Meet the Rutherford's

Miał ochotę przewrócić oczami, bo cóż, Markus sam zaczął z tym swoim tęsknieniem bardziej, więc chyba nie chciał być gołosłowny, prawda? Gdyby zaczął z nim negocjować, to musiałby pokazać to samo, czyż nie? Musiałby udowodnić, że to on tęskni bardziej... Więc niech Markus pokaże swoje.
Dlatego chociaż odpowiedział na pocałunek, to jednak nie odbierał Markusowi steru. W końcu to on miał pokazać, że tęskni tutaj najbardziej, prawda? Prawda.
Dlatego pozwalał zademonstrować mu tę tęsknotę ustami.

Wiedział, że Ira nie lubi zabaw włosami, z ledwością nawet dawał je sobie umyć, ale poczuł potrzebę schwytania go za nie, przytrzymania w miejscu. Nie przerywał pocałunku, a wolną dłonią zaczął dotykać go przez koszulkę po boku ciała. Mógł się docisnąć do niego, a to zawsze było przyjemne. Im mniej wolnej przestrzeni między nimi tym lepiej. 
-Sypialnia?- zapytał, choć nie odsuwał się się od nieco. Ustami już znaczył sobie ścieżkę na jego szyi, koło ucha, po linii żuchwy. Dłoń już wsunął pod materiał, by dotknąć skóry, rozkoszując się jej miękkością.

Wiedział, że powinien być bardziej... podekscytowany. Reagował, odpowiadał na działania Markusa, ale wciąż robił to tak, jakby działał po części na automacie. Ostatnimi czasy często właśnie tak miewał. Nie wiedział, skąd mu się to brało, dlaczego, ale... czasem właśnie tak było.
Starał się z tego otrząsnąć, kiedy razem z Markusem skierował się w stronę sypialni. Wiedział, że nie powinien iść za Markusem tylko dlatego, że Markus tego chciał, i wierzył, że nie do końca tak jest. Nie było tak, nie chodziło tylko o to, czego Markus chciał, a po prostu miewał dziwne, głupie myśli, z którymi nie wiedział, jak sobie czasem poradzić. Dlatego po prostu starał się tym nie myśleć. Żadnych głupich myśli, żadnych przeszkód, a po prostu działanie.
Poszedł za Markusem do sypialni, bo chciał, starał się jakoś odpowiadać na jego dotyk i pocałunki.

Markus może nigdy nie naciskał na Irę, nigdy też nie chciał tego robić. Dlatego, jak tylko znaleźli się w sypialni, jak tylko pchnął męża na łóżko, jak tylko ulokował się na nim i... No, nie było tego czegoś, co u Markusa się pojawiło i dźgało Irę. 
-Kocham cię - całował go po całej twarzy, przeniósł usta na jego szyję, na ten wrażliwy punkt za uchem i .. 
Położył się obok.
Nie chciał się napalać, gdy nie czuł tego samego, także po prostu przytulił się do chłopaka.

- Może po prostu niektóre partie mojego ciała są bardziej zmęczone niż inne... Trzeba mocniej je obudzić... - zażartował, bo jednak wolał nie skupiać się na myśli, że był to nie pierwszy raz, kiedy pewne rzeczy nie chciały współgrać. Ale to chyba nieszczególnie było dziwne, prawda? Nikt nie chciał myśleć o tym, że coś mogło... nie chcieć działać.
I że mogło mieć to związek z rzeczami, których używać nie powinien. Nie, po co zaprzątać sobie głowę?
- Po prostu... może trochę mnie wspomożesz, hm...? - Spróbował wykrzesać z siebie znacznie więcej entuzjazmu, żeby zamaskować tę małą wpadkę, i pocałował Markusa.

- Jeżeli masz ochotę, to mogę pomóc - przesunął dłoń z jego boku na biodro, by dostać się do wewnętrznej strony uda. -Ale możemy też poleżeć, poprzytulać się. - to też była miła wizja, dlatego nie mówił jej z wyrzutem, czy by przekonać siebie do niej. Nie był nachalny w dotykaniu Iry, ani też w całowaniu go, gdzie tylko mógł przez ich pozycję. Tak było najprościej, by albo pójść dalej, albo poprzestać.

