Meet the Rutherford's

Uśmiechnął się do Markusa, bo cóż, można było zachowywać się jak głupek, ale najważniejsze, żeby znaleźć kogoś, kto będzie się tak zachowywał razem z tobą, prawda? Nawet jeśli chodziło o głupie pieczenie babeczek.
- Wiem, gdzie sprzedają świetną jednorożcową posypkę... - powiedział to należycie konspiracyjnym szeptem, pochylając się nieco bliżej Markusa. Tak, żeby nikt niepowołany nie słyszał. Przecież omawiają tutaj szalenie ważne sprawy.
- Założę najlepszy garniak - obiecał, bo przecież na takie wydarzenie trzeba należycie się odstawić. To w końcu pieczenie babeczek, a nie byle bal.

Wychylił się w stronę Iry, gdy ten się pochylał. Wiedział, że teraz ma przekazywaną najważniejszą informację dnia. - Pójdziemy sami, czy mam prosić tatę o ekskortę?- zapytał również konspiracyjnym tonem. Już widział jak na syrenach jadą po posypkę. -Ozdobię kuchnię. - obiecał. -Jaki temat przewodni?- nie musi to być zima, jak bal.

- Nie, nie... Zbyt dużo ludzi by o tym wiedziało... - Przeskoczył spojrzeniem od jednego kąta korytarza do drugiego, jakby wypatrywał, czy ktoś lub coś ich teraz nie podsłuchuje. - W niektórych sprawach nie można ufać nawet glinom... - Przybliżył się jeszcze bliżej Markusa, więc kiedy znów spojrzał na Markusa, dzieliło ich jakieś kilka cali. Nawet mniej. Ale mówili tu o ważnych rzeczach.
Odsunął się dopiero wtedy, kiedy usłyszał to głupie pytanie Markusa. Dlatego spojrzał na niego właśnie trochę jak na głupka.
- No przecież to oczywiste, jaki temat. - No nie było? - Jednorożcowy - odpowiedział najbardziej poważnym i oczywistym tonem.

-Ale mielibyśmy ochronę, mogę poprosić o patrol, który będzie sprawdzał, czy trasa jest czysta. -  nie chciałby zdradzić miejsca, co to, to nie. Chciał bezpieczeństwa dla posypki, przecież była VIP. -Dobrze, tak Ozdobię kuchnię i dom. - zgodził się, czując jak przez bliskość zrobił się czerwony na twarzy. - zrobię też Playlistę w temacie. - będzie miał na czym się skupić.

Usiadł z powrotem tak, jak należy, zachowując już raczej w miarę... stosowny dystans. Nie chciał naruszać Markusowi przestrzeni osobistej bardziej niż... cóż, no już naruszył. Więc luz, nie? Dwa razy tego samego się nie zalicza do błędów.
Chyba.
- Jest playlista w temacie jednorożców...? - To pytanie zadał już normalnie, bo żarty żartami, ale poczuł się trochę tym zaintrygowany. Po prostu był ciekawy tego, co Markus by umieścił w takim zestawieniu tematycznym.

-Piosenki Disneya?- zapytał dość niepewnym tonem. Wiedział, że pytaniem na pytanie nie powinno się odpowiadać, ale... No właśnie, ale nie do końca był pewny. -Jakieś reggae?- nie wiedział, czy teraz nie poszalał -coś znajdę?- choćby miałby nad tym weekend spędzić. Im więcej czasu, tym lepiej, mniej będzie go mieć, by się skupiać nad stresowymi sytuacjami. - ale dodam też coś Thunderbolts. - to może być ciekawa playlista.

[Thunderball czy Thunderbolts? Ci drudzy mają przystojniaka za lidera xd]

- Jeśli chcesz puszczać regge w tematyce jednorożców, to chyba musimy przejść się do woźnego przed pieczeniem - zażartował, przypominając Markusowi o ich dorabiającym sobie na boku woźnym. Tak, do tego to zdecydowanie przypadłoby się zielone ciasto...
- Nie jestem wielkim fanem Thunderball - przyznał się do tego. - Próbowałem się wkręcić przez Łasicę, ale jakoś... - Wzruszył ramionami. Dało się słuchać, ale jak dla niego to wcale nie było takiego znowu wielkiego szału.

[ball xd]


-Nie chcesz chyba palić, prawda?- zapytał, bo okej, jednorożce i reggae mogło się tak skojarzyć, ale chyba nie mają potrzeby, by iść do woźnego? Nie mówił o nim ojcu, ale chciał mieć z nim jak najmniej wspólnego. -Aaa to nie muszę ich dodawać, możemy ich ominąć. - słuchał ich wystarczająco często, by ich nie brakowało mu na playliście.

