Meet the Rutherford's

Markus otrzymał swoją odpowiedź. Może byłoby inaczej, gdyby zaczęli od owoców, bo prócz truskawek, winogron, melona był też i ananas. Jednak, może później będzie jakaś szansa na wypróbowanie diety owocowej, prawda?
-Pytałem, czy już ci umyć plecy.- Uśmiechnął się, pozwalając by woda moczyła mu włosy.

- W moim wieku są już problemy ze słuchem. - Zasunął drzwi kabiny, bo nie lubił, kiedy podczas prysznica wdzierało się do środka chłodne powietrze. Może na początku nie był wielkim fanem tej kabiny i chciał nalegać na wykopanie jej stąd, bo wydawała mu się być taką... wielką, naszpikowaną dziwnymi funkcjami kobyłą (po co komuś radio, telefon na bluetooth, trzy różne deszczownice i dziesięć dysz hydromasażu...?), a do tego nieszczególnie gustowną, ale jednak z czasem się do niej zdecydowanie przekonał. Zdecydowanie była stworzona dla (co najmniej) dwóch osób, a do tego na miejscu stworzonym teoretycznie do siedzenia można było wygodnie wesprzeć nogę przy bardziej aktywnych czynnościach...
Woda była ciepła, było przyjemnie, wiec chociaż w tej swojej starości i głuchocie mógł zdecydować się na mycie włosów, to jednak sięgnął dłońmi do twarzy Markusa i przytrzymał ją sobie, kiedy naparł na niego, zmuszając go do oparcia się plecami o kabinę. I mógł go pocałować.

Markus nie mógł zrobić nic innego, jak tylko głośno westchnąć i objąć Irę w pasie. Stanął przy tym mimo wszystko na palcach, by być jak najbliżej i by jak najwięcej czerpać też z pocałunku. Nie zamierzał go kończyć, dopóki nie braknie im oddechu. 
Mogli być małżeństwem na odległość. Mogli czasem częściej się nie widzieć niż widzieć. Nie zmieniało to jego uczuć, jego potrzeb. A to wszystko kierowało się właśnie ku całowaniu i dotykaniu Iry.

Może i powinien zrobić to, po co tu przyszedł... no ale jak już położył dłonie na Markusie, to tak łatwo nie było ich zabrać. Mógłby, owszem... ale nie chciał. Jakoś nie uważał, żeby to było w tej chwili najlepszym wyjściem, bo i dlaczego? Zamiast odsuwać dłonie od Markusa, jeszcze bardziej zmniejszył resztki wolnej przestrzeni, które znajdowały się między nimi. Dotykał boków Markusa, przesuwał po nich dłońmi, zaciskał je na jego biodrach, przesuwał na pośladki... Miał ochotę dotykać Markusa wszędzie w tym samym czasie, jakby dzięki temu szybciej mógł nadrobić cały ten czas, kiedy nie mógł tego robić.
A całowanie Markusa... Zawsze ubóstwiał całowanie Markusa. Jego ust, jego szczęki, szyi, przygryzanie jego skóry, jego dolnej wargi... Wszystko. Pełen komplet.

Kiedy tylko poczuł usta Iry na swojej szyji, to nie mógł, wręcz nie mógł nie opaść na stopy, by jedną nogą objąć mężczyznę. Przyciągnął go tym samym bliżej do siebie, nie przejmował się, że miewał jakieś kobiece odruchy, że tak bezpardonowo odkrywa pewne części ciała, że już bardziej nie może być wymowny i... Nazwijmy to bardziej już nie można ukazać uległości. 
Jednak jemu to nie przeszkadzało, czuł dłonie Iry na swoim ciele, które odpowiadały i wiedziały, którędy droga.

Może i zachowywał się teraz jak jakiś napalony nastolatek, który nie potrafil trzymać rąk przy sobie, ale naprawę tęsknił za Markusem... a za pewnymi partiami jego ciała to nawet bardziej niż za innymi. Dlatego z nieukrywaną radością sięgał dłońmi do jego pośladków, poświęcając im zdecydowanie więcej uwagi nie może powinien... Ale on naprawdę uwielbiał tylek Markusa. To był jego ulubiony tylek. I zamierzał spędzić z nim dużo czasu...

-Powiedz, jak bardzo mnie pragniesz.-Potrzebował to usłyszeć -Powiedz mi.- Szeptał do jego ucha, które zaraz zaczął przygryzać, by possać jego płatek. Oddawał się jego dłoniom i cóż, było już widać i udo Iry mogło poczuć, jak Markus cieszy się na to co robią. Może pewien wigor ma w genach i pewne rzeczy nie będą się zmieniać na przestrzeni lat. Markusowi to z pewnością nie będzie przeszkadzać.

