Meet the Rutherford's

- Możesz pokazać mi jeszcze inne rzeczy, których kłoda albo worek by nie zrobili... - Skoro Markus już zaczął pokaz, to mógł go jeszcze trochę kontynuować... Może gdyby nie to, że wcześniej palił, to łatwiej byłoby namówić Markusa na coś innego, a tak to jednak wiedział, że nie ma co nawet próbować. Choć nie był pewien, czy w ogóle zacząć przystawiać się do Markusa bardziej na poważnie, czy może kosz będzie gwarantowany. - Tamte buty są specjalne. - Ułożył dłonie na jego biodrach, trzymając go bliżej.

-Wydaje mi się, że nie zrobią tego.... - zaczął powoli całować bok jego szyi, do którego miał najlepszy dostęp. -Ani tego - powiedział, gdy na moment przestał składać pocałunki. Drugą rzeczą, którą mu pokazał, to było wsunięcie dłoni pod koszulkę i masowanie skóry opuszkami. -Nowe też mogą być wyjątkowe.- skubnął zębami skórę. Wszystko co robił, robił delikatnie, niemalże z ogromną ostrożnością.

Nieco mocniej zacisnął palce na biodrach Markusa, przyciskając go nieco bliżej siebie. Było wiele, wiele rzeczy, których mógł być ciekawy, a których nie sposób byłoby zrobić mając przy sobie kłodę. Markus zdecydowanie się do takowych nie zaliczał i nie dało się zaprzeczyć, że zdecydowanie było wiele przemiłych rzeczy, które potrafił zrobić...
- To nadal nie będzie to samo. - Ale nie musiało być. Nie musiał dostawać prezentu, żeby móc jakoś połączyć go z wcześniejszym prezentem. To mogło być cokolwiek wręczone całkowicie bez wcześniejszego namysłu, a i tak mogło stać się czymś specjalnym.

-Ale dzięki temu- nieco się o niego otarł- będziesz mógł nosić je na zmianę, nie bojąc się, że któreś zniszczysz.- Znów całował jego szyję, a gdy Ira zaciskał na nim palce, to albo się ocierał, albo się przybliżał do niego. -I ja będę mieć pewność, że masz co nosić i nie musisz sobie tego noszenia dawkować, a to będzie i dla mnie przyjemne.- Zawsze to było miłe, gdy nosiło się podarowane ubrania, czy dodatki, a jeszcze było milej, gdy to wszystko było trafione idealnie.

- Wierz mi, w moim przypadku nigdy nie musisz martwić się o nie mam co włożyć - zapewnił, bo jednak nie dało się zaprzeczyć, w jego przypadku to przenigdy nie był problem i z ilością butów, które posiadał, spokojnie mógł oszczędzać te wyjątkowe. Ledwie było widać na nich jakiekolwiek ślady użytkowania. Potrafił dbać o to, co ważne.
- A co jeszcze byłoby dla ciebie przyjemne? - zagadnął, przesuwając dłonią po jego plecach.

-To wiem, doskonale zdaje sobie z tego sprawę... Garderoba jest idealna.- Użył takiego zwrotu, że nie było wiadomo o co chodzi, czy o garderobę jako miejsce, czy garderobę jako ubrania. Ale najpewniej, chodziło o te dwie rzeczy jednocześnie. -Hm, szczęśliwy i zrelaskowany ty, to byłoby przyjemne, oj bardzo przyjemne.- Starał się całować i dotykać, by sprawić mu przyjemność i oderwać nieco od chmur nad głową.

- Yhym. - Niemalże to zanucił, bo tak, Markus był bardzo mądry, że udzielił takiej odpowiedzi. Nie powinno to nikogo dziwić, Markus w końcu był mądry i sprawnie się uczył. - Znasz dużo dobrych sposobów na to, żebym był szczęśliwy i zrelaksowany... - Nieco mocniej zacisnął dłonie na biodrach Markusa, żeby docisnąć go do siebie jeszcze odrobinę mocniej. - Mamy na nie czas... - Więc dlaczego by nie skorzystać i nie sprawdzić, czy zadziałają...?