Spojrzał na Markusa i raczej widać było, że przed odpowiedzą... cóż, złapał chwilę pauzy.
- Nie - odpowiedział jednak wreszcie. - Jasne, że nie. - No prawie prychnął na tę niedorzeczność.
Wtedy nie zamierzał tego robić.
- Playlista to najmniejszy problem - zapewnił. Mogą i pośpiewać a cappella. - Najważniejsze, że wypożyczymy Barbie z Jeziora Łabędziego. - Nie bardzo wiedział, czy są tam jednorożce czy coś takiego, ale było to chyba odpowiednio różowe, żeby pasowało, nie?

-Czajkowski również może się znaleźć na liście - zaśmiał się. Wolał się z tego śmiać, niż z tego, że pauza u Iry sprawiła, że przez chwilę zwątpił i myślał, że chłopak będzie chciał palić. -Ale muszę przyznać, że ten wieczór brzmi coraz lepiej. - wszystko brzmiało tak niemalże niedorzecznie, że nie może się nie udać i nie być lepszym wieczorem od balu.

- Jesteś chyba jedyną osobą, która nazwała to mianem Czajkowskiego... - parsknął z rozbawienia, bo cóż, ta, daleko było raczej temu do klasycznego baletu. I... Jezu, nienawidził baletu. To było dla niego jeszcze gorsze niż opera.
- Oczywiście, że brzmi lepiej... Najlepiej... - rzucił to z pełnią przekonania. - W końcu to wieczór ze mną... - zauważył, posyłając Markusowi uśmiech.

-Film filmem, Czajkowskiego zawsze można słuchać. - zaśmiał się -Choć chyba powinienem na odwrót powiedzieć, Czajkowski Czajkowskim, a film można obejrzeć dla bajki. - nie wiedział po co się ogląda Barbie. -Wszystko co z tobą jest związane to jest najlepsze. - zgodził się z nim. Nie kłamał przy tym, nie podlizywał się.

- O tak, zawsze... - Skinął głową, choć jakoś nie bardzo to widział. Może dlatego, że nie był wybitnie wielkim fanem muzyki klasycznej i jakoś nie wyobrażał sobie, żeby miał wrócić do domu, usiąść i delektować się Czajkowskim... Ale jakoś tego samego nie wyobrażał sobie z oglądaniem animacji o księżniczkach.
- Wreszcie mówisz z sensem. - W odróżnieniu do Markusa to po prostu wygadywał głupoty, nie myśląc o tym, ale co z tego? Żartowali sobie. Nic więcej.

-A jeżeli coś przychodzi ci do głowy to daj znać, to dodam. - w końcu to ma być muzyka na ich wieczór, więc niech będzie coś co obaj lubią, a nie jakieś przypadkowe piosenki, czy melodie. -Jestem naukowcem, zawsze powinienem mówić z sensem. - zażartował sobie, ale zdradził tym też jakąś wizję na siebie. Chciałby być naukowcem, zmieniać świat, lepiej go rozumieć, odkrywać tajemnice. 
Mieć na to wszystko odwagę.

Obiecał Markusowi, że jak tylko cokolwiek wpadnie mu do głowy, niezwłocznie da mu znać. W końcu nawet jeśli mieli jeszcze kilka tygodni do tego, żeby wszystko jak najlepiej przygotowane, prawda? To był w końcu wyjątkowy wieczór. Czyż nie?
Przerwa niedługo się skończyła, więc musieli z Markusem się rozejść. Ale to nic takiego, bo nawet jeśli Markus po lekcjach miał jakieś kółko czy cokolwiek, to i tak każdego dnia widzieli cię przez co najmniej kilka godzin. Zawsze znajdowali jakiś czas. To był obowiązkowy punkt dnia.
Dni jakoś zlatywały. Kończył się semestr, trzeba było jakoś wszystko pozaliczać, zima nabrała tempa i coraz większymi krokami zbliżał się okres świąt. Kilka razy nawet popruszył śnieg. Nawet jeśli nieszczególnie za śniegiem przepadał, to cieszył się z tego faktu, bo dzięki temu miasto wyglądało jakoś mnie... szaroburo.

Markus wciąż co jakiś czas dostawał wiadomości z pogróżkami, obelgami. Starał się nie odpowiadać, skupiał się na sobie, na nauce. Poprosił ojca, by na święta zapisał go w prezencie na jakieś treningi. Więcej ćwiczył po kryjomu i od czasu do czasu chodził do łazienki, gdy uznał że zjadł więcej niż powinien. 
Za to wciąż cieszyła go relacja z Irą, miał wrażenie, że coraz bardziej się do niego przywiązuje.
- Jeszcze trochę i ulepimy bałwana, nie?- zapytał go.