-Poprzytulac mozesz mnie później - zauważył, bo czyz nie mial racji? Na wszystko byl jeszcze czas, dlatego mogli przejść z jednej rzeczy na drugą...
Tym bardziej, że nie chciał, żeby Markus pomyślał, ze ma męża-impotenta, który chce, ale nie może.
- Więc... jak chciałbyś mi pomoc? - zagadnął, próbując brzmieć jakos... seksownie, kiedy złapał Markusa nieco pewniej za bok.

-Może poszedłbym po olejek, by zrobić ci masaż? Zapaliłbym świeczkę?- podpytywał, czy tak może być -A może, zacznę cię całego całować? Wiesz... Powiedzenie od stóp do głów, znikąd się nie wzięło?- spróbował się nasunąć na Irę, ale tak by móc spróbować zdjąć mu koszulkę. W końcu i tak nie będzie potrzebna, prawda? Więc mogą jej już teraz podziękować.

- Och, takie wycałowanie może być przecież równie dobre, jak masaż... jeśli nie lepsze... - Wyciągnął dłonie tak, żeby złapać Markusa za biodra i pomóc mu się usadowić się na swoich udach. Chciał mieć Markusa jak najbliżej, więc to nie była żadna zbrodnia, prawda?
Jak najbliżej, dlatego docisnął Markusa do siebie jeszcze nieco bardziej. Tak, to zdecydowanie zaczynało robić się miłe. Nie zamierzał i chyba nawet nie mógł temu zaprzeczyć. Kiedy tylko miał Markusa tak blisko i kiedy go dotykał, czuł, jak bardzo go chce. Umysł był tego bardziej niż pewien, nawet jeśli ciało potrzebowało jeszcze chwili do przypomnienia sobie jak zareagować.
Dlatego bez szemrania pomógł Markusowi w zdjęciu z siebie koszulki.

-Wyglądasz zjawiskowo.- Zamruczał widząc go nagiego od pasa w górę. Zawsze Ira mu się podobał i miał nadzieję, że jak zachwyt mu nie minął od tylu lat, to że już zawsze tak będzie się zachwycać. -Jak młody bóg.- Pochylił się, by zacząć całować i ssać sutek. Oczywiście miał w planach zajęcie się drugim, bo nie może sobie pozwolić, by któryś poczuł się dyskryminowany.

Tuż pod okolicą prawej piersi miał wytatuowanego swojego wspaniałego, biało-różowego punkowego jednorożca z agrafką w nosie. Zajmował idealne miejsce, tuż pod kolczykiem w lewym sutku. Zrobił go jakiś czas temu i od tamtego momentu podobne zabawy w wykonaniu Markusa były zdecydowanie jeszcze przyjemniejsze. Tak, zdecydowanie było w tym to coś.
Sięgnął dłonią do głowy Markusa, żeby móc wpleść palce w jego włosy. Nie szarpał za nie, nie ciągnął, po prostu trzymał w nich dłoń.
Ale właśnie tak było dobrze. Tak, w taki sposób.

Wiedział, że to ciało Iry i choć sobie nie zrobiłby nic podobnego, to tatuaż i kolczyki u chłopaka... Miały coś takiego, że dopełniały jego charakter, współgrały z jego osobą i Markus nie widział powodu, w którym miałby mu zakazywać ich. 
Ale nie miał zamiaru myśleć o Irze pełnym tatuaży, wolał skupić się na całowaniu, ssaniu, dotykaniu, muskaniu. Starał się, by mąż pożądał go tak samo, jak on teraz jego.

Tak, to zdecydowanie było coś miłego. Zdecydowanie. Bardzo miłego.
Wystarczająco, żeby wszystko zaczynało działać jak należy. Choć to było śmieszne, że w swoim jakże dojrzałym wieku lat (prawie) dwudziestu jeden musiał zastanawiać się nad takimi problemami, jak to, czy na pewno mu stanie. Tak, wolał myśleć, że to wybitnie śmieszne niż żałosne.
Choć jakoś nieszczególnie miał ochotę się teraz śmiać. Najchętniej zamiast tego pocałowałby Markusa, ale nieszczególnie miał teraz na to możliwości. Znaczy, może i miał, ale to oznaczałoby, że musiałby oderwać Markusa od jego obecnego zajęcia.
A to zdecydowanie nie wchodziło w grę.

