Meet the Rutherford's

[Cenzura przez brak spodni na trzecim planie xd Odpaliłam grę znowu i on faktycznie przez błąd chodzi nagi od pasa w dół, wyglądając jak ken xd klik]

- Och, nie uwierzę... - Uniósł kącik ust w uśmiechu. - Czyżby w algorytmie zabrakło podpunktu? - Nie bardzo wiedział, czy to, co mówi, ma jakiś sens, no ale się starał. - To jak brak przecinka w równaniu... - Udał, że jest tym doprawdy przerażony.
Ale był teraz po prostu troszkę złośliwy, podśmiewując się z tego, jaki zazwyczaj Markus jest doskonale zorganizowany.
Ale to była drobniutka, mała złośliwość.
- Możemy tak zrobić. - Skinął jednak głową.

[A on nie ma spodni w kolorze ciała? xD]


-Nie umiem w randki?- Przyznał się. Już wolał nie mówić, że ten pomysł podsunął mu Mark. Coś czuł, że to nie bardzo pasuje i jeszcze coś może popsuje. -To jest jak parametr, który za każdym razem jest przypadkowy?- pociągnął to, jak Ira mówił. Podobało mu się, że ten próbuje coś z jego świata wtrącać. -Coś jak uderzenie w strunę, które nie było planowane, a melodia wyszła?- spróbował odwdzięczyć się tym samym.

[Nie xd Czarne są, ale przez błąd je zjadło, dlatego czasem simy chodzą po mieście bez jakiejś części garderoby. Przyzwyczaiłam się do widoku simki topless w galerii handlowej xd]

- Po prostu przyznaj, że jesteś zacofany kulturalnie i nie znasz kinowej ramówki... - rzucił, jakby to było coś okropnego i właśnie wyłożył ten problem przed Markusem. Sam tylko kojarzył, że w kinach był teraz ten film z Bradem Pittem, który robił się coraz młodszy, jakiś przedwojenny dramat z Angeliną Jolie i jakaś bajka Disneya. Resztą się nie interesował, ale coś ciekawego mogło się trafić. No nie?
- Chcesz iść teraz czy...? - spytał, nie bardzo wiedząc, czy wchodzić, czy będą zaraz wychodzić.

[A może simy są za wolnością? Facet toples to nie jest fe xd ]

-Jak wolisz? W sensie, chyba wypada mi się przebrać. - był w sumie tak zwanie po domowemu, więc mógłby wskoczyć w jeansy. -To nie zajmie długo - zaczął wchodzić w głąb domu. -I tak- przyznał się bez bicia - jestem zacofany kulturalnie i nie znam kinowej ramówki. - Zaśmiał się, ale właściwie to kino było ostatnią rzeczą, o której myślał. Jakoś dobrze im się spędzało u niego czas, czy na mieście łażąc, do tego ostatni czas był jaki był, więc nie myślał o kinie. -Ale może to dobrze? Będzie niespodzianka. - która może być mniej lub bardziej udana, ale to wciąż niespodzianka.

[Dlatego, jak widać, facet ściąga gacie xd]

- Byle byśmy nie trafili na Seks w wielkim mieście. - Tego to by nie zniósł, a widział gdzieś reklamę.
Zrobił krok w głąb domu, jedynie rozpinając kurtkę. Nie widział sensu w ściąganiu jej, ani w rozbieraniu się jakoś bardziej, bo i tak mieli przecież niedługo wychodzić. Dlatego tylko wszedł kawałek i przysiadł na kanapie w salonie, mówiąc Markusowi, że poczeka sobie na niego tutaj. Było dość chłodno i trochę błotniście, więc mógł się trochę dogrzać przed wyjściem, a i nie naniesie przypadkiem nigdzie błota...

-Jeżeli masz ochotę na coś do picia, to wiesz, co gdzie jest. - Markus uśmiechnął się i pognał na górę. Nie chciał żeby Ira za długo na niego czekał. Choć w pokoju dopadła go myśl, że przecież... Nie ma w co się ubrać. Miał ubrania do szkoły, na konkursy i akademie. Na randki nic nie miał. Jednak nie chciał panikować i przez to za długo się szykować. Nie chciał też się "przebrać", dlatego założył to samo, co zakładał na co dzień. -Już jestem. - wszedł do salonu i zgarnął z komody pieniądze, które Mark dla niego, a właściwie dla nich zostawił.

- Już...? - Spojrzał na Markusa dość zaskoczony, bo jednak znał swój własny czas potrzebny na przygotowanie się do wyjścia na tyle dobrze, że ten, jaki wystarczał Markusowi... No, Ira by nawet nie skończył układać włosów, okej?
Przez tak szybkie tempo nie miał nawet zbytnio czasu, żeby sobie to wszystko przemyśleć. A przez to wkradał się pewien stres.
Ale stres był chyba naturalny...?
- To... idziemy? - spytał, podnosząc się z kanapy.

-A to coś jest nie tak?- wygładził się od ramion po uda. Chciał się czuć dobrze i wygodnie, ale też chciał się Irze podobać. Jakoś pokazać strojem, że się stara dla niego? Nie chciał żeby Ira pomyślał inaczej. -Jak jest okej, to możemy iść - skinął głową, ale był gotów, by się przebrać. Wszystko zależało teraz od tego, co powie, co zasygnalizuje chłopak. -Jak chcesz to najpierw możemy sprawdzić stronę internetową kina i repertuar?- zaczął się śmiać. -Chyba się stresuję, po prostu... Cieszę się, że to randka i chciałbym, by się udała.- może przyznanie się nie będzie takie złe?

