego, zanim puścił nogę Markusa, bo jednak trzymając jego stopę w dłoniach nie bardzo mógłby się przesunąć. - Usadź wygodnie ten twój tyłeczsk - nakazał, zanim ruszył się że swojego miejsca tak, żeby usiąść przed Markusem i oprzeć się na nim plecami. Moglby usiąść obok, ale jakoś nie chciał.

-Teraz to jak w raju...- zamruczał wpuszczając chłopaka między swoje nogi. Objął go i lekko tracił palcami jeden z sutków. -Zrobimy sobie zdjęcie?- zapytał -Ale tak od szyi w górę? Zasłonie ci sutki?- byłoby miło mieć jakieś i takie zdjęcie... Przecież oni będzie tylko dla nich.
No chyba, że Ira pochwali się Eddiemu, to wtedy będzie jeszcze dla niego.

Przekręcił głowę, żeby spojrzeć na Markusa.
- A czemu chcesz zasłaniać mi sutki...? - Po prostu... sam nie wiedział, wydało mu się to na tyle... dziwne i ciekawe, że wolał dopytać. - Mam... gorszące sutki...? - spytał i wiedział, że nie brzmi do końca poważnie. - Nawet nie są owłosione... - rzucił, jakby to miało być powodem. Jak ostatnio liczył to miał już z chyba jedenaście włosów na klacie, więc cóż... Mało androgenów czy czegoś tam. Ale grunt, że miał dobre włosy na głowie, nie? - Chcesz mnie cenzurować...? - No okej, dobra, no nawet się nie starał brzmieć poważnie.

-W sensie... No bo, ja wiem, że tamte zdjęcia zrobił ktoś inny- nawet nie chciał wymieniać imienia Kevina na głos. -Więc gdyby coś miało.... Nie wiem, wyciec, to... Ja wiem, że poczujesz różnie i występujesz różnie, to jednak... - trochę jego argumenty były bez sensu. -Nie zasłonie... - jeżeli Ira ciągle będzie chciał mieć z nim to zdjęcie.

- Nie no, ja wiem, że planujemy wyjątkowo kosztowną budowę, no ale bez przesady, nie musisz dorabiać sprzedawaniem naszych zdjęć brukowcom... - zażartował z wycieku zdjęć, bo chyba mógł z tego żartować, prawda? - I po prostu przyznaj, że nie lubisz moich sutków. - Sięgnął dłońmi do piersi, żeby zasłonić sutki jak przyłapana topless panienka.
Ale po chwili jednak upuścił i już się nie wiercił, a grzecznie siedział przy Markusie.
- Możemy zrobić sobie zdjęcie, z sutkami albo bez, ale... masz telefon w zasięgu ręki? Bo ja to się nigdzie nie ruszam - obwieścił, wygodniej opierając się o pierś Markusa. Musiał się przez to przesunąć nieco bardziej w dół, żeby Markus nie miał jego włosów na twarzy, ale było dobrze.

-W sumie... Zostawiłem w sypialni.- Myślał, że może Ira będzie mieć w spodniach, albo obok spodni. Jednak nawet gdyby tak było, to Markus musiałby wstać i pójść, a przecież Ira przy nim siedział. -I to nie tak, nie chcę ani sprzedawać naszych zdjęć ani cenzurować ci sutków, lubię je.- na znak swoich słów zaczął pieścić mu sutki.

- Doceniam to, że lubisz moje sutki... - przyznał, wciąż utrzymując to samo lekkie rozbawienie, bo nawet macanki mu w tym nie przeszkodził. - Może później pozwolę ci się ruszyć po telefon. - Może. Niczego nie obiecywał. - Ale teraz... ktoś obiecał, że umyje mi plecy... - przypomniał, ale jednak wciąż nie ruszył się ani o milimetr.
Mimo wszystko mieli czas, czyż nie?

-Wiem, że obiecałem, ale na razie pozwól mi na poprawienie się względem sutków.- Mógłby je całować i ssać, ale masowanie również było czymś, co chętnie robił. Nie przejmował się mijanym czasem, woda przez funkcje masażu nie robiła się nieprzyjemna. 
Dlatego mogli się jeszcze zrelaksować, w końcu czekała ich dalsza podróż. Jeszcze się zmęczą.

Spędzili miły wieczór, bo jednak i w dużej wannie, i w dużym łóżku można było robić różne... miłe rzeczy. Zwłaszcza, że nie czuli żadnej presji, bo następny dzień mieli wolny. Tak, jak to zaplanowali, wybrali się na plażę, na obiad w miłym, nieobleganym miejscu, pojechali zobaczyć ten sławetny hollywoodzki napis, bo to było coś oklepanego, ale można było zrobić sobie spacer, nie?
Kolejnego dnia nie było jednak już tak barwnie, bo z samego rana musieli zrobić ostatnią próbę, bo nie mogli pozwolić sobie na to w czasie, kiedy festiwal będzie trwał. Zaliczyli próbę, robili to, co mieli w planach, sami obejrzeli kilka występów, odstawili show, pogadali z kim mieli pogadać, ale potem powoli zaczęli się zbierać. Rano mieli zameldować się w Las Vegas, więc tę noc mieli spędzić w tourbusie. Był przestronny, mieli porządek, więc Markus chyba nie przeżył zawału. Markus rozlokował się na jednym z wolnych łóżek, uporządkował rzeczy i kiedy tylko wiedzieli, że cały sprzęt jest ogarnięty, mogli ruszać. Z samego rana mieli w końcu znaleźć się w Vegas.

