Meet the Rutherford's

Nie chciał powiedzieć, że to dobrze, bo przecież wciąż było to o Irze, wciąż było to coś, co nie powinno mieć miejsca. -Wiesz, ludzie może zapomną przez święta?- rozmyślał głośno. - Ale chyba... Możesz zawsze napisać, czy coś się z tym dzieje złego dla ciebie i zespołu?- bo chyba jednak lepiej było to od razu gasić?

Wziął od Markusa telefon i wbił wzrok w ekran. Nie wczytywał się w komentarze, po prostu przerzucił po nich wzorkiem, ale... Sam nie wiedział, starał się przybierać dobrą minę do złej gry, bo chociaż miał wrażenie, że czuje się z tym wszystkim coraz gorzej, to próbował tego nie okazywać.
- Ta, chyba może powinienem... - Po prostu jakoś... Sam nie wiedział, od dawna nie czuł się źle sam ze sobą, a teraz jakoś... Chyba sama świadomość, że to, jaki był, miało wpędzić kogoś w jakieś problemy... No, było z czym czuć się źle.

- Chodź, usiądźmy- poprowadził go w stronę łóżka. -Możesz pisać siedząc. - nie chciał, by Irze coś się stało, a po prostu zrobił się blady. - Przynieść ci wody?- zapytał kładąc dłoń na jego ramieniu i ściskając go za nie lekko. -Może się uda usunąć ten artykuł. - wtedy szybciej ludzie zapomną.

Nie czuł żadnej potrzeby, żeby się sprzeciwiać, i po prostu poszedł razem z Markusem, żeby usiąść. Napisał kilka wiadomości, starając się, żeby brzmiały jakoś sensownie, chociaż nie bardzo wiedział, jak się tłumaczyć z bycia gejem... Jakoś wcześniej nie sądził, że była to istotna informacja, którą należało się dzielić wszem i wobec, żeby mieć milion planów awaryjnych, ale najwyraźniej się mylił.
A może zwyczajnie wciąż był zbyt naiwny, wierząc, że będzie liczyła się tylko muzyka.
- Najważniejsze, że nie napisali o tobie. - Wygasił telefon. Przeżyłby, jeśli coś takiego miałoby zaszkodzić jemu, ale Markusowi... tu byłoby gorzej.

- Ale wciąż źle, że napisali o tobie. Nie mieli prawa... - przetarł twarz. -To spod kampusu prawda? Jeżeli to Kevin, to naprawdę zrobię mu fizyczną krzywdę. - aż wstał z tej złości, ale zaraz usiadł obok Iry. -To jest po prostu gnój... - nie miał innego określenia na Kevina. Plotki Markus jakoś potrafił przeboleć, walczyć z nimi po swojemu, czyli po prostu robić swoje. Ale puszczenie zdjęć do gazet? To już przekracza granice.

- Tak działa plotka. - Nie podobało mu się to, bardzo nie podobało, ale tak już po prostu było, a on sam wybrał sobie jednak zawód, w którym było ryzyko ścięcia się z brukowcem. Tylko po prostu jakoś nie sądził, że... no, tak.
- Dlaczego Kevin? - Spojrzał na Markusa całkowicie bez zrozumienia, bo jednak nawet przez myśl mu nie przeszło, że ten miałby mieć z tym coś wspólnego, bo i dlaczego? Wiedział, że ten był na jednej uczelni z Markusem, ale jakoś nie przypuszczał, żeby coś miało pójść między nimi aż tak bardzo nie tak. A może za mało pytał o to Markusa?

-Rozpuszcza o mnie plotki, parę osób omija mnie z daleka przez nie. - wzruszył ramionami. -Olewałem to do tej pory, ale po tym... Chyba powiem ojcu, że czas jego obietnice spełnić?- nie chciał żeby Kevin niszczył karierę Iry, nie miał do tego prawa. -Zdziwiłbym się, gdyby to nie on. - mógł go demonizować, ale cała ich historia go ku temu skłaniała.

