Meet the Rutherford's

-Nigdy ich nie dotknę, nawet jeśli to miałoby uratować świat. - obiecał, biorąc sobie do serca słowa chłopaka. Nawet jeśli jakaś chęć dotknięcia go, ich, została to nie zamierzał ulegać. 
- Mówisz, że te spodnie mogłyby się stracić?- uniósł kącik ust. Nie byłoby to złe.

- Jaki ty dramatyzujący... - rzucił, przewracając na Markusa oczami. No ale jeśli to nie było dramatyzowanie, to co to teraz było? Co najmniej przesada. Ale niech już mu będzie. - Ale dobra, jak świat się będzie kończyć, to ci pozwolę. - Aż taki zły to nie był, tak? Dobry był z niego koleś, właśnie to chyba okazał, nie?
- No ale... - Przez chwilę szukał właściwych słów, żeby Markus nie uznał, że mówi coś... złego czy coś. - Jesteś Jean i co? Niszczysz wszystkie ubrania Hugh Jackmana, ale nie jego spodnie? - No czy to nie brzmiało jak absurd? - Poza tym, to z czego te spodnie? Ona niszczyła mu skórę, kości, nerwy i inne takie tam... - wymieniał, prostując palce, zanim zamachał dłońmi dla podkreślenia tego absurdu. - Ale nie spodnie? Z czego one były? Uszył je ze skóry Hulka?

-Może ona nie chciała zniszczyć tego, co pod nimi jest? Albo żeby to ją odwiodło? - może wtedy to, co w spodniach to by uratowało ich? - Choć to... No, ale też może ona jednak wiedziała, że film będą oglądać dzieci. - zaśmiał się, bo to był najpewniej jedyny powód co do tego, by spodnie zostały na swoim miejscu nienaruszone. -I dzięki, że twoje włosy dadzą radę uratować świat. - wciąż był roześmiany.

Spojrzał na Markusa i po prostu roześmiał się jak jakiś głupek. Wyobraził sobie zdecydowanie zbyt dużo. Zdecydowanie. I dlatego tak bardzo to wszystko teraz go bawiło.
- Jestem pewien, że jak dopiszesz do tytułu XXX, to w internecie znajdziesz ten scenariusz... - rzucił, wciąż trzymając się tego samego głupiego tonu. Może nawet znalazłoby się coś takiego w sekcji dla dorosłych w wypożyczalni. Tak była masa przedziwnych rzeczy.
- Ale poważnie... To było straszne... - Musiał, po prostu musiał to przyznać. - Cały ten głupi... romans. - Okropne. Aż żałość brała, jak patrzył na Logana.

-Nie wiem, nigdy nie dopisywałem- rozłożył ręce, ale wciąż się śmiał. -dlatego zaufam twojemu doświadczeniu. - zachichotał, tak naprawdę zachichotał, bo połączył xxx z Irą i och.
-Musieli dodać coś do fabuły, co nie będzie typową akcją? - no i film miały nie tylko dzieci, ale też dziewczyny oglądać.

Znów popatrzył na Markusa, uśmiechając się nieco głupio na dźwięk jego chichotu.
- Musisz oglądać nudne porno... - skwitował, bo no przecież tak wiele Markusa omijało. No nic, tylko go żałować. Omijało go w końcu tak wiele kiepskiego, żenującego porno. Tyle stracić...
Sam musiał przyznać, że jakoś nie widział w tym niczego szczególnie podniecającego. Raczej coś wyjątkowo zabawnego, bo... No czy naprawdę potrzeba było do tego argumentów? Porno z fabułą było śmieszne. Ot co.

-Nawet nudnego nie oglądam.- Pokręcił głową -Nie mam żadnych nielegalnych kont, jestem przykładnym synem swojego ojca.- no cóż, podejrzewał, że to wszystko zwrócą z nawiązką bliźniacy, ale on jakoś stronił od rzeczy, które nie były dopuszczalne poniżej osiemnastego roku życia. No i porno damsko - męskie go nie interesowało, a homoseksualnego... Bałby się oglądać w domu. -Zatem wierzę ci na słowo.- uśmiechnął się do niego z góry.

Znów spojrzał na Markusa, przyglądając mu się przez chwilę, zanim skwitował:
- Dziwny jesteś.
No ale czy nie miał teraz odrobiny racji? Jak dla niego to miał, no bo kto w ogóle zakładał jakieś głupie konta, żeby oglądać porno? I kto w ogóle przejmował się tymi wszystkimi głupotami o zaleceniach wieku i innymi takimi? Cóż, Ira nie bardzo, dlatego jakoś był pewny swojego stwierdzenia. Ale każdy był czasem trochę dziwny, nie? On sam też miał masę dziwactw. I było okej.
Resztę filmu spędzili w podobny sposób, po prostu gadając głupoty i komentując film. Zrobili sobie małą przerwę tylko po to, żeby później wrzucić w odtwarzacz slasher. I przy czym, jak przy czym, ale przy filmidle o kanibalach i takiej jednej drodze, z której nie było powrotu, dopiero można było dostać głupawki.