Puścił prawy sutek, by zająć się lewym. Do lewego miał większą słabość, choć w nim nie było kolczyka, który za to sprawiał dodatkowe atrakcje Irze, jednak... Było od serca. 
Nieco bardziej usiadł, by móc dłońmi wodzić po bokach męża, by móc wsuwać palce za linię spodni, by móc drapać skórę, ściskać ją. Coraz bardziej się rozgrzewał i coraz bardziej się podniecał, także próbował się jakoś otrzeć, by móc dawać sobie choć jakąś namiastkę upustu.

Sięgnął dłońmi do koszulki Markusa, żeby zacisnąć na niej palce. Chciał ją z niego zdjąć, nawet bardzo, bo zdecydowanie preferował mieć Markusa obok w takim samym stopniu rozebrania lub ubrania. Tak bardzo, że był gotowy poświęcić dla tego te kilka krótkich chwil, przez które Markus musiałby odsunąć od niego usta. Taki był dobry. I łaskawy.
Dlatego spróbował jakoś odciągnąć Markusa, tylko na krótką chwilę. Chciał go rozebrać, chciał go pocałować, a potem pozwolić mu na to, co ten obiecał.
W końcu Markus chciał wycałować go całego.

Uniósł się, by Ira mógł go rozebrać. Nie spuszczał przy tym z niego spojrzenia, bo chciał patrzeć na niego, zawsze tego chciał, zawsze chciał widzieć Irę przy sobie. 
Miał z pewnością zamglone oczy, czerwone policzki i tors, który się pokazał po zdjęciu koszulki. To był dla niego sygnał, żeby szybko się rozebrać ze spodni i bielizny, może nie skorzystał przy tym z pomocy Iry, ale to tylko dlatego, że chciał szybko być nagim, by szybko wrócić do męża. 
Z niego już wolniej zdejmował pozostałe ubrania, ale to tylko dlatego, że chciał rozkoszować się widokiem pojawiającej nagiej skóry.

Może nie dostał po łapach, ale i tak miał ochotę fuknąć na Markusa za to, że ten nie pozwalał mu pomóc. No bo jak to tak? Chciał móc rozebrać Markusa, a ten tak okrutnie mu to uniemożliwiał... Cóż, gdyby sytuacja była nieco odmienna i nie byłby już tak bardzo nastawiony na obietnice Markusa, to może i by się oburzył nieco bardziej żywo. A tak jakoś nieszczególnie potrafił w ogóle na dłuższą metę skupić się na tym, że miał się oburzać... Bo jak to zrobić, kiedy Markus go rozpraszał?
A tym właśnie zdecydowanie było to, co ten robił. Samo rozbieranie się, samo patrzenie się, dotykanie, a nawet fakt, że Markus był obok i oddychał. Tak, nawet to było wysoce rozpraszające... Ale nie narzekał. Zdecydowanie. Nawet gdyby chciał.
Ale nieszczególnie chciał. Zamiast tego na tyle, na ile mógł, pomógł Markusowi w rozebraniu się z pozostałych przeszkadzających ubrań, żeby szybko mogli wrócić do tego, co należy.

Aż westchnął z zachwytu, gdy zobaczył całego nagiego Irę na łóżku. Jeden z najpiękniejszych widoków.
Sięgnął po jego stopę i po muśnięciu ustami czubka dużego palca, przesunął językiem po wierzchu stopy. Był ciekaw jak chłopak zareaguje, bo pierwszy raz aż tak dobierał się do jego stóp i jak tylko reakcje będą pozytywne, to... Sam chętnie pozostanie przy stopie przez dobrą chwilę, by ją całować.