- Wcześniej sam mnie pouczałeś o paparazzi... - zauważył, bo jednak najpierw Markus przekonywał go, że mogą chodzić za nim goście z aparatami, a teraz jednak zdawał się być pewien, że to może być Kevin. - I nie mówiłeś, że znowu ci bruździ... - Co nie powinno go jednak szczególnie dziwić, bo Markus za pierwszym razem, te kilka lat temu, też nie był szczególne wylewny. - Co twój ojciec chce z tym zrobić? - spytał, bo sam już nie wiedział.

- Obiecał że zrobi wszystko, by to nie uległo przedawnieniu i że zrobimy to, co odpuściliśmy wtedy. - choć nie wiedział ile by to teraz dało. Może jednak, gdyby połączyć to wszystko, to faktycznie Kevin mógłby zniknąć na zawsze z ich żyć. -Ale jeżeli to paparazzi, to chyba da się dowiedzieć od gazety? - nie będą prosić o nazwiska, tylko o to, czy zdjęcia dostarczył paparazzi, czy ktoś po raz pierwszy.

- Pamiętasz, że go pobiłem, nie...? - On pamiętał i pamiętał, że rodzice Kevina zgodzili się nie wnieść oskarżenia, bo i Markus tego nie zrobił. I to chyba też się tak łatwo nie przedawniało, a plotka o pozwie za napaść nie była mu potrzebna do kompletu... - Może po prostu trzeba znowu dać mu w gębę dla przypomnienia. - Przesunął palcami po włosach i westchnął, bo to naprawdę był wieczór, który zapowiadał się na źródło mocnego bólu głowy.
- To żadna gazeta, a internetowy szmatławiec. - Gazety miały jednak choć minimalny poziom.

-Czyli nic nie możemy zrobić, a jedynie przeczekać. - czyli dla niego, to będzie robić to, co do tej pory. -To straszne, jak to wszystko uchodzi mu na sucho. - pokręcił głową, ale to nie Kevin był tu najważniejszy. -Coś ci odpisali? - najważniejszy był Ira i jego kariera. Dlatego starał się już nie myśleć o Kevinie i jak prawnie go ukarać za to.

- Nie wiem, porozmawiaj lepiej z ojcem. - Mark był raczej lepiej zorientowany w tym wszystkim niż oni. Ojciec Markusa był raczej lepiej zorientowany prawnie niż oni i lepiej wiedział, jak można porozmawiać z władzami uczelni czy z Kevinem, że rozwiązać sytuację. W końcu tym ojciec Markusa się zajmował. Chyba. Między innymi. Czy czymś podobnym.
- Jeszcze nic. - Krótko zerknął na telefon. Jeśli Blue odczytał już wiadomość, to w pierwszej kolejności chciał pewnie uderzyć do kogoś innego.

-Prześlesz mi link?- poprosił. -Pójdę do ojca, a ty się połóż? - zaproponował. Oczywiście, jeżeli Ira będzie chciał z nim pójść do ojca, to przecież mu nie odmówi. Może też jeszcze skorzystać ze względnego spokoju i odpocząć przed możliwą burzą. - Przyniosę ci wody.- nie wiedzial w jaki sposób najlepiej będzie pomóc Irze, więc po prostu próbował.

- Wpisz moje nazwisko w wyszukiwarkę, a łatwo znajdziesz. - W końcu co roznosiło się w internecie szybciej niż plotki? Tylko nowsze plotki... A plotki miały też to do siebie, że się roznosiły, więc nawet jeśli źródło usunie wiadomość, to mleko się już rozlało.
Wyszła mu bezsensowna przenośnia. Mleko ze źródła? Skąd? Z krowiego cycka wzięła się ta plotka?
- Nie chcę się kłaść. - Pokręcił głową. Nie miał na to ochoty. - Po prostu... zadzwonię czy coś. - Może lepiej, żeby zadzwonił zamiast pisać?

