Meet the Rutherford's

- Alez oczywiscie - odpowiedział tym samym tonem, co wcześniej, nadal trzymając się na dystans od powagi.
Zaśmiał się krótko, kiedy Markus go ugryzł, a potem zabrał mu swój palec, zeby znow pstryknąć go nim w nos. Dziecinne zachowanie, ale kto im zabroni.
- Przyznaj się. Nie podoba ci to. - Wiedział, że rozjaśnienie wlosow bylo kontrowersyjna decyzją, i że zdecydowanie, decydowanie lepiej bylo mu w ciemnych wlosach, a jakiś nałożony przez fryzjera toner moglby to jakoś naprawić.
- I gdzie go zrobisz? Na pośladku? - Sugestywnie poruszył brwiami, jakby mówił coś zbereznego. - Chociaz nie, nie. To oglądam tylko ja, musiałbym nauczyć się tatuować...

-Hej- odezwał się ze śmiechem, bo jednak... Nie było co trzymać powagi, sytuacja tego w końcu nie wymagała. -W różowych było ci dobrze, blond nie jest zły, ale jest blond i blond?- zapytał, bo jednak może ten odcień nie był pisany Irze, a w innym będzie już mu od razu bardziej twarzowo? Przynajmniej tak do tego podchodził.
- Myślałem o ramieniu? Barku? Naturalnie mam zakryte te miejsca ubraniem, więc nie musiałbym się starać żeby go schować - więc nie byłoby to miejsce dla publiczności i tak. - Oczywiście, że moje tatuaże i pośladki będziesz tylko ty oglądać... A zostanie tatuatorem... To nie jest zły plan. - uśmiechnął się i wsunął mu się na kolana.

- Szukaj pozytywu w tym, że nie wyglądam jak kurczak. - Małe kurczaczki mogły być urocze i w ogóle, ale jednak cieszył się, że nie skończył z jednym na głowie. Z tym to nawet on nie wyglądałby dobrze. Ale może znow na jakiś czas pójdzie w róż. Takie wlosy pasowałyby do jego futrzanej kurtki w panterkę...
- Możemy zrobić sobie w tych samych miejscach... Znalazłbym miejsce na barku. - Obejrzal sie, bo tak, tam coś by jeszcze pasowało. - A jak nauczę się tatuowac, będę mógł złożyć podpis na twoim posladku - zażartował, obejmując Markusa dłońmi w pasie.

- Oczywiście, że nie wyglądasz jak kurczak, ten blond... Kwestia przywyknięcia?- w końcu to Irą miał się dobrze czuć w swoim ciele ze swoim wyglądem. 
Jednak jeżeli będzie chciał pójść do fryzjera, to Markus pójdzie z nim. 
-Jeżeli tylko chcesz ,to pewnie. - Markus nie chciał nic dużego, czy jakiejś żaby kosmonauty. Jak wychodził z myślami do przodu, to chyba najlepsze były gwiazdy. 
-Możesz w każdej chwili złożyć podpis... Gdy długopis się zmaże, to będziesz pisać na nowo?- pochylił się do jego ust.

- Doceniam wybrnięcie. - To, że ten blond... był blondem było niemalże jak komplement. - Nie martw się, nie będę zbyt długo dręczył tym twoich oczu. - Eksperymenty eksperymentami, te mniej i te bardziej udane, ale jednak najważniejsze to podobać się Markusowi. W końcu on najbardziej się liczył pod tym względem.
- Przynajmniej będę miał pewność, że ten gwiazdozbiór będzie w pełni poprawny. - Markus pilnujący gwiazdozbioru byłby jak tłumacz sprawdzający czy chiński znaczek faktycznie oznacza to, co ma oznaczać, a nie głupotę. - I wiesz, przynieś markera, chętne machnę autograf... - Znów lekko się uśmiechnął, przybliżając do Markusa tak, że prawie musnął jego wargi swoimi.

-Jeżeli czujesz się dobrze w tych włosach, ja się przyzwyczaję. B]- uśmiechnął się czule do niego. Mógł być zaskoczony wyborem koloru, ale nie będzie kazać mu go zmienić. 
-Chyba, że chcesz coś innego? Księżyc, albo sollunę?- czyli słońce i księżyc. W sumie pasuje to do nich. 
-Mam pójść?- odpowiedział, a raczej zapytał, mając jego usta przy swoich. 

- Słońce i księżyc wydają się być bardziej... oklepane? - Może było w tym trochę winy "Gry o tron", chociaż jakoś ten szał zdecydowanie przygasał. - A gwiazdozbiory są jednak... bardziej personalne? Wiesz, o co mi chodzi? - Słońce to słońce, gwiazdozbiór dobrany pod osobę to jednak coś innego. Tak naprawdę to znając Markusa, to mogliby nawet i wytatuować sobie ułożenie planet w dniu ich urodzenia, bo ten by to ustalił.
- Wiesz, że nigdy nie odmówię oglądaniu twojego tyłka w ruchu. - Co prawda za daleko to Markus by nie odszedł, ale liczy się fakt.