-Tak? A na jakie masz ochotę?- Znów się na niego wsunął, ale już nie siedział na nim, a leżał. -Jakbyś chciał?- Trącił nosem jego, bo skoro Ira miał ochotę i to faktycznie może pomóc w rozluźnieniu i zrelaksowaniu, to on chętnie... A nawet bardziej niż chętnie mu w tym pomoże. -Śmiało, nie krępuj się...- Pocałował go... A ich ciała same znalazły drogę i sposób, by się zrelaksować...

Może i seks nie był cudownym rozwiązaniem na wszystko, ale zdecydowanie nie mógł zaszkodzić. No bo jakie szkody mogłoby wyrządzić dobre, mocne, powolne wypieprzenie Markusa? Co najwyżej mogłoby wprowadzić nieco zazdrości wśród sąsiednich pokoi, ale to już nie jego problem...
Nie dało się też zaprzeczyć temu, że faktycznie oczyścił umysł. Cóż, na jakiś czas.
- Wytatuuję sobie twoją twarz - palnął tak bez związku z kompletnie niczym, kiedy po prostu leżeli na hotelowym łóżku. Leżał na plecach, ale wyciągał dłoń, żeby gładzić skórę Markusa. Miał dwanaście tatuaży, bo w pewnym momencie zaczął wyciągać z siebie część kolczyków, ale za to zaczął wystawiać się pod tusz i igłę. Większość była kolorowa... i większość robił, kiedy czuł się kiepsko.

Roześmiał się, ale wtulił w Irę za to mocniej. -Przestań, dostaniesz poduszkę z moją podobizną, to ci powinno wystarczyć.- Wciąż chichotał. -Ale mówię prawdę, nie rób tego.- poklepał go po nagim boku. -Masz nasze zdjęcia, to powinno ci wystarczyć.- Pocałował go w policzek. -Chyba... Że chcesz jakiś pasujący tatuaż?- Zapytał, bo może jakiś mały mógłby sobie zrobić.

- Dlaczego nie? - Uniósł nieco głowę, żeby Markus lepiej mógł widzieć to jego urażone spojrzenie, które przywoływał za każdym razem, kiedy Markus mu czegoś zabraniał. Nieważne czy chodziło o lody do kolacji, czy o zrobienie tatuażu z jego podobizną. Bo Ira był jak to dziecko, które nie lubiło odmowy. - Byłby o tutaj. - Wskazał na swój lewy biceps. Byłby idealnie wpasowany między jednorożca na tle tęczy (miał wtedy... ciężki okres, okej...?), barwnym ułożeniem gwiazdozbioru strzelca i prostego zarysu ufo. - Znalazłbym bardzo ładne zdjęcie na wzór. - Ale bez okularów. Ich to by nie zniósł...
- Chcesz zrobić tatuaz? - Markus nigdy nie wydawał się być szczególnie zainteresowany ani przekłuwaniem ani nakłuwaniem swojego ciała.

-No bo... Nie wiem, nie chcę patrzeć na swoją twarz na twoim ciele?- Zmarszczył nieco brwi. -Jeżeli to, mogłoby cię powstrzymać od wytatuowania sobie mojej twarzy, to tak, mogę jakiś mały tatuaż zrobić.- skinął głową, bo nic nie powinno mu się stać od tego jednego tatuażu, prawda? Więc może.... Coś, co będzie dla nich wspólne, to mógłby to przemyśleć i się tego podjąć.