Dobrze mu się śmiało z Irą i jeszcze bardziej mu się podobało to, jak siedzieli na kanapie. A raczej on siedział, a Ira leżał. Przed końcówką filmu zapytał -A co zamawiamy?- ojciec zostawił im kasę, no i liczył, że dzięki temu Ira zostanie już do rana. Zjedzą późną kolację, nie będzie sensu przechodzić tych kilkunastu metrów. Będzie bezpieczniej. Choć i tak nie zdziwiłby się, gdyby już jakiś radiowóz nie miał tu patrolu lub będzie go dopiero mieć.

- Co? - Zerknął na Markusa, bo w pierwszej chwili nie do końca zrozumiał to, o czym ten mówił. Może dlatego, że w pierwszej chwili jakoś nie do końca go słuchał. Po prostu... No tak okrutnie porwał go ten film. Taki był... Tak, zdecydowanie ten film był filmem. - Bez znaczenia, nie jestem wybredny. - Może i trochę był, ale jednak w większości nie wybrzydzał, kiedy chodziło o jedzenie. - A ty na co masz ochotę? - Znów zerknął w górę, na Markusa, odrywając spojrzenie od ekranu.

-Chyba na coś chińskiego? Ale może być też pizza.- Cokolwiek, co sprawi, że Ira zostanie. -Także bądź decydujący.- uśmiechnął się do niego i znów miał ochotę zaczesać mu włosy za ucho, gdy te zasłoniły nieco twarz Iry. Powstrzymał się pamiętając, by tego nie robić. -Z tych dwóch opcji, którą wolisz?- On wybrał dwie rzeczy, teraz Ira może wybrać jedną, idealny kompromis, nieprawdaż?

Zgarnął włosy z czoła, zaczesując je w tył. Potrzebował chwili na zastanowienie się nad tym, na co mógłby mieć ochotę. Sam nie wiedział, dlatego musiał się nad tym intensywnie pogłowić. No to przecież była taka bardzo ważna sprawa.
- Może być chińczyk - zgodził się wreszcie, bo skoro Markus mówił, że chyba miałby ochotę na coś chińskiego, to może być coś chińskiego. Jakoś to przeżyją. W końcu to łatwiej było przeżyć niż sushi. Tego to zdecydowanie by nie polecał. Absolutnie nie.

- Przyniosę ulotki. Wiem, gdzie tata je ukrywa. - z tym ostatnim to był żart. Mark tego nie ukrywał, trzymał, bo to zawsze mogło się przydać. Jak widać - miał rację. -Masz ten jeden kosmyk- Markus pokazał na swojej twarzy, o co mu chodzi-on coś lubi się nie słuchać. - uśmiechnął się i wciąż popatrywał na niego. Właściwie to nic niezwykłego, w końcu rozmawiają, to musi patrzeć.

- Dlatego korci mnie, żeby jednak je przyciąć... - przyznał, jeszcze raz przesuwając palcami po włosach, żeby tym razem ogarnąć je już jak należy. Przez to chyba tylko bardziej popsuł sobie fryzurę, ale to nic. Artystyczny nieład i takie tam.
- Mają znośne tofu. - Przekręcił głowę, żeby spojrzeć na ulotki przyniesione przez Markusa. Kojarzył ten lokal, bo to był najbliższy chińczyk. Nie był wielkim fanem, więc może szczególnie wielu rzeczy nie próbował, ale tofu mieli okej.

-Nie myśl o tym. - znów zanegował ten pomysł. Wiedział jednak, że i tak Ira zrobi to, co będzie chcial i co mu będzie wygodniejsze. -To możemy wziąć tofu, może też jakieś warzywne rollsy? - zauważył, że Ira praktycznie nie je mięsa, więc raczej zaglądał na taką opcję. Było to naturalne, nie wymuszał na sobie dostosowania się do Iry.

Zabrał od Markusa ulotkę, żeby przyjrzeć się temu, co tam właściwie jeszcze mają, wybrał coś, co w miarę by mu pasowało, a potem oddał ją Markusowi. Zamówili coś, co pasowało im obu, a później skończyli oglądać ten głupi film. Ira bez problemu mógł wymienić kilka scenariuszy, które ocaliłyby życie tych debili z ekranu, ale z drugiej strony, wtedy film skończyłby się po kwadransie, więc co za rozrywka, nie? Może mniej durna, ale mierna...
- Jest tego jeszcze kilka części - powiedział, pakując kasetę do pudełka. - Więc wiesz, jest jeszcze czym się odmóżdżać... - Więc zawsze można to powtórzyć, nie?