Robił zdjęcia, choć często były to plenery. Wysyłał je dziadkom, którzy byli w końcu zapalonymi podróżnkami. Oczywiście wysłał im też parę zdjęć siebie i Iry, to nie tak, że się tym z nimi nie dzielił. Po prostu wiedział, że jak było coś, co oni widzieli to zaraz sobie wypatrywali różnic. 
Za to w Vegas... Nie dało się nie czuć atmosfery Vegas. Choć jego poczucie było bardzo uzależnione od tego, że przecież był z zespołem rockowym w trasie.

Do Vegas dotarli tak wcześnie rano, że wstawanie o takiej godzinie powinno być nielegalne, ale wszędzie i tak widać było ruch. Ponoć to Nowy Jork był miastem, które nigdy nie śpi, ale Vegas to chyba nigdy nie spało, bo było w nim tyle świateł i neonów, że nie było nawet wiadomo, kiedy była noc. To chyba tutaj wynaleziono noszenie ciemnych okularów wewnątrz budynków.
Wylądowali w Las Vegas o szóstej nad ranem i mieli zostać tu przez trzy dni. Ten dzień był całkowicie wolny, później zaliczali dwa wieczory z rzędu, a potem ruszali dalej, żeby zaliczyć nieco dłuższą przerwę w następnym przystanku trasy. Ktoś chyba bał się zostawiać ich zbyt długo w takim miejscu, jak Vegas...
Początkowo planowali zatrzymać się w hotelu Venetian, bo przecież ten moloch z czterema tysiącami pokoi i cholernymi kanałami jak z Wenecji na swoim dachu był ikoną Las Vegas, ale ochrona powiedziała pas. Oficjalnie jednak tego nie odwołali, więc mało kto szukałby ich raczej w hotelu Paris. Dlatego wylądowali z Markusem w pokoju, z którego mieli idealny widok na... cóż, na wieżę Eiffla. Dawała po oczach, rozświetlona światłami w kolorze francuskiej flagi, dlatego od razu przysłonił okno.
Oficjalnie Markus zameldowany był zupełnie gdzie indziej i z kim innym, bo kogo obchodziły pokoje ochrony, ale nie zamierzał go wypuszczać.

-Możemy się poczuć jak w Paryżu. - uśmiechnął się, ale nie negował zasłonięcia okien. -Na pewno mogę być z tobą w pokoju? Wiesz... Boje się trochę Ashley'a. - to jemu był przypisany, a małomówność mężczyzny nie pomagała w niczym. Markus wręcz myślał, że ten go akceptuje za karę. -Co mogę zrobić, by wkupić się w twe łaski?- podszedł do niego z drobnym uśmiechem błąkającym się na ustach.

- Wolę czuć się jak w Paryżu, kiedy jest ciemno. - Wtedy też można czuć się jak w Paryżu, prawda? Tylko po oczach tak nie daje...
- Ashley nie jest taki zły... No chyba, że zażartujesz z jego imienia, wtedy to masz przerąbane. - O dziwo on sam nie popełnił takiego błędu. Może dlatego, że sam miał imię, które równie dobrze mogłaby nosić jakaś stara ciotka. Ale niektórzy nie byli tak mądrzy, jak ich drogi kolega Tommo, i wszelkie protokoły obowiązywały ich bardziej... - On jest po prostu... profesjonalny. Wiesz, ma doświadczenie, więc nasłuchał się pewnie niejednego gówna i dlatego woli trzymać dystans. Ale nie jest zły. - Nie chciał, żeby Markus czuł się przy nim niekomfortowo, bo jednak Ashley zawsze gdzieś tam będzie.
- A co zrobiłeś, że wypadłeś z mojej łaski...? - Uniósł na Markusa brew, kiedy ten się do niego zbliżył. - Co, byłeś niegrzeczny?

-No wiesz... Zasugerowałem, że masz złego ochroniarza?- nie do końca wiedział, czy to jest odpowiedni argument i czy odpowiednim jest, wciągać ochroniarza w taką rozmowę. -Nie poskładałem dobrze ubrań?- Ira mógłby zrobić kontrolę jakości w jego torbach, nie ma sprawy. Jednak nie o nią się rozchodziło.