Może w innej chwili, w innym czasie chciałby się z Markusem podroczyć, mówić o tym, że może wcale aż tak bardzo nie, że się waha i Markus musi go przekonać... Ale teraz zdecydowanie nie był w nastroju na takie zabawy. Nie, tym razem chyba naprawdę miał chęć nieco bardziej... wziąć sprawy na poważnie. Dlatego chociaż jeszcze przez chwilę całował szyję Markusa, to przesunął usta na jego szczękę, na płatek jego ucha, zanim przyznał się do tego, jak długo o tym myślał, jak wiele chciał zrobić, jak nie mógł się doczekać, aż wreszcie będzie mógł go dotknąć, a zamierzał dotykać go wszędzie i bardzo niegrzecznie...
Starał się jak najbarwniej opisywać to wszystko, co zamierza z nim zrobić pod prysznicem, na łóżku, na tym jego idealnie zorganizowanym biurku. Miał w głowie wiele przemiłych miejsc i pozycji, o których starał się opowiadać jak najbarwniej, kiedy bez pytania zaczął powoli obciągać mu przy akompaniamencie snutych przez siebie opowieści. Cóż mógł poradzić na to, że to było coś, co miło było trzymać w dłoniach?

Oczywiście, że głos Iry na niego wpływał, jego obecność, bliskość, zapach. Każde jego słowo budowało się w nim, sprawiało, że twardniał, a wizje które pojawiały się przed jego zamkniętymi oczyma, jedynie go popędzały. 
Oczywiście mieli już wprawę, znali swoje ciała, jednak mógł czuć, że Ira nie planuje przedłużać, dlatego sięgnął po jego drugą dłoń, by nasunąć ją na swój tyłek. Obciąganie, obciąganiem, ale palcówka przy tym, pośle go na drugą stronę przyjemności.

- Jaki ty niecierpliwy... - Okej, no tego nie mógłby nie dodać, no. Po prostu trzymanie wszystkiego w sobie to już byłoby dla niego zbyt dużo, dlatego potrzebował podzielić się chociaż jednym komentarzem, żeby móc zdusić w sobie resztę. Musiała być równowaga we wszechświecie.
Nie chciał jednak być aż tak niecierpliwy jak Markus, dlatego nie zamierzał spełnić jego zachcianki tak od razu i użył chociaż odpowiedniej ilości śliny zamiast wody. Nie sięgał po żel pod prysznic, bo nie chciał, żeby Markus na dzień dobry dorobił się jakiegoś podrażnienia. To zdecydowanie by mu się nie podobało. Popsułoby mu plany.
Ale za to przy pomocy śliny było już łatwiej i milej, dlatego na początku po prostu nieco drażnił go palcem, jakby chciał, żeby ciało przypomniało sobie co i jak, a potem jak najbardziej docisnął do siebie palce środkowy i wskazujący, trzymając je jak najbliżej siebie, żeby w ten sposób móc wsunąć je razem bez żadnych... obrażeń. Dwa palce to więcej niż jeden, ale dobrze wiedział, że to nie będzie za dużo.

Nie skomentował słów Iry, tylko schował twarz pomiędzy jego ramieniem, a szyją. Nie wstydził się, po prostu skoro nie mógł dostać tego, czego chciał, to choć będzie bliżej. 
Ale Ira jednak nie chciał się droczyć i mógł poczuć jak ten wsuwa w niego palce. To było cudowne uczucie, nieco rozciągające, ale wciąż mające w sobie to coś. Dlatego lepiej, że twarz miał schowaną, bo mógł jęknąć w jego szyję i zacząć ją całować.

Na moment przestał dotykać erekcji Markusa, przesuwając dłoń na jego brzuch, biodro, jakby chciał go złapać, pogłaskać i zapewnić, że tak, tak, jest okej, jest dobrze, właśnie tak, niemalże nucił do niego te słowa, jakby chciał go uspokoić. Choć może łatwiej byłoby o uspokojenie, gdyby jednocześnie nie dosięgnął palcami prostaty, którą zaczął masować bez grama litości, z zaangażowaniem, które zdecydowanie nie współgrało z tonem, jakiego używał.
Niemalże chciał zacząć nucić, że tak, właśnie tak, spokojnie, niech ten słodki tyłek czerpie z tego tyle radości, ile tylko zechce, bo już niedługo nie da mu nawet chwili spokoju.