- Hm? - Zerknął na Markusa, nie do końca w pierwszej chwili przetwarzając to, o czym ten mówił. Potrzebował chwili, bo był zbyt zajęty leżeniem na łóżku Markusa i wertowaniu jednego z jego komiksów, żeby tak w pełni aktywnie go słuchać. Nie można robić wszystkiego naraz, nie? Ale jako tako go słuchał. - No obowiązkowo - zgodził się z Markusem, na moment odkładając komiks na swój brzuch. - Mam już wybraną idealną marchew. - No nie miał, ale co z tego?

Miał duże łóżko, więc obaj mogli na nim leżeć. Oczywiście nigdy po wyjściu Iry nie kładł się na jego miejsce, oczywiście, że nie... -Jakie cechy ma idealna marchew?- zapytał parskając cicho. Marchew w końcu to marchew, nie powinno być różnicy. -A co byś chciał na święta dostać?- wolał zapytać wprost niż robić podchody.

- Jest idealnie pomaranczowa, nie ma plam, bruzd... Ksztaltny, warzywny stożek - odpowiedział Markusowi tonem fachowca. No jak można nie wiedzieć, jaka to idealna marchew dla bałwana? No przecież to podstawy śnieżnej architektury...
Dlatego jedynie pslal mu spojrzenie pelne rozczarowania i dezaprobaty. No wstyd.
- Nic...? - odpowiedział pytaniem na pytanie. Jakoś ich nie obchodze.

-Nie chcesz sobie jej zostawić i ją zjeść?- zapytał uśmiechając się lekko i położył na boku, przodem do Iry. Dłonie wsunął pod poduszkę. -A jeśli ja obchodzę? I chciałbym ci coś sprezentować?- przygryzł nieco wargę. - Nic wiążącego, nie musisz odwzajemniać. - Markusowi wystarczała jego obecność i ich relacja.

Usiadł, odkładając komiks na szafkę niedaleko łóżka. Po prostu zawsze czuł się dość... skrępowany, zmieszany, kiedy Markus robił... cóż, to co robił. Nie lubił, kiedy tak na niego patrzył, bo to było trochę... Sam nie wiedział, jak to ująć. Nie czuł się z tym źle, raczej czuł się źle z faktem, że mógł czuć się dobrze z taką bliskością. Dlatego wolał usiąść i popatrzeć na Markusa z góry.
- Sam fakt, że wiem, że chcesz mi coś dać, jest jakoś wiążący. - Może nie do końca, ale wiadomo było, co ma na myśli. - Wiem, że chcesz mi coś dać, więc czuję presję, żeby też coś ci dać. - Tak to już raczej działało, no nie?

Spojrzał za nim, czując jakiś smutek, że ten się odsunął. Przygryzł wargę, by tego nie dać po sobie poznać. Po prostu... Kradł te chwile, gdy chłopak był obok. 
-Ale... - zaczął dość niepewnie. -ty już mi dużo dajesz, dużo dla mnie zrobiłeś... Po prostu się odwdzięczę. - miał nadzieję, że dobrze to ujął. Nie miał nic złego w końcu na myśli, chęci miał dobre.

Uniósł lekko brew, patrząc na Markusa, bo jakoś tak ciężko było mu sobie przypomnieć ileż to Markusowi daje i dla niego robi. Najwyraźniej było tego tak piekielnie dużo, że aż zliczyć nie potrafił...
- Nie chcę, żebyś mi coś kupował - zapewnił, zanim posłał Markusowi lekki uśmiech. Nie chciał, żeby Markus kupował mu prezenty, zwłaszcza jeśli sam nie chce niczego w zamian. Po prostu... Nie potrzebował tego. To chyba... dobrze? Tak sądził.
- Ulepimy bałwana i będzie spoko. - Tyle wystarczało mu do zadowolenia.

Usiadł, by nie patrzeć  dołu na Irę. Nie chciał też jakiegoś dystansu między nimi. -Nawet jeżeli byłaby to drobnostka?- nie naciskał. Po prostu sama myśl, że Ira miałby coś od niego, że używałby tego, jakoś tak była przyjemna. - bałwan będzie najlepszy na dzielni. - parsknął, choć nie może być inaczej.

- Drobną drobnostkę. Jeśli to cię uszczęśliwi. - Okej, może nie powinien robić łaski w tym, że Markus będzie mógł coś mu dać, ale po prostu... Nie chciał domawiać się z Markusem, jeśli to miało być coś, co miałoby jakoś go zadowolić. Byleby się nie gniewał czy nie smucił. Czy cokolwiek.
Sam również parsknął słysząc Markusa.
- Zdecydowanie będzie - zgodził się z Markusem. - Ale nie mów tak więcej - poprosił. To z ust Markusa brzmiało... tak źle. Ta dzielnia.