- Ty nie poskładałeś dobrze ubrań? - No aż szczerze parsknął, układając dłonie na biodrach Markusa. Ze wszystkich wymówek, które Markus mógłby sobie wymyślić, ta była jedną z tych, w które najtrudniej byłoby uwierzyć. - Ale... - Przyciągnął sobie Markusa nieco bliżej, wykorzystując to, że trzyma go za biodra. - Czy ty mnie właśnie okłamałeś...? - A to było niegrzeczne, prawda...?

-Podkoloryzowałem nieco fakty? Zapewne jakaś koszulka i tak będzie odgnieciona?- dodał na swoją obronę. Oczywiście nie zamierzał okłamywać Iry, ale na szybko próbował coś wymyślać. -Wiem, że należy mi się kara i należycie powinienem cię przeprosić... Jak mógłbym?- nic nie proponował, nic nie sugerował. Wiedział, że to może mieć odwrotny skutek, więc wolał, by Ira mógł decydować od początku do końca.

- To ten moment, w którym nie powinieneś zapewniać, że jednakTer jesteś grzeczny... - podpowiedział Markusowi iście konspiracyjnym szeptem. Nie, żeby jakkolwiek mu wierzył, bo znając Markusa to jego rzeczy były tak idealnie ułożone, że nawet podróż niczego nie zepsuła. Bo to Markus. I jego sposób pakowania.
Przesunął dłońmi z bioder Markusa na jego boki.
- Teraz to zdecydowanie musisz ponownie wkupić się w moje łaski. - No zdecydowanie. Nie było innej opcji. - I to ja mam ci jeszcze mówić jak. - Pokręcił głową, jakby był rozczarowany. - Nawet nie spróbowałeś.

-Okej.- Odpowiedział mu również szeptem. -Muszę zatem przeprosić również i za to... Coraz więcej podpunktów do listy wkupowania się w łaski.- zauważył, ale przecież nie było w tym niczego negatywnego, bo przecież... Grali. Bawili się. 
A przynajmniej próbowali, bo Markus jednak słaby był w te sprawy. 
-Więc zaczynam próbować...- sięgnął ustami do jego szyi, mając nadzieję, że tym go zaskoczy.

Cóż, trochę... popróbowali. Tego i owego, a w tym i owym robili się jednak coraz lepsi, nawet jeśli wciąż mieli swoje... granice. Z różnych względów. Ale wciąż były miłe rzeczy, które mogli robić...
A nawet kiedy skończyli, to dzień był jeszcze naprawdę młody. Mogli mieć sporo czasu na zwiedzanie tego, co znajdowało się na obowiązkowych punktach do zwiedzania. Ich hotel znajdował się w centrum tego, co nazywano tutaj The Strip, więc mogli bez marnowania czasu ogarnąć muzeum mafii, Madame Tussauds, ogrody botaniczne, olbrzymie sztuczne jezioro i słynne na całym świecie Fountains of Bellagio. Zjedli miły obiad, a potem wybrali się na dalsze zwiedzanie, bo wieczorem planował zabrać Markusa na diabelski młyn High Roller.
Kiedy przechadzali się wzdłuż jednej z fontann, przeglądał jedną z tych turystycznych ulotek.
- Wiesz, że można wziąć tu ślub za piętnaście dolców? - zagadnął, kiedy doszedł do tego momentu. - Za tę cenę masz nawet zdjęcia w pakiecie... Z udzielającym ślubu Elvisem...

Markus parsknął śmiechem, ale czy to powinno go jakoś zdziwić? Byli w Las Vegas, tu się wszystko mogło zdarzyć. -No wiesz, jesteśmy już narzeczonymi, możemy być mężami. Mam tyle w portfelu.- zaśmiał się. Miał nawet więcej, ale napiwku chyba Elvis nie potrzebował? Choć, kto wie...? -Nie chciałbyś?- Podjudzał go i nieco dugnął łokciem.

Zatrzymał się w miejscu, spoglądając nad Markusa znad tej swojej ulotki. Potrzebował chwili, żeby przetrawić to, co ten powiedział, ale w końcu zareagował, mówiąc:
- Ale nie chcę Elvisa. - Nigdy za nim nie przepadał, więc nie chciał pamiętać jego kiepskiego naśladowcy do końca życia. - Ta nie wygląda źle. - Wskazał na fotkę białej kapliczki udekorowanej kwiatami. Aż za bardzo, bo zawiewało to tandetą, ale śluby same z siebie były tandetne, prawda?
Po prostu... Sam nie wiedział, ale to nie brzmiało... To brzmiało dobrze.

-To jak nie Elvis, to...- zerknął na kapliczkę -zwykły urzędnik, ale w morzu kwiatów?- Nie brzmiał, że to mu się nie podobało. -Może jakieś kwiaty sobie załatwimy?- Nie czuł, że trzymanie kwiatów na ślubie będzie czymś ujmującym jego osobie. Jakoś... Nie myślał źle o tym, co zamierzali zrobić. Jeżeli oczywiście Ira również tego chce.