-Mamy co nadrabiać. - pewnie przez to, że Ira wiedział o kolejnych częściach to znakiem, że je znał. Jednak Markus wolał użyć liczby mnogiej. -A dać ci coś do przebrania?- zapytał tak, jak zapytał pierwszej i jedynej ich wspólnej nocy. W sensie, kiedy Ira tu nocował. -Dla wygody?- doprecyzował. W dresach lepiej się śpi niż w jeansach, nie?

- Mają tam całą półkę posranych filmów. Większości nie widziałem. - Na niektóre dał namówić się Łasicy i jakoś... Ta, cóż, wolał nie powtarzać. Po niektóre sięgnął sam, no ale kto nie lubił głupich slasherów? Jego bawiły. Markus też jakoś nie wydawał się zgorszony. To najważniejsze. Można było oglądać te bzdury, nie?
- Nie wiem, zobaczy się. - Wzruszył ramionami. Na ten moment jakoś chyba żaden z nich nie wybierał się spać, więc jakoś o tym nie myślał.

- Możemy stworzyć ranking? Wskażemy jakieś stałe punkty, typu główni bohaterowie, złoczyńca, broń, jakie tylko będziemy chcieć - przedstawiał i opisywał swoją propozycję - i będziemy dawać punkty w skali od zera do pięciu lub sześciu?- to jakaś dodatkowa atrakcja przy seansach. A przynajmniej tak to widział.

- Z wszystkiego da się wyciągnąć jakąś stałą i zrobić wzór, nie? - Uśmiechnął się do Markusa półgębkiem, bo nie obrażał go teraz, ani myślał. Wiedział, że Markus miał swój sposób patrzenia na większość rzeczy i nawet przez chwilę nie myślał, żeby z tego drwić.
Choć nie ukrywał, że gdyby ktoś inny mówił takie rzeczy, to nie omieszkałby wyśmiać tych bzdury. Taki Kevin na przykład. Jego to na pewno by wyśmiał.
Ale Markus... To Markus.
- Możemy założyć nawet księgę szajsu... - Czemu by nie?

-Tak podobno działa wszechświat, ale... Są rzeczy, których nie da się od tak pojąć. - to nie było tak, że dla niego wszystko było zero jedynkowe. Co to, to nie. Choć byłoby to łatwiejsze, ale czy wtedy byłoby to coś warte? -Podoba mi się ta nazwa. - roześmiał się. -Jestem za. - uniósł dłoń jak przy głosowaniu.

- Och... A więc mówisz, że zmutowani kanibale wygrywają z matmą...? - Wiedział, że absolutnie nie to Markus miał na myśli, ale w sumie co z tego? Wytknięcie tego, że matma z czymś przegrywała, było warte każdego, nawet największego absurdu.
- Zawsze miałem łeb do tytułów... - rzucił z taką dumą, jakby teraz wymyślił nie wiadomo co. No taki był z niego autor stulecia.

-Choć istnieją jeszcze plemiona o zapędach kanibalistycznych, to jednak nie istnieją zmutowani? Więc tu matematyka wygrywa - rozłożył ręce w geście bezradności. Biedna matma, zawsze musi mieć rację. -A to przydatna cecha- pochwalił go. Nawet konkursy wymyślały jakieś hasła, no i przede wszystkim słowo ciałem się stało. Słowa też są potrzebne.

- A skąd ta pewność, co? - Tak łatwo to matmie wygrać nie da. - Ten film to idealny dowód, że jeśli zmutowanie kanibale istnieją, to nie ma zbyt wielu świadków, którzy bo o tym mówili. - Nie był to może taki znowu idealny dowód na poparcie tej tezy, ale jednak był. - Udowodnisz, że jest zerowe prawdopodobieństwo na to, że gdzieś nie ma grupy kanibali zmutowanych przez jakiś porypany chów wsobny, hm? - powiedział to z pełną powagą, niemalże rzucając Markusowi wyzwanie.

-Jeżeli chodzi o choroby genetyczne, które wiążą się ze spułkowaniem najbliższego pokrewieństwa, to na to z pewnością znajdę wzór i odsetek. - poprawił okulary i wszedł w to swoje naukowe myślenie. Stąd też dobór słów. - Jeżeli jednak chodzi o jakieś zombie... Każdą tezę można czymś poprzeć, ale racjonalność już nie. - Może i jakoś odsetek by się znalazł na zombie, ale trzeba dodać racjonalność i wtedy już pewne rzeczy z marszu się odrzuca.