-Masz pewnie rację.- Skinął głową -Ale jeżeli ci nie przeszkadza jakaś astrologiczna, czy kosmiczna tematyka, to mnie to i tak cieszy.- Będzie to jakimś takim połączeniem pasji. -Och, och, proszę pana, bo się zawstydzę.- Zaśmiał się lekko, a do tego delikatny rumieniec i tak pojawił się na jego twarzy. Mimo wszystko wstał, by przejść się po marker, który powinien zmyć się ze skóry. 
Oczywiście szedł... Inaczej niż zawsze.

- A jak chciałem wytatuować sobie kosmitę jadącego na jednorożcu, to powiedziałeś, że jestem szurniety. - Okej, Markus zddcydowanie tak tego nie ujął, ale sens mniej więcej się do tego sprowadzał. W skrócie. Ale nie wypominal tego, nie o to chodziło. Raczej mowil to w żartach.
Poprawił się nieco na swoim miejscu i przekręcił glowe, nie ukrywając w żaden sposób tego, że odprowadza Markusa wzrokiem. A raczej niektóre rejony jego ciała.

-Nie nazwałem cię szurniętym, ale stopień prawdopodobieństwa, czy samej estetyki połączenia, właściwie to wszystko jest na jakimś niskim poziomie?- Odwrócił się do niego przez ramię, bo co z tego, że miał blisko, by wziąć marker. Pewne rzeczy mógł przedłużyć. 
Szczególnie, że dla Iry planował iść tyłem. 
-Ale może przy tym kolorze włosów, jakiś sens byłby nadany?- zażartował.

- Jeszcze nic straconego, kosmitę nadal można dorobić. - Na krótki moment spojrzał w stronę tatuażu, jakby naprawdę to rozważał, ale szybko wrócił spojrzeniem do Markusa, śledząc wzrokiem każdy jego ruch. Jak ten kot, co czai się na rogu kanapy.
I może, ale to tylko może zaczynał mieć dość głupi pomysł związany z tymi pośladkami, na które patrzył.
- Kochasz mnie, prawda...? - zagadnął całkowicie niewinnie.

-A nie wydaje ci się być on wystarczająco ładnym tatuażem?- Zagadnął powoli idąc tyłem, nie chciał zaliczyć jakiejś wpadki i się przewrócić. -Kosmitę możesz mieć osobno?- Zaproponował, bo przecież w ten sposób Ira może być i syty i cały, prawda?
-Oczywiście, że cię kocham, a ty kochasz mnie?- Odpowiedział nieco skonfundowany.

- Oczywiście, że cię kocham. - Jasne, że tak, no jak moglby nie? Po prostu... chcial, zeby Markus to sobie przypomnial. - A teraz chodzi tutaj. - Wyciągnął do niego ramiona, choć palcami jednej dloni poruszył tak, zeby wskazać, że Markus ma mu tutaj dać tego mazaka.

-Proszę- Podał mu markera i stanął przed łóżkiem, tyłkiem w stronę męża. Nie był już nastolatkiem, więc takie rzeczy już go tak nie krygowały. Choć nie wiedział, czy coś się nie świeci. Mimo wszystko stał grzecznie i czekał na ten autograf. -Twoje zapewnienie mnie cieszy.- Dodał już z rozbawieniem.

Otworzył markera zębami i trzymal pomiędzy nimi nakrętkę, kiedy grzecznie podpisał się na prawym posladku Markusa, składając ten swoj charakterystyczny autograf. Ale skoro "Ira" na jego skórze wygladalo tak ładnie, go po chwili dopisał poniżej "był tutaj" i strzałkę skierowaną w lewo.
Popatrzył na Markusa tymi swoimi wielkimi, ciemnymi, niewinnymi oczami... a potem postawił jeszcze trzy kreseczki.
- Idealnie - podsumował swoje dzieło, kiedy na powrót zamknął markera.

-Czy ja chcę zobaczyć, co tu jest?- Czuł, że Ira nie zostawił tylko swojego autografu. -Czy jednak to ma być tylko dla twoich oczu?- I właśnie przez to, że tylko Ira to widzi, to nie czuł, że ma się jakoś z tego powodu bardzo oburzyć. -Sprawdzisz palcem, czy nie zniszczę pościeli?- Zapytał, bo nie chciał głowić się tym, że potrzeba prania znów jest na tapecie.

- Same dobre rzeczy. - Czy wlasnie tak nie bylo? Okej, moze to był poziom humoru, którego nie powinien reprezentować nikt, kto juz skonczyl liceum, ale to nie było przeciez nic obraźliwego. - Ale później będę musiał cos dopisać... - W koncu póki co kreski były tylko trzy...
- Twoja prośba jest dla mnie rozkazem - rzucil, chociaż nie do końca spełnił te proszę, bo zamiast dotknąć skory palcem, pochylił się, żeby zrobić to wargami.