- Patrzenie na czyjąś inną byłoby gorsze. - Jakby tak wytatuował sobie twarz Margie, to dopiero byłby niezręczny seks... Choć nie, chwila, nie. Słowa "Margie" i "seks" zle brzmiały w jednym zdaniu. Inaczej - gdyby miał twarz Markusa na ramieniu i się z nim rozstal, to dopiero byłoby niezreczne. Choć rozstawac się nie planowal. - Ograniczasz mnie artystycznie... - poskarżył się i uszczypnął Markusa w pośladek. Za karę. - Ale już dobrze, dobrze. Odpuszczam temat.

-Hej, ten wspólny tatuaż może być artystyczny, prawda?- Zaproponował a na uszczypnięcie nieco pacnął go dłonią w ramię. -Więc... W niczym cię nie ograniczam, a gdybyś chciał drugą rundę, to również bym cię nie ograniczył..- zamruczał cicho, ale nie robił nic więcej, wiedząc że Ira będzie musiał szykować się do koncertu. -Będę za kulisami, tak żebyś mógł jak kiedyś wbiec i mnie pocałować?- Zagadnął, bo sam te momenty dobrze wspominał.

- To nie to samo. - Wydął dolną wargę. Trochę też na to pacnięcie. Od jakiegoś czasu nie nosił już w niej kolczyka, nie na stałe. W ogóle nieczęsto zakładał większość z nich, ograniczając się głównie do dziurek w uszach. - A co byś sobie wytatuował...? - Zerknął jednak na Markusa, ograniczając to swoje boczenie się do krótkiej chwili.
- Nie dam ci się wykończyć, bo nie będę miał sił do ciebie biegać. - Mimo wszystko ruszył się ze swojego miejsca i przekręcił tak, żeby znaleźć się jak najbliżej Markusa. - Lubisz, kiedy ludzie są o ciebie zazdrośni... Przyznaj to...

-Nie wiem, może coś z Kosmosem związane? Może jakąś fazę księżyca? Możemy mieć tę z dnia ślubu? Albo mogę małą żabkę?- Zażartował, bo tak, żaby się przewijały, więc można było uznać, że to takie ich. Tak samo, jak inna rzecz -To nie chodzi o to...- pokręcił głową- lubię te skradane pocałunki, gdy oni nie wiedzą, że ja jestem za kulisami... Nie chodzi o zazdrość, ale o świadomość, że to takie nasze?- przyznał się czerwieniąc na twarzy, jakby był przyłapany na gorącym uczynku. -Nawet jak wbiegniesz tylko raz, to ten raz jest dla mnie... Cały wszechświat skurcza się do tego muśnięcia, do tej sekundy... - Spuścił spojrzenie i przygryzł nieco wargę, bo miał wrażenie, że jest to głupie, ale już to na głos powiedział.

- Żaby jeszcze nie mam... - Cóż, on w odróżnieniu do Markusa zastanawiał się nad tym całkiem poważnie. Zażartowałby, mówiąc coś o tym, że zrobi sobie świnkę Piggy do żaby Kermita, którego mógłby zrobić Markus, ale jednak nie chciał, żeby ten gdzieś w swojej głowie odebrał to jakoś... niewłaściwie. Wiedział, że Markus od lat nie miał żadnego... epizodu, ale wolał nie ryzykować.
- Ludzie czasem wiedzą więcej niż ci się wydaje. - Ułożył się na boku i podparł rękę na łokciu, żeby mieć jak oprzeć głowę. - A kiedy ja chciałem, żebyś wybiegł do mnie za drzwi z wykładu, to nie chciałeś tego zrobić - zażartował, choć dobrze wiedział, że to był głupi pomysł. - Ale też to lubię. Jak tam jesteś - doprecyzował.

-Za drzwiami prowadząc wykład?- uniósł spojrzenie na Irę, by ten widział, że teraz żartuje. -Wiesz, mogę spróbować nie biec, a wyjść jakoś?- teraz, gdy myślał o tym ile jemu dawały te buziaki, to było mu głupio, że nie zrobił tego samego dla Iry. -Wiesz, proponowałem, że dołączę do obsługi. - zaśmiał się, bo cóż, przerabiali to już, a on nie chciał wracać do tej ciemności, którą czuł po porażce.