- Jasne, to zaraz wracam. - wychylił się, by jeszcze pocałować go krótko w policzek. Nie wiedział, czy Ira jest na to w nastroju, ale też nie wiedział jak inaczej ma pokazać, że będzie dobrze, że jest dobrze. 
Na dół już zszedł z niewyraźną miną, bo gdy miał znaleźć artykuł, to już znalazł ich kilkanaście. Czy w święta ludzie nie powinni być ze swoimi rodzinami, a nie zajmować się czyimś prywatnym życiem?

Jakoś całkowicie stracił świąteczny nastrój, a następne kilka dni w niczym nie pomogły. Spotkał się z Blue i geniuszami od PR, spotkali się z zespołem i... cóż, pożarł się z nimi. Po prostu uważał za całkowicie absurdalne to, że muszą wzywać spotkania interwencyjne, bo jest gejem. Marsh był szurniętym anorektykiem, a jakoś nie urządzali interwencji. Poza tym to bez jaj, przecież on się nie próbował zaciągnąć do wojska, żeby to miało być problemem. Tak sądził.
Ale najwyraźniej nie. I póki trwał aktualny kontakt, wytwórnia nie życzyła sobie czegoś, co mogłoby negatywnie rzutować na ich wartości. Najwyraźniej zapomnieli kogo zatrudnili, i że wybili się sprzedając płyty zespołu, w którym gitarzysta walnął samobója po naćpaniu się herą, a o wokaliście długo plotkowali, że jest gejem...
Ira jednak twardo stał przy tym, że nie będzie kłamać, że nie jest gejem. Może tego nie potwierdzać, nie mówić o tym, ale nie powie, że nim nie jest. Może się pokazać z dziewczyną, ale taką, którą sam sobie wybierze, a nie kimś podstawionym, i nie będzie kłamać, że jest z nią w związku, a że jest w związku, ale nie będzie o tym mówić. I cóż, najwyraźniej był na tyle nieustępliwy, że wreszcie ustalono, że tak będzie.
Choć i tak mu się to nie podobało.

Markus posłuchał ojca, który zasugerował mu chyba jak najłagodniejsze podejście względem Kevina. Nie mogą mu zarzucić wprost, że ten poszedł do internetowego serwisu plotkarskiego, ale Markus może zanieść do dziekanatu dokumenty z podpisaną ugodą, w której było opisane co i jak.  To było zabezpieczenie, że jest opis rzeczy, których Kevin się dopuścił. Markus sporządził list, w którym to martwi się o swoją reputację, bo już raz przez coś podobnego przechodził i jest to dziwny zbieg okoliczności, że dzieje się to przy obecności na kampusie Kevina. Markus wiedział, że go nie wyrzucą, ale będą mieć na uwadze, widział, że góra wie o tych plotkach - niektórzy profesorowie zaczynali trzymać dystans.

Z Nowego Jorku, gdzie mieli spotkanie, wrócili do Camden. I tak nie mieli nic zaplanowane na najbliższe dni, a on wcześniej chciał zaplanować czas na świętowanie swoich urodzin z Markusem. Mieli mieć w końcu weekend, ale jakoś... cóż, no przez to wszystko przeszła mu ochota i postanowili jednak to przełożyć. To i tak nie miało odbywać się w jego urodziny, więc co za różnica, czy to miało dobyć się prędzej czy później? Jak dla niego to teraz już żadna.
Wrócił do domu wieczorem, z ulgą zamykając się w swoim pokoju. Tutaj przynajmniej miał święty spokój, żeby jakoś przemyśleć co i jak powie Markusowi.

Czekał na telefon od Iry, jak u niego przebiegło spotkanie. Na uczelni nic się nie działo, nie wszyscy jeszcze wrócili z domu, a jego sprawa była na tyle... Cóż chyba delikatna, a przynajmniej tak sobie wolał mówić, że nikt nie ustosunkował się do niej od razu. Pewnie potrzebowali jeszcze uzgodnić to może i z prawnikiem, ale z całą pewnością omówić w swoim gronie. Dlatego on zrobił to co mógł i co robił zawsze - wziął się za naukę i czekał na rozwój sytuacji.