-Mam już tam kosmitę, tak?- Zażartował i zadrżał, gdy poczuł usta na pośladkach. Skłamałby, gdyby powiedział, że tego nie lubi, czy to na niego nie działa. Uwielbiał to, dlatego chyba tak stał -Sprawdzisz jeszcze raz, czy na pewno nie zejdzie?- Zapytał przygryzając wargę, choć tego Ira już zobaczyć nie mógł. No i upewnienie się, jest bardzo ważne! Czysta pościel jest przyjemniejsza do użytkowania, prawda?

- Tak bym tego nie nazwal... - Moze nie była to szczególnie pomocna odpowiedź, bo nadal nijak nie przybliżał Markusa do tego, co znajdowało się na jego ciele, no ale cóż. Czasem nawet Markus nie mógł tak łatwo dowiedzieć się wszystkiego.
- Oczywiście, przecież wiem, jak bardzo lubisz te pościel. - Więc musieli miec pewność, że nic jej się nie stanie. Dlatego znow musnął ustami to samo miejsce (na szczęście marker się nie rozmazywał), a potem obok, jeszcze obok i znów obok, wyznaczający ustami ślad swojego imienia.

Zadrżał wyraźnie pod wpływem jego ust, ale niech pierwszy rzuci kamieniem, na kogo takie rzeczy nie działają! -Zawsze mogę podejść po lustra. - zaśmiał się, choć w jego głosie były słyszalne lekkie drgające nuty. -Pamiętaj, żeby dobrze się upewnić... - on może tak stać i stać i stać...

- A więc nie masz do mnie zaufania? Łamiesz moje serce... - skwitował, jakby naprawdę to, że Markus chcial oglądać swoj tylek w lustrze, bylo jak jakaś zdrada. Choć wątpił, zeby ten sie przez to obraził. Przez napisy na swoim tyłku, znaczy.
Całował Markusa, śledząc ustami wzór stworzony przez marker. Powoli, bez pośpiechu, dociskajac do skory wargi milimetr po milimetrze. W końcu musiał się dobrze upewnić.

-Mam zaufanie i wierzę, że zrobiłeś arcydzieło. - uśmiechnął się, choć dalej Ira tego nie widział. -Nie ma możliwości, byś zrobił coś nie tak... - znów zadrżał i westchnął cicho. Nie powinien być aż tak wrażliwy, ale jednak... Tamte rejony miał wyjątkowo wrażliwe.
Pewnie dlatego był gejem.
Może kiedyś było mu źle, że jest "inny", ale teraz nie wyobrażał sobie innego życia.
Sięgnął dłonią do głowy Iry, by go jakoś pogłaskać i przytrzymać, przy swoich pośladkach.

- Oczywiście, że bym nie zrobił... - Okej, może mógł nie brzmieć na tak... rozbawionego, kiedy to mówił, ale czasem zachowywał się tak, jakby znowu miał piętnaście lat i śmiał się z rzeczy związanych z seksem. Ale czasem każdy zachowywał się dziecinnie. Tego się zamierzał trzymać.
Przez chwilę muskał skórę na jego pośladkach, nie do końca wiedząc, czy ma pójść dalej. Robili ze sobą wiele rzeczy, nie było rejonu ciała Markusa, którym nie potrafiłby się odpowiednio zająć. Nigdy nie brzydził się też żadnymi wydzielinami, sperma to sperma, nie brzydzi go ta Markusa, to czemu miałaby własna, ale nie był pewien, czy właśnie tego Markus by teraz chciał. Zabrnięcia ustami dalej, znaczy się.

- Może... Pójdę szybko pod prysznic?- zapytał, bo to też wiązało się z tym, że arcydzieło Iry zostanie zmyte. -Czy chcesz widzieć, co zrobiłeś i możesz już się wsunąć? Penisem w sensie?- doprecyzował, bo jak powiedział o prysznicu, to byłby bardzo za tym, ale... Mieć Irę w sobie bardzo też chciał... Jakoś... Wszystko chciał na raz.

- Czy mogę już się wsunąć penisem... - powtórzył za Markusem, kładąc dłonie na jego biodrach. - To jest... najbardziej zachęcająca do seksu rzecz, jaką słyszałem. Ty to masz talent do świntuszenia... - Oparł się policzkiem o plecy Markusa, a dokładnie o miejsce, gdzie plecy przechodziły w pośladek. Nie naśmiewał się z Markusa ani nic, po prostu... czasem trochę bawiło go to, że Markus bywał niezręczny w mówieniu o seksie, kiedy... cóż, całkiem niedawno był w nim całkiem aktywny... - Postaram się stanąć na wysokości tego zadania. - Mieli chwilę przerwy, więc wszystko powinno działać jak należy.