Jeśli Ira mial byc szczery, to nie zaczął chodzic na siłownię dlatego, że zachcialo mu sie być zdrowszym, czy bo wymarzył sobie lepszą kondycję... raczej kierowała nim plytka chęć podobania się Markusowi jeszcze bardziej. Ale i tak wychodzilo mu to na dobre, więc no cóż, nie ma tego złego? Przynajmniej wychodzilo mu na dobre. Chyba.
W pierwszej chwili mial ochotę wyszarpać nogę, bo zwyczajnie czuł się łaskotany, a łaskotki na stopach mial dosc silne, ale tego nie zrobil. Nie, był dzielny, bo jednak obiecano mu wycalowanie całego ciała, każdego jego fragmentu, więc tego właśnie zamierzał się trzymać.
Choć nawet nie bylo to takie zle. Dziwne, owszem, ale zle? Tak by tego nie nazwal.

Z racji tego, że Ira ani się nie wykrzywił, ani nie wyrwał stopy... Znów wrócił ustami do dużego palca, by zacząć go ssać. Nie miał problemów z tym, miał też nadzieję, że i Irze się podoba. Starał się każdy palec tak samo potraktować, pocałować, possać. Przytrzymywał stopę i starał się ją masować, aż wreszcie uniósł tak, by móc całe podbicie muskać ustami i niekiedy lizać. Robił to pierwszy raz, więc było też w tym coś elektrycznego.

- Okej, poczekaj... - Wiedział, że w jego głosie dobrze słyszalne było rozbawienie wywołane łaskotaniem, które wywoływały pocałunki Markusa. Miał wrażliwe stopy, okej? Chociaż pierwszy raz cieszył się, że miał taki niemalże pedantyczny (a może raczej markusowy...?) zwyczaj dbania o stopy. Chyba by się powiesił, gdyby miał teraz zrogowaciałe pięty. - To łaskocze - wyjaśnił to, dlaczego zapowiedział przerwę. Nie chciał, żeby Markus pomyślał, że robi coś złego czy niewłaściwego.

-Bardzo?- zapytał z uśmiechem i zamiast całować stopę, to po prostu wrócił do jej całowania. -Nie chcę sprawiać ci nieprzyjemności. - mówił to ciągle uśmiechając się i lekko musnął bok stopy, tu chyba łaskotek nie było? -Mam spróbować drugą?- czasem przecież tak bywało, że jedna strona była wrażliwsza od drugiej.

- Unikaj tego rejonu. - Miał na myśli spód stopy, który był jednak dość wrażliwy. - Tak jest w porządku. - Nie przeszkadzało mu to, że Markus całował bok jego stopy, nie było w tym nic łaskotliwego czy złego. Zdecydowanie nie, nawet jeśli było w tym coś nieco... dziwnego, bo jednak nie był przyzwyczajony do tego typu pieszczot ze strony Markusa, to jednak nie uważał tego za coś nieprzyjemnego.

-Postaram się. - z należytą delikatnością odłożył stopę, by sięgnąć po drugą. Tu już śmielej ssał palce, bo przecież... Nie było to jakieś takie złe. Nie wiedział dlaczego, ale jakoś stopy mu się podobały. 
Pewnie dlatego, że są stopami Iry. 
- Jesteś piękny. - prawił mu komplementy, gdy starał się całować bok stopy i jej wierzch. Podbicie sobie darował, bo nie chciał łaskotać chłopaka. Za to kostki już mógł, prawda?

To nadal było specyficzne uczucie i najpewniej gdyby nie to, że zaangażowany był w to Markus, to jednak uważałby to za coś dziwnego. Zbyt dziwnego. Fakt, że Markus to Markus sporo zmieniał. To zawsze sporo zmieniało, ale zazwyczaj na dobre. Głównie na dobre. Dlatego odbierał to... nawet całkiem miło, choć nie zamierzał ukrywać, a już na pewno nie przed samym sobą, że jednak nakręcała go bardziej... cała ta otoczka niż to, że Markus zajmował się jego stopami. Tak, to chyba nie będzie jego główny fetysz, który będzie uważał za coś szalenie seksownego. To... nie było złe, ale jednak potrafiłby wskazać wiele innych rzeczy, które chętniej miałby całowane.
I ssane.
I dotykane...
Tak, było wiele rzeczy, które chciałby mieć robione w wielu mniejscach.