To można nazwać idealnym wyczuciem czasu. Gdy tylko Ira zanucił, że nie da spokoju, że nie odpuści, gdy przy tym nacisnął na prostatę, to... 
Markus nie potrzebował być dotykanym na erekcji, by strzelić na udo męża. 
Niemalże załkał dochodząc, bo już dawno nie czuł się tak dobrze, tak właściwie, jak właśnie teraz i właśnie w jego ramionach. To było... Och, to było to.

Pocałował Markusa w szyję, w szczękę, w policzek, w usta, nawet w powiekę, po prostu rozsypując te niemalże motyle pocałunki, powtarzając pomiędzy nimi, że tak, właśnie tak, Markus to taki grzeczny chłopiec... Chyba gdzieś w głowie zostały mu te słowa, których używał Markus, dlatego określał go tym mianem, kiedy nadal go gładził, dotykał i całował, jednocześnie subtelnie przekręcając go w ten sposób, żeby Markus znalazł się odwrócony do niego plecami. Ścianki kabiny nie były zimne, a on przykręcił wodę w taki sposób, żeby nie była zbyt... przeszkadzająca. Chwilowo korzystali więc bardziej z opcji pary niż prysznica samego w sobie.
Nie chciał zrobić Markusowi jakiejkolwiek krzywdy, dlatego wiedzial, że musi poświęcić jeszcze nieco więcej czasu, ale używał jednak palców dość szybko i zręcznie, bo jednak musiał przyznać, że walczył z własną cierpliwością. Nadal jednak wygrywała myśl o tym, że Markusowi ma być przecież dobrze.

Obrócił się i grzecznie wypiął. Mógł już raz dojść, ale wiedział, że nie chce być jedynym, który to zrobił. Kręcił biodrami kółka, by móc wspomóc rozciąganie, nie chciał być egoistą i tylko brać. Mógł być aktywny na różne sposoby, więc próbował takim być. Wciąż miał dreszcze, ale było to dobre uczucie. 
A jeszcze lepsza była świadomość, że tak naprawdę, to dopiero początek.

O tak, to był zdecydowanie początek... Ale wiedział, że Markus był takim grzecznym chłopcem, a do tego czasem potrafił być tak zachłanny, że z radością przyjmie wszystko. A Ira chciał dać mu dużo, jak najwięcej, dlatego chociaż pilnował, żeby go nie przebodźcować, to nie cackał się, niczego nie spowalniał... bo żaden z nich by tego nie chciał.
A on zdecydowanie, zdecydowanie chciał pokazać to, jak bardzo stęsknił się za tym tyłkiem. Za całą resztą ciała Markusa również, ale z tą konkretną miał jednak specjalną więź. Bardzo bliską. Bardzo...
Dlatego niemalże czuł wewnętrzny ścisk zniecierpliwienia, kiedy był już tak blisko, żeby się w nim znaleźć, ale jeszcze tak daleko.

Markus jęknął przeciągle, bo jednak było to dużo, ale przez to znów mu stawał. Może było w nich coś z jakiegoś rodzaju masochisty, nie wiedział. 
Obejrzał się przez ramię na Irę, miał zamglone spojrzenie i to nie przez parę w kabinie. Czuł, że jest gotów na więcej, na ten krok dalej, na męża w sobie. 
Był gejem, nie wstydził się tego, że czuł przyjemność z penetracji tyłka, a palce choć są idealne, to mogą ustąpić miejsca idealnemu penisowi. Byli jak klucz i dziurka.

Uśmiechnął się do Markusa, ale więcej było w tym uśmiechu godnego drapieżnika, który zapędził ofiarę w róg, niż czystej radości, ale... nie jego wina, że Markus w tej chwili tak na niego działał, prawda? To wina Markusa. Tak jakby.
Ale za to jaka wina...
Dręczył Markusa jeszcze tylko przez chwilę. Wsunął kciuk, dwa, lekko je rozsunął, dodał śliny, drażnił go jeszcze przez chwilkę, chwileczkę, drażniąc przy tym samego siebie, bo naprawdę... Chryste, naprawdę tak cholernie zaczynał się niecierpliwić. Ale jeszcze chwilę, jeszcze tylko chwilę i wreszcie, wreszcie doszedł do momentu, w którym mogł się w niego wsunąć i... O, Chryste, tak, właśnie tak. Tego właśnie chciał, tego tak bardzo potrzebował, tego mu brakowało.