- Chyba nie...? - odpowiedział trochę pytaniem na pytanie, ale zwyczajnie nie był pewien. Markus był ubrany jak Markus, więc... to chyba dobrze? On sam też był ubrany jak on sam. - Ja się nie przebrałem. - Cóż, idąc tutaj nie spodziewał się... tego, więc ubrał się tak, jak zawsze się ubierał. A to już chyba trochę gorzej... Znaczy, jemu to pasowało, ale bardzo wiedział, czy to pasuje na... randkę.
Nigdy na takiej nie był.
- Możemy chyba iść na żywioł? - zaproponował to w odpowiedzi na propozycję Markusa, choć (może o dziwo) był przy tym trochę bardziej spokojny. Jedynie uśmiechnął się na śmiech Markusa. - Wiesz, możemy jedynie wysnuć teorię o tym, czym jest randka, dokonać testów i jeśli wynik będzie pozytywny, zatwierdzimy teorię, że tak, to właśnie randka...? - zażartował.

-A jeśli wynik nie będzie pozytywny, to ponowimy próbę?- zapytał nieco niepewnie. -I wiesz, gdy będzie pozytywny to ja już wiem, że chciałbym powtórzyć. - Nie chciałby chyba rezygnować z możliwości randkowania z Irą. Nawet jeśli nigdy nie randkował. Właściwie to przez to, tym bardziej tego chciał. Wyjątkowe pierwsze razy z Irą. -No to możemy iść.- skinął głową i przeszedł do korytarza, by ubrać się w buty i kurtkę. -Iii ty zawsze dobrze wyglądasz.- uśmiechnął się do chłopaka.

- Jeśli nie będzie pozytywny, to test będzie kazał nam założyć, że to nie była randka w znaczeniu ustawionej przez nas teorii...? - A więc dawało to możliwość powtarzania testów tak długo, aż wreszcie uznają, że to randka? Wtedy dopiero udana będzie pierwszą... - Będziemy więc musieli wprowadzić zmiany w naszym eksperymencie? - Nawet nie wiedział, czy to, co mówi, ma choć minimalny sens.
Ruszył w stronę wyjścia w krok za Markusem.
- Nie pytałem - zauważył ten fakt, choć to chyba miło, że Markus stwierdził tak sam z siebie?

-Coraz bardziej czuję się... No wiesz, miło z twojej strony i to... Seksowne, że mówisz do mnie w języku fizyków.- Miał nadzieję, że nie przedobrzył ze słowem na "s", ale tak właśnie czuł. -Zawsze znajdą się zmienne, które trzeba uwzględnić i zawsze one mogą występować przypadkowo.- przytaknął, no bo to sprawia, że nigdy nic dwa razy się nie powtórzy. -Wiem, że nie... Po prostu stwierdziłem fakt.- i nie czuł się zrażony, to też było dobrze.

Spojrzał na Markusa trochę zaskoczony, bo jednak... No, było to coś, czego niekoniecznie spodziewał się usłyszeć. Sam nie wiedział, czy był pod tym względem jakoś... mało dojrzały czy coś, ale jednak oceniał się pod względem seksowności. Nie patrzył w ten sposób ani na siebie, ani na kogoś. Dlatego poczuł się taki... zaskoczony.
Ale jakoś udało mu się tego nie okazywać w żaden bardziej... wyrazisty sposób.
- Wiesz, staram się - odpowiedział jedynie, starając się brzmieć na tyle nonszalancko, na ile potrafił. Jakoś mu to wychodziło. - Nie chcę cię zanudzić czy coś.

Tym razem to Markus spojrzał na niego zaskoczony -Ale wiesz, że ty mnie ani nigdy nie nudziłeś, ani nigdy nie znajdziesz? Nie musisz, wiesz, starać się kręcić wokół fizyki. - żywo pokręcił głową. - i bez niej twoja grawitacja przyciąga mnie do ciebie. - byli już na ulicy, więc jedynie tracił jego ramię swoim. - doceń siebie, bo jesteś o wiele ciekawszy niż zakładasz. Nie musisz się starać - komplementował mówiąc prawdę. W końcu tak wypada na randkach, prawda?

- Znowu to robisz - pozwolil sobie zauważyć, kiedy razem z Markusem wyszli już na chodnik. Wsunął dłonie do kieszeni kurtki, ale nie zapiął jej z powrotem. Nie było aż tak zimno.
A może to on się tak wewnętrznie ogrzewał przez stres...
- Bierzesz za dużo rzeczy na poważnie. - Nie było w końcu potrzeby wgłębiania się we wszystko, co mowi do Markusa, prawda?
Sam też tracił Markusa łokciem w bok.

-Mam problem z byciem na luzie, to prawda. - Uśmiechnął się - i nie wiem, czy tu się starać, czy się nie starać?- zażartował, miał nadzieję, że Ira podchwyci ten żart. Może znów się stara za bardzo? Nikt nie mówił, