Meet the Rutherford's

-Wiesz, że tylko sobie żartowałem? - zapytał trącając go łokciem. Był to ich odruch, więc to teraz przyszło mu naturalnie. -Abonament będzie, kalendarz również. - zaśmiał się delikatnie. -No wiesz, bywają osoby, które je lubią, ale nie wiedza, że tych od ojca nie da się pożyczyć.- rozłożył bezradnie ręce.

- Z kwiatów się nie żartuje - powiedział to tak, że do pełni brakowało mu jeszcze tylko zadarcia nosa i zarzucenia włosami. Cóż, właśnie żartował przecież z kwiatów, ale to było coś innego. No oczywiście, że tak. Wyjątkowa sytuacja.
- Proszę cię, jestem BFF twojego staruszka. Na pewno dostałbym je w prezencie... - Okej, no dobra, wygadując te głupoty to nie chciało mu się już nawet starać brzmieć przekonująco, dlatego po prostu wrócił do swojego jabłka.

-No to, nie żartuje. - i zamierzał jakoś po kryjomu zakupić Irze kwiaty. Może nie już i nie za rok, ale za jakiś czas, tak przy okazji jakiejś. Może jak się wszystko uspoki, to kupno kwiatów będzie takim zwięczeniem tego. 
- Wiesz, jak chcesz przejść do niego, to mi to powiedz, nie obrazę się. - zaśmiał się i znów pogrzebał w talerzu.

- Och, masz mnie... - przyznał po dłuższej chwili, którą poświęcił na rzucie wyjątkowo bezsmakowego jabłka. Jakby jadł takie woskowe. Z wystawy. Ale ładnie się świeciło, jak po polerce... - Trzymam się z tobą tylko po to, żeby móc być bliżej twojego ojca - przyznał się do tego, no bo och, no kurczę, właśnie wpadł. A tak się starał z tym wszystkim ukrywać.

- Wiedziałem, wcale nie jestem ani ciekawy, ani sympatyczny a tym bardziej fajny. - westchnął i wzruszył ramionami. Dziś cały czas miał takie myśli, więc specjalnie się nie wysilał, by powiedzieć je na głos. Nie musiał się zastanawiać, od razu wiedział co powiedzieć.-Możecie razem obejrzeć Akademię policyjną. - komedia, która miała więcej części niż musiała.

- Oczywiście, że nie - ochoczo zgodził się z Markusem, obracając w dłoni swoje pół jabłka. - Jesteś przeokropny. - No oczywiście, że Markus taki był. Właśnie tak. No okropny był. - Ale doceń, że jakoś cię znoszę w nadziei na Akademię Policyjną. - Ta, to było wyjątkowo bezsensowne zdanie, no ale naprawdę nie chciało mu się teraz wysilać. To i tak była głupota.
- Ale będziesz mnie okropny, jak wykupisz dobry abonament na kwiaty -doradził.

Słowa Iry były żartem, docinką, kolejną jaką robili sobie wzajemnie. Ale jednak Markus poczuł to jak ziarno prawdy. Oczywiście nie część o Akademii Policyjnej, a sam początek. 
-Nie mogę pozwolić, byś źle o mnie myślał. Nawet jeżeli miałbym ci pomasować stopy- zażartował. Kwiaty juz miał zaplanowane w myślach, by zakupić. Może one coś dobrego dadzą.

- Nie no, aż tak to ty się nie staraj... - rzucił z rozbawieniem, bo już wolałby jednak kwiaty. Tak z dwojga złego. Co prawda jakoś wątpił, żeby kiedyś je dostał, ale tak i zdecydowanie preferował niedostanie kwiatów od nieotrzymania masażu stóp.
Jakoś tak.
- To jabłko smakuje, jakby ktoś zabarwił wosk na czerwono. - Skrzywił się, odrzucając niedojedzony pseudo-owoc na tacę. Tak, odraza była zdecydowanie wskazana.

[czyli wolałby jednak dostać masaż stóp? xD]

-Staraj się, nie staraj się. No ciężko jest za tobą nadążyć.- zaśmiał się, ale trzymanie się tego tematu było bezpieczniejsze i lepsze. Odganiało inne myśli. -Może to jakaś inna odmiana? Ogólnie jabłka są dobre.- Sam nie miał, więc nie miał jak spróbować i porównać, ale to że Ira nie jadł było też takie... Zachęcające i do tego, by on sam również nie jadł. -Zbieramy się?- Nie muszą siedzieć na stołówce, mogą usiąść gdzieś indziej.

[Cicho xd Niech się Markus tak nie cieszy z tej pomyłki]

- I właśnie dlatego jesteś okropny - powiedział to tak, jakby to było bardziej niż oczywiste. No ale czy nie było? - Domyśl się. - No to przecież była złota rada. Jak Markus chce nadążać kiedyś za kobietami, to niech już ćwiczy.
Nawet jeśli w myślach to zdanie zabrzmiało jakoś... gorzkawo. Jak to wstrętne jabłko.
- Odmiana o nazwie stołówkowy chłam. - Ale chociaż się starali. Owoce były gówniane, ale były. Chociaż to nie był taki znowu wielki plus.
- Jasne, możemy. - Skinął głową, bo ta, jakoś nie bardzo miał ochotę dłużej patrzeć na to żarcie.

[Buuuuuu (((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((]

-Och, chyba poproszę tatę byśmy podjechali do kwiaciarni.- uśmiechnął się, bo oczywiście to był żart. Jak ma pójść to sam i bardziej niespodziankowo. Ojca w to nie będzie mieszać. -Chyba tej nazwy nie ma w obiegu, więc skorzystaj z wymyślenia?- Poskładał ich tacki, by móc jakoś posprzątać, to też mu zawsze pomagało. No i wyrzuci wszystko, Ira będzie mógł.. Odpocząć?

Pozwolił Markusowi zabrać swoją tacę, nawet jeśli samodzielnie podołałby temu niesamowicie wielkiemu wysiłkowi, jakim byłoby odniesienie jej na miejsce. Poczekał jednak na powrót Markusa z tej heroicznej misji i dopiero razem z nim opuścił stołówkę.
- Wybierasz się na bal zimowy? - zagadnął Markusa, kiedy mijali grupę uczennic z trzeciej klasy, które nadzorowały zawieszanie odpowiedniego banneru na głównym holu. Miał się odbywać w styczniu po przerwie zimowej. Tyle wiedział.

[https://www.youtube.com/watch?v=OtF-S5ZeErc]

-Chyba zamiast podpierać ścian wolałbym już coś obejrzeć, albo się pouczyć, albo... Wszystko inne?- Spojrzał na Irę po uprzednim rozejrzeniu się po korytarzu. -A ty? - Odbił piłeczkę, bo był ciekaw, dziewczyny zawsze spoglądały za Irą, a to, że on chciałby całować się z chłopakami, to niczego nie oznaczało, w sensie, zawsze wachlarz mógł być większy.

[Niech Markus powie wprost, a nie robi podchody. Upieką ciasteczka xd]

- Na pewno znalazłaby się chętna, żebyś nie musiał podpierać ściany. - Ciężko byłoby mu uwierzyć w to, że miałoby być inaczej. Na pewno każda nerdowska dziewczyna w tej szkole wzdychała do Markusa. Musiała. On by wzdychał. Gdyby nerdowską dziewczyną.
Właśnie tak. Robiłby to.
Tak...
Nie, żeby coś.
- Jakoś... mnie nie ciągnie - przyznał, bo w ogóle nie lubił tego typu dziwnych imprez. Co w tym niby fajnego?

Markus na słowo "dziewczyna" pobladł jeszcze bardziej. Niestety, ale wyobraźnia podsunęła mu obraz, który opowiedział Ira i... O Boże nie. Miałby tańczyć? Tańczyć z dziewczyną? Dotknąć ją? Być blisko? 
Nieeee. 
To nie była dobra wizja. 
-Wiesz... Nie byłbym zły, nie miałbym nic przeciwko, a nawet ucieszylbym się, gdyby żadna się nie znalazła. - powiedział to najdelikatniej jak potrafił.
-Bo... Nie miałbyś z kim pójść?- dopytał jak to chłopak widzi.

- Nie umiesz tańczyć? - spytał, bo to było pierwsze, co nasunęło mu się na myśl, kiedy zobaczył reakcję Markusa. To, że ten ma dwie lewe nogi i dlatego wizja tańca na szkolnym balu była dla niego taka przerażająca.
- Proszę cię - prychnął w odpowiedzi. - Taki problem rozwiązałbym w półtorej minuty. Jednym pytaniem i podejściem do pierwszej dziewczyny z brzegu... - Może i nie mówił tego poważnie, no ale... No, trochę prawdy w tym było. Po prostu potrzebowałby pięciu minut. Żeby poprawić włosy.

-Umiem jakieś podstawowe kroki. - kiedy był młodszy to babka zapisała go na lekcje tańca towarzyskiego. Zmuszał się, nawet trochę podchodził, ale mu odpuściła. -Po prostu... Nie. - pokręcił głową. -To zawsze będziesz mógł zmienić decyzję, pewnie Jenny by na to czekała.- była trzecią najładniejszą dziewczyną w szkole. Tak mówili. Markus nawet nie wiedział jakie kryteria były brane pod uwagę.

- Nie chodzi o to, że nie mam z kim iść. - Pokręcił głową, bo to zdecydowanie nie był powód. - Po prostu... jakoś mnie nie ciągnie do takich rzeczy. - Jak Markus sam zauważył, był ogrom znacznie ciekawszych zajęć, którymi można było zmarnować czas. Choć nie posunąłby się aż tak daleko, żeby się uczyć.
- Zawsze można robić ciekawsze rzeczy, nie...? - Spojrzał na Markusa. Nie, żeby coś sugerował.

- Możemy nawet upiec ciasteczka. - zachichotał pod wpływem spojrzenia Iry. Jakoś tak... Chyba nawet się zarumienił. -Jeżeli masz ochotę to możemy wspólnie spędzić ten czas. - choć i tak spędzali ze sobą całkiem dużo czasu, to Markus wolał się zapytać, zaproponować. -Tata chyba będzie mieć nockę. - I jeżeli mama Iry się zgodzi, to Ira będzie mógł zostać na noc.

- Łał, to dopiero propozycja... - Nie naśmiewał się ani nic, po prostu utrzymywał dobry humor. - Przy tym każdy bal może się schować. - W końcu po co komuś jaki głupi bal, kiedy można było piec ciasteczka? Och, i to na pewno takie z kawałkami czekolady. Przy tym nic nie ma startu.
- Jesteśmy umówieni. - Co prawda mieli jeszcze kilka tygodni, żeby ustalić to, na co dokładnie się umawiali, ale to była kwestia dogadania się. Najważniejsze, że obaj nie chcieli tam iść i woleli zająć się czymś innym.

-No to będą ciasteczka - Markus się zgodził rozumiejąc to właśnie tak, że Ira właśnie na to się umawia z nim. Będzie musiał więcej ćwiczyć, bardziej jeść zdrowo, to może będzie mógł pozwolić sobie, by choć jedno ciasteczko sobie zjeść. W końcu będą je razem piekli. - Jakie są twoje ulubione?- będąc już w tym temacie zapytał o rodzaj. Może nie będą to jakieś mega kaloryczne.

- Nie wiem, jakoś... Chyba nie mam ulubionych? - Wzruszył ramionami, zanim zatrzymał się przy schodach, żeby usiąść na jednym ze stopni. To były boczne schody, więc o tej porze jakoś nie było tutaj tłoku. Mogli więc na nich przysiąść tak, jak to miewali czasem w zwyczaju, kiedy nie było czasu i chęci na cokolwiek innego. - Nie jestem wielkim fanem słodyczy - wyjaśnił, bo skoro jakoś nie bardzo szalał za ciastkami samymi w sobie, to brak ulubionych nie był niczym szczególnie dziwnym, no nie?

Usiadł schodek niżej, opierając plecy o ścianę. Gdyby się pochylił w bok, to mógłby się oprzeć o nogi chłopaka, ale wolał na niego patrzeć tak nieco z dołu. -Lubię owsiane, lub z żurawiną. Albo owsiane z żurawiną.- zaśmiał się lekko. Klatka była pusta, więc mógł nieco odetchnąć i poczuć się wolnym od tego, co go od rana dotyka. Cieszył się, że ten oddech mógł wziąć przy Irze. -Ale możemy zrobić różne.- Nie muszą robić tylko tych, co on lubił.

- Wiem! - Aż klasnął w dłonie, kiedy w tej jego ładniutkiej łepetynie zaświeciła się żarówka, uświadamiająca mu, że właśnie wpadł na genialny pomysł. No przegenialny wręcz. - Zrobimy babeczki! - No aż trącił Markusa w bark, żeby ten zrozumiał, jaka to jest ekscytująca perspektywa. - Z posypką. - No to już w ogóle powinno należycie podkreślić, jaki to jest świetny pomysł. No bo kto nie lubił babeczek? Muffinów? Z borówkami? Albo z czekoladą? Nawet on lubił.

-To będzie szaleństwo, ale jestem za!- zgodził się na ten pomysł, zawsze może zrobić babeczki dla siebie z innej mąki, czy innymi dodatkami i wtedy będą lżejsze. Kalorycznie. -Ludzie, którzy pójdą na bal będą mogli nam zazdrościć.- roześmiał się, ale czy to nie było prawdą? Mają lepsze plany niż tańczenie i stresowanie się wyglądem i innymi rzeczami. 
On się tym stresuje i bez balu.