Kiedy wreszcie poczuł go w sobie, to oczy same przewróciły mu się do tyłu. Tęsknił za tym uczuciem wypełnienia, za Irą za swoimi plecami.
Sięgnął dłonią do tyłu, do biodra męża, by móc złapać go za nie i przytrzymać na moment w miejscu. Chciał go czuć całego w sobie. Czuć jak go wypełnia, jak wszystko w nim pulsuje. Trzymał go, by Ira nie ruszył się, gdy sam powoli zaczął się poruszać. Unosił się nieco na piętach i opadał, próbował zrobić kółko biodrami, zsuwać się i nasuwać. Przypomnieć sobie w ten sposób każdy centymetr jego męskości.

Może nie było to najbardziej romantyczną rzeczą, jaką mógł zrobić, ale wsparł na moment czoło o tył głowy Markusa i po prostu mamrotał przekleństwa przeplatane wyznawaniem tego, jak bardzo za tym tęsknił, jak tego chciał i jakie to dobre... Cholernie, cholernie dobre.
Tyłek Markusa był idealny. Idealnie ciasny, idealnie rozgrzany, idealnie chętny do tego, żeby go pieprzyć. I doskonale wiedział, że właśnie to było tym, czego ten pragnął.
Dlatego chociaż cieszył się tym, czym raczył go Markus, to w tej chwili to było za mało, zbyt mało i nie mógł powstrzymać się przed tym, żeby chwycić jego biodra, docisnąć go do siebie i przejąć kierownicę.

-Oooch- ten jęk nie był cichy, nie miał nic w sobie z szeptu. Ale nie zamierzał powstrzymywać się od pokazywania, od ogłaszania jak mu dobrze, nie chciał, by Ira choć cząstkę jego przyjemności przeoczył. Szczególnie, gdy sam mówił o tęsknocie. 
Oparł dłonie przed siebie na ścianie, wyginając się i tym samym bardziej wypinając. Woda nie zagłuszała dźwięku ich ciał, jego jęków, przekleństw Iry. To wszystko było ich mieszanką, ich kwintesencją.

Przez dłuższa chwilę nie wykroczyli w żaden sposób poza ten stan, w którym nie liczyło się nic innego niż czysta przyjemność. Nawet jeśli nie był to najdłuższy seks w ich życiu, to i tak trwał aż zaskakująco długo zważywszy na to, jak długą zaliczyli przerwę. Ale wciąż... Trzymał się od Markusa tak daleko przez tak długi czas, że nawet jeśli skończyli tę rundę, nawet jeśli grzecznie go wyszorował i sam również dał się umyć, bo przecież Markus miał zająć się jego plecami, to nie oznaczało żadnej przerwy. Ledwie pozwolił Markusowi na odpowiednie wytarcie się do sucha, a zaciągnął go z powrotem do łóżka. Co prawda popsuł to idealne ułożenie płatków róż, kiedy pchnął Markusa na materac, ale życie wymagało czasem poświęceń, prawda?
Tym razem mógł wyciągnąć z szuflady co trzeba, dlatego z odpowiednią czułością i zaangażowaniem właściwie nażelował Markusa, bo przecież nie mógł dopuścić do tego, żeby ten dorobił się jakichkolwiek otarć, a potem z radością znów zaczął wymuszać na nim kolejne słodkie jęki, tym razem wybierając prostą, klasyczną pozycję twarzą w twarz.

-Co ty na to, by dojść kilka razy, a w międzyczasie używać korka?- zagadnął, gdy obejmował nogami Irę w pasie. Mógł czuć jego spermę w sobie, a później jeszcze więcej spermy. Mają blisko prysznic, więc zdąży z siebie wszystko zmyć w odpowiednim czasie. Jednak wizja bycia pełnym go nie przerażała, miał nadzieję, że i Irę też nie, bo jednak to on w tym będzie "brodził".

- Ale to by znaczyło, że zamierzam cie gdzieś wypuścić... - Cóż, wiedział, że logicznym było, że będzie musiał to zrobić, bo nie sposób było trzymać go w łóżku przez cały ten czas, ale chwilowo jakoś o tym nie myslal. W tej chwili był z Markusem, na Markusie, w Makusie i tylko to się liczyło. - Jesteśmy dziś taki chciwy - skwitował, przygryzając lekko jego szyję. - Chcesz dziś wszystkiego. - Nie, zeby to było tak znowu źle.

-Nie jestem chciwy, jestem cię spragniony i stęskniony - i to był przypadek, że kopnął go stopą w pośladek. Wcale go nie chciał w niczym pośpieszyć. -zadowololiłbym się nawet zwykłym przytulaniem. - zapewnił go zaraz po tym geście. Naprawdę tak było. 
Najważniejsze, że Ira, by go przytulał.  Nie muszą mieć pełnej seksu nocy, ale wcale nie narzekał, że właśnie tak się działo.