Wziął prysznic, a w końcu wpakował się do łóżka, zabierając ze sobą laptopa. Wysłał Markusowi krótkiego esemesa, żeby ten wbił na komputer. Wolał jednak go widzieć.
Usiadł, kładąc sobie laptopa na skrzyżowanych nogach, i po prostu gapił się w kręcące się kółeczko, które było jego jedynym towarzystwem do czasu, aż Markus się połączy. Grzebał w tym czasie w telefonie, odpisał coś Peterowi, ale jednak co chwilę zerkał w stronę ekranu, żeby nie przegapić pojawienia się Markusa.
A kiedy tylko ten się pojawił, to posłał mu uśmiech na powtianie.

Siedział przy biurku, więc zaraz włączył odpowiedni program, by móc połączyć się z Irą. Widząc jego uśmiech, nie mógł na niego nie odpowiedzieć tym samym. To też pomogło mu uspokoić stres, który odczuwał. 
-Cześc przystojniaku.- przywitał się z nim i liczył na dobre wieści.

- Cześć, pochlebco. - Przesadnie przewrócił na Markusa oczami, ale to była jednak dość standardowa reakcja w jego wykonaniu. A jednak chciał okazywać, że wszystko jest okej. No bo było, prawda? - Jak lot? - zagadnął na sam początek, bo jednak nie rozmawiali przez cały dzień. Ale liczył, że wszystko było dobrze i Markus nie musiał cierpieć z powodu dzieciaka kopiącego go w fotel albo czegoś podobnego. To zdecydowanie nie byłoby coś, co byłoby potrzebne.

-Dość szybko i o dziwo dość pusto, chyba wszyscy korzystają z wolnego i nie podróżują.- Niektóre loty to były co do miejsca zajęte, a ten jakieś luki miał. -U dziekana też było dobrze, przyjęli wszystko ode mnie i... To by było tyle.- Streścił wszystko zgodnie z prawdą. -A jak... Twoja rozmowa?- to było ważniejsze i bardziej stresujące. Może nie dotyczyły jego bezpośrednio, ale i tak... Stresował się jakby to on był głównym bohaterem.

- To dobrze. - Znów lekko się uśmiechnął. Słabo by było gdyby nawet to poszło do dupy. Ale przynajmniej Markus nie dostał po kieszeni za zmianę daty lotu. - Myślisz, że wszystko będzie okej? - cóż, Markus nie mógł mieć pewności, że na pewno będzie, ale mógł mieć jednak jakieś przeczucie, nie?
- Rozmowa poszła... - Potrzebował długiej chwili, żeby znaleźć właściwe określenie. - Trudno. - To było chyba właściwe słowo. - Najwyraźniej fakt, że jestem gejem jakoś nie pasuje do imidżu... - Nawet nie ukrywał, że uważa to za gówno wartą pierdołę. - I chyba nie doczytałem w kontrakcie, że bycie gejem jest zabronione. Chyba było to napisane drobnym druczkiem... - ironizował. - Powiedziałem, że nie będę kłamać, że nim nie jestem. Po prostu i tak nie chcę mówić na te tematy. - Nikogo nie powinno to jednak obchodzić. Takie było jego zdanie. - Wymyślili sobie, że mam się pokazywać z dziewczyną. Dla przygłuszenia plotek. - Przewrócił oczami.

-Wiesz... To chyba standardowe zagranie?- Zapytał przygryzając nieco usta. -Wiesz, dobrze że to będzie oszukana dziewczyna, a nie żona.- Spróbował jakoś zażartować, choć i tak... Jakoś dziwnie mu się zrobiło, że Ira ma mieć przykrywkę. -Wiesz, że nie wszyscy są gotowi, by gwiazdy były homoseksualne.- Sam nawet na kampusie się nie outował, choć było to też spowodowane plotkami Kevina. -Najważniejsze, żeby wszystko ucichło.- To się liczyło, później już będzie z górki przecież.