Meet the Rutherford's

Z kostki przeniósł się na łydkę, z łydki na kolano, z kolana na udo. Starał się całować, gdzieniegdzie przygryzać skórę. Dłońmi dodatkowo masował, by żadna część nogi nie poczuła się pominięta. Nie wiedział, czy może, ale odważył się całować i wewnętrzną stronę uda, nawet kierując usta w stronę pachwiny. Wiedział, że Ira pewnej czynności zawsze mówił "nie", dlatego starał się jak największe zainteresowanie okazywać rejonom wokół.

Okej, to było miłe. Zdecydowanie było... miłe. Nawet bardziej niż się tego spodziewał, bo jednak były rzeczy, których... unikał, ale teraz... zdecydowanie nie miałby nic przeciwko. Po prostu... Sam nie wiedział, chyba działało to, że Markus... odpowiednio go nastroił metodą małych kroczków. Albo raczej małych całusów, która pokazała, że nawet te... dziwne zabawy stopami miały w sobie... coś. Zdecydowanie coś...
I choć nie miał nic przeciwko właśnie takim zabawom, powolnym i bez pośpiechu, to jednak... Tak, zdecydowanie chciałby, żeby Markus od razu przeszedł do rzeczy. Tak, to byłoby jeszcze milsze. Zdecydowanie milsze, a to zawsze lepsze od miłego...

Sięgnął po jego penisa, by lekko przesunąć go w bok. Chciał całować podbrzusze, ale przy tym mógł go też delikatnie dotykać, nieco obciągać. Chciał żeby to wszystko dobrze się mężowi kojarzyło, ale też nie chciał niczego złego przypominać. Dlatego chyba tak łatwo przeszedł do drugiej pachwiny, ale kutasa wciąż masował, choć już drugą dłonią. 
Nie wiedział też, czy przekracza już granicę, ale... Sięgnął ustami do jąder.

Odchylił nieco głowę i westchnął głęboko, pełną piersią, kiedy Markus go dotknął. Wiedział, że powinien się do tego przyzwyczaić, przywyknąć, ale i tak za każdym razem ten pierwszy dotyk był czymś... wow. Z każdym razem, teraz również.
Zwłaszcza teraz. Teraz... Chyba dawno nie przeklął z takim... zacięciem i jednocześnie niemalże miękkim jękiem, jak wtedy, kiedy poczuł usta Markusa tam, gdzie jeszcze nigdy ich nie czuł. Okej, okej... Wiedział, że powinien zachować spokój, ale... Chryste. Po prostu Chryste.
Markus zdecydowanie brał do serca to całowanie wszędzie...

Gdyby nie ten jęk, to pewnie już stałby w drzwiach, by polecieć do kwiaciarni po kwiaty na przeprosiny. Wciąż obawiał się zrobić krzywdę Irze, dlatego sam musiał odetchnąć i dopiero po tym wrócić do całowania. Choć ciężko było nazwać całowaniem jąder, gdy je po prostu muskał, ale też odważył się na lizanie i wzięcie do ust, co znów lekko zastopował, by sprawdzić reakcję.

To było... Wiedział, że powinien podejść do tego inaczej, że powinien... Sam w tej chwili nie wiedział. Nie wiedział, co powinien i w tej chwili tak naprawdę nie miało dla niego szczególnie wielkiego znaczenia, bo liczyło się tylko to, czego chciał. A chciał... O Boże, po prostu chciał znacznie więcej właśnie tego.
Znów sięgnął dłońmi do głowy Markusa, wsunął palce w jego włosy i zacisnął je na nich. Chciał trzymać Markusa, mocno i blisko, ale nie miał odwagi chwycić go za głowę.

Odczekał sekundę, gdy poczuł jego dłoń we włosach. Ira jednak go nie odciągał, nie uskarżał się, nie odsuwał... Dlatego znów wsunął jądra w usta, starał się jakoś przesuwać po nich językiem, jakoś possać. Jeżeli podobało to się Irze, to chciał to jemu dać. Drugą dłonią sięgnął do główki penisa, by kciukiem zacząć wodzić po niej. Nie wiedział, czy wychodzi mu jako takie zrównywanie rytmu, ale ochoczo próbował do tego dążyć.

To było coś innego niż wszystko, co robili dotychczas. Zupełnie innego, nawet jeśli nadal nie było to nic tak bardzo szalonego, jak... Choć nie, jednak mógł z pełną pewnością stwierdzić, że to było coś szalonego. W ten zdecydowanie miły sposób... Tak cholernie miły...
Przyciągnął głowę Markusa nieco bliżej, minimalnie bliżej, ledwie milimetry, ale i tak dziwił się samemu sobie, że to zrobił, ale Chryste, tak bardzo chciał to zrobić. Chciał znacznie więcej.
Zagryzł dolną wargę i rozsunął nogi jeszcze bardziej, jakby to miało jakoś zachęcić Markusa do tego, żeby nieco bardziej zaangażował się w całowanie wszystkiego...

Puścił jego jądra i spróbował wsunąć się językiem głębiej za nie. Szczególnie, że chłopak ugiął nogi i mógł jakoś spróbować zanurkować. Jednak... Wciąż był od przodu, a nie od tyłu, więc... 
Bardzo ostrożnie przytrzymał jego penisa, by od trzonu w stronę główki przesunąć językiem po całej długości. Miał przy tym zamknięte oczy, bo bał się zerknąć w stronę Iry, wolał chyba poczuć jego reakcję.

Kolejny raz głośno i soczyście przeklął... A czy był lepszy sposób na wyrażenie aprobaty niż dobre i mocne przekleństwo zmieszane z wzywaniem boga nadaremno? Cóż, może by się coś znalazło, ale w tym momencie jakoś nie bardzo chciało mu się nad tym głowić. Wolał zostać przy swoim sposobie. To był doskonały sposób.
Chryste, Markus robił to tak dobrze.
Znał jego język, znał jego usta, ale nigdy wcześniej nie zapoznawał się z nimi w taki sposób i to... Nie wiedział, że to może być tak dobre. Choć może brało się to w sporej części z faktu, że wiedział, widział, że Markus to robi i robi, bo tego właśnie chce.

Teraz już wiedział, że warto było czekać. Nie raz, nie dwa, wskazywał na gotowość zrobienia mu loda, ale naprawdę cieszył się, że poczekali z tym. 
Reakcja Iry jedynie sprawiła, że powtórzył ruch językiem, znów od dołu do góry. Lizał go niemalże jak właśnie loda, starając się zrobić to z każdej strony i odpowiednio przy tym przyciskać język. Nie wiedział jak to się robi, ale... Miał nadzieję, że jego próby były dobre. 
Wreszcie sięgnął językiem do główki, którą obrysował koniuszkiem. To był tylko wstęp, by rozchylić bardziej usta i zacząć w nie brać penisa.

To był całkowity odruch, to, że lekko pchnął biodrami, egoistycznie chcąc więcej. To było jednak płytkie pchnięcie, bo wciąż potrafił wystarczająco się pohamować.
- Przepraszam. - Właściwie na oślep pogłaskał go po głowie, po boku twarzy, nie wiedząc po co i dlaczego robi to właśnie w ten sposób. Po prostu... Przez Markusa był... miał problem, żeby się skupić, okej? To była wina Markusa.
Oczywiście, że tak.
- Jezu, kurwa, kocham cię... - Zawsze rzucał podobnymi mieszankami w czasie seksu.

Miał nadzieję, że Ira kocha Jezusa, ale podczas seksu ma na myśli miłość do niego, do Markusa. -Nic się nie stało. - mówił to, mając główkę pod ustami, więc oddechem ją omiatał. Wreszcie znów zaczął powoli brać ją do ust. To nie było złe, sam był tym podniecony na maksa, po prostu... Wiedział że musi rozluźnić szczękę, że lepiej to robić powoli. Cieszyła go reakcja męża i dlatego był mocno zmotywowany, by wziąć go jak najgłębiej. 
Powoli, ale głęboko.