- Tylko pomyśl o tym... Prowadzisz wykład, tłumaczysz tym tłumokom, że e równa się emce kwadrat... a potem robisz dramatyczną pauzę, żeby móc wybiec na korytarz, porwać mnie w ramiona, pocałować... a potem wrócić i oblać wszystkich... - No czyż to nie była niesamowicie kusząca opcja? No jak Markus mógł nie chcieć się na to skusić?
- Och, nie, nie... Wyszłoby na to, że napastuję obsługę... - Pokręcił smutno głową, no bo cóż, takie już jest życie. - Napastowanie męża wygląda już lepiej... - Cóż, może i nie do końca, ale co z tego?

-Może nie będę ich oblewać i mieszać w to Einstaina, ale... Dogadamy się.- Skinął głową, bo cóż... Jakoś zawsze może spróbować to ograć, prawda? Że czegoś potrzebuje, czy nawet z krótkim "zaraz wracam". -Ale... Byłbym wtedy obsługowym mężem?- Wiedział jak to brzmi i dlatego to tak powiedział. Do tego wciąż używał lekkiego tonu, więc raczej Ira powinien mieć pewność, że wciąż żartują.

- Na taką funkcję znalazłoby się chyba kilka innych określeń... - zauważył z rozbawieniem, bo jednak taka... napastująco-łóżkowa rola znalazłaby wiele mniej miłych nazw. - Chciałbyś być moim naczelnym fanboyem, wiem to... - zamruczał, przysuwając się jeszcze nieco bliżej Markusa, żeby go pocałować. Poświęcił na to nieco przydługą chwilę, ale wiedział jednak, że nie mogą robić tego w nieskończoność, bo wciąż mieli obowiązki. Przynajmniej on. Niesetety.

-Chciałbym, ale myślałem, że z tego chcenia przeszedłem do bycia? Nie jestem głównym fanem?- Zapytał po pocałunku, mając jeszcze przez chwilę rozchylone usta. -Prysznic?- Zapytał nie wiedząc, którą mają godzinę, a on nie chciał, by Ira przez niego spóźnił się. Seks był wspaniały, wspólne leżenie w łóżku, również, ale... Życie wzywa.

- Wieczorem będę mieć czas tylko dla ciebie, więc będziesz mógł mi bardzo aktywnie pokazać to, jak wielkim fanem numer jeden jesteś - zapewnił go co do tego, bo jak już będzie wolny, to absolutnie nie będzie się wzbraniał przed tym, żeby spędzić ten czas z Markusem sam na sam w tym pokoju, bo mieli tu bardzo wygodne łóżko...
- Prysznic - zgodził się z Markusem, bo jednak nie było co rozleniwiać się długą kąpielą.

-Tak? Chciałbyś żebym był u góry?- Zaśmiał się, wstając z łóżka. Pytanie miało podwójne znaczenie, czy u góry, ale wciąż mając Irę w sobie, czy u góry i być aktywem. To drugie rzadziej się zdarzało, to prawda, ale nigdy nie narzekał i nie czuł, że narzekać mu należy.-Umyję ci plecy, ale będę grzeczny.- Obiecał, bo wiedział, że teraz prysznic musi być prysznicem.

- A co, nie chciałoby ci się pomęczyć? - rzucił w odpowiedzi, wyciągając się, kiedy stanął na nogi. Wiedział, że przed Markusem nie ma co się wstydzić, zwłaszcza w takiej chwili, dlatego mógł się rozciągać, wyciągać i prężyć. Trzeba było zadbać o mięśnie po wysiłku, tak?
- Tak? Czyli nie będę jedynym grzecznym chłopcem? - Klepnął Markusa w pośladek (może odrobinę za mocno), kiedy minął go, żeby móc skierować się do łazienki.