Wszystko było tak cholernie dobry, Markus był tak dobry, że musiał zacząć gapić się w sufit nad łóżkiem, żeby mieć dzięki temu więcej hamulców. Choć nawet to nie było idealnym rozwiązaniem, bo fluorescencyjne gwiazdki, które tam przyczepili, przypominały mu o Markusie, a myślenie o Markusie sprowadzało się do tego, że myślał o tym, jak cholernie gorąco Markus wyglądał z kutasem w ustach...
Tak, to zdecydowanie nie pomagało.
Chwycił za włosy Markusa, mocniej niż wcześniej, i pociągnął za nie... Może troszkę za mocno. Minimalnie...
Ale zwyczajnie Markus sprawiał, że miał ochotę stracić kontrolę.

Zamruczał czując we włosach jego dłoń. To było... Jeszcze bardziej elektryzujące. Choć to on trzymał w ustach penisa chłopaka, to miał wrażenie, że to Ira trzyma coś w rodzaju władzy. Nie w tym złym znaczeniu, ani zbyt zboczonym znaczeniu. 
Po prostu miał ochotę mu powiedzieć "tak, proszę", ale zamiast tego zaczął próbować ssać i poruszać energiczniej głową. Na tyle na ile mógł, by się nie dławić. Nie wiedział, czy takie dźwięki kręciłyby Irę, więc trzymał się bezpiecznej głębokości.

Trzymał dłoń we włosach Markusa i poruszał nią w zgraniu z ruchami głowy Markusa. Niemalże tak, jakby sam nią kierował, chociaż nie miał odwagi tego zrobić. Zdecydowanie nie miał, ale to nie miało znaczenia, kiedy chodziło o wyobraźnię, bo w niej szalał w tej chwili jeszcze bardziej... Ale to, co robił Markus, na wielu płaszczyznach było znacznie, znacznie lepsze niż wyobraźnia...
Nie ukrywał tego, nie nie udawał, że jest inaczej i nie wstydził się wydawanych przez siebie dźwięków. Czy był lepszy sposób na wyrażenie aprobaty dla tego, co robił Markus? Naprawdę wątpił...
A to była wielka aprobata. Ogromna.

Im bardziej Ira był głośny i zaangażowany, tym bardziej Markus był zmotywowany. W pewnym momencie udało mu się dotknąć nosem podbrzusza, ale zaraz szybko cofnął głowę. To chyba było i za dużo i za szybko jednocześnie. Nie chciał, by Ira tracił jakąś przyjemność dlatego chętnie dotykał palcami jego jąder, ściskał je w trakcie, masował na tyle na ile potrafił przy robieniu loda. Parę razy palce zapuszczały się dalej, między pośladki, ale wciąż skupiał się na ssaniu, na pracy językiem wokół penisa. Robił to pierwszy raz, więc próbował wszystkiego, również ze zmianą tempa.

Wreszcie nadeszła ta chwila - sam nie wiedział, po jakim czasie, bo zdecydowanie stracił jego poczucie... - w której wiedział, że powoli będzie zbliżał się do celu. Choć powoli nie było chyba zbyt właściwym określeniem... Było mu zdecydowanie bliżej niż dalej i nie wiedział, co... jak...
Po prostu o Boże...
- Jeszcze chwila... cholera, jeszcze chwila... - Pozwolił sobie na głośny jęk zmieszany w westchnięciem, na tę przedziwną mieszankę aprobaty, kiedy mocniej szarpnął za włosy Markusa.
Raczej mało subtelny znak.

Znał smak spermy Iry, gdy oblizywał z niej swoje palce, dlatego nie obawiał się wytrysku. Jedynie cofnął nieco głowę, bo nie wiedział jak to wygląda, w co trafia, a nie chciał wypluwać, czy wykonywać jakiś dźwięków, które z przyjemnością miałyby mało wspólnego. 
Przymknął oczy i choć nieco dygnął głową, gdy poczuł pierwszy strzał, to jednak nie odsunął się już do końca i starał się połykać wszystko od razu. Przez to też sięgnął dłonią do siebie i zaczął po prostu sobie trzepać. Był tym wszystkim otumaniony i wiedział, że nie będzie wiele potrzebował.

Gdyby tylko mógł, to doszedłby i drugi raz właśnie teraz, właśnie w tej chwili, bo sam widok Markusa, samo to, że... Po prostu o mój Boże. Każdy możliwy Boże. Mógłby się przechrzcić, a potem jeszcze raz, żeby móc wzywać nadaremno imię każdego możliwego boga.
Poczuł się tak, jakby Markus go zabił, a potem ożywił. Po prostu...
Chryste, Markus był...
Od kiedy on taki był i to... tak? Po prostu wow. Przez wielkie W i jeszcze większe O.
Wiedział, że powinien się wyrwać, rzucić się do pomocy, odwdzięczyć się, ale... nie potrafił. Po prostu podparł się na łokciach, oddychając głęboko, i patrząc Markusowi w oczy, prosto w oczy, kiedy chciał zobaczyć, jak ten dochodzi.

Wystarczyło, by Ira na niego spojrzał, westchnął, jęknął w jego stronę, by Markus zaczął brudzić swoją dłoń. Powinien się tego wstydzić, bo przecież hej, niemalże kilkusekundówką teraz był. Jednak nie potrafił wzbudzić w sobie wstydu, nie po tym co teraz zrobili, co do tej pory ze sobą przeszli. Choć i tak rumieńce były nieoderwalną częścią Markusa i Ira mógł go oglądać w tych odcieniach teraz, to jednak... Markus nie wstydził się i nie żałował.

Musiał, po prostu musiał wciągnąć Markusa na siebie, przyciągnąć go siłą do góry i zmusić do ułożenia na sobie. Tak, żeby mógł go objąć, ciasno objąć, i pocałować. Tak, tego właśnie chciał. Właśnie tak, właśnie...
Nie pamiętał, kiedy całował Markusa z taką siłą, ale... Po prostu Markus był taki...
Po tym wszystkim nie potrafił i przede wszystkim nie chciał oderwać od niego ani ust, ani rąk, ani żadnego innego fragmentu ciała.
Markus był tak cholernie cudowny, że nie chciał wypuszczać go z rąk.

Odpowiadał na pocałunki Iry, ale zaczął się w ich trakcie śmiać. Nie było to ani wyśmiewcze, ani prześmiewcze... Po prostu cieszył się. Obejmował go mocno, czy to rękoma, czy nogami. Pozwalał kotłować się w łóżku, całować, dotykać. Na wszystko żywo i ochoczo odpowiadał. Z wielkim uśmiechem i śmiechem właśnie. Po prostu się cieszył i nie zamierzał tego ukrywać. Nie przeszkadzało mu to, przy ciągnięciu Iry za włosy, przy całowaniu go po szyi, po dotykaniu torsu, ciągnięciu za sutek...

Nie wypuścił Markusa z łóżka niemalże do samego rana. Niemalże, bo nie był na tyle okrutny, żeby nie pozwolić na kilka małych przerw, ale jednak ani myślał zdejmować z niego ręce na zbyt długo. Najchętniej nie robiłby tego wcale.
Zwłaszcza wtedy, kiedy pieprzył Markusa długo, głęboko, powoli, dbając o to, żeby wszystko jak najbardziej przeciągać...
Mógł zacząć źle, ale jak już wszystkie partie ciała zostały odpowiednio obudzone, to nie zamierzał tego marnować. Zwłaszcza, kiedy sprowadzało się to do wielogodzinnych sesji seksu z Markusem.
Nawet jeśli następnego dnia ten powinien rano wstać, bo był piątek.

Markus wiedział, że za niedługo zadzwoni jego budzik. Jednak nie próbował się ruszyć choć na milimetr. Zbyt dobrze leżał spleciony z Irą, żeby zmienić ten stan rzeczy. Może początek ich wieczoru nie zapowiadał się, żeby właśnie tak go kończyli, ale... Nie narzekał. Każda komórka w jego ciele była wymęczona, ale w ten dobry, seksowny sposób. Nadrobili czas, w którym byli osobno, a ból mięśni, czy tyłka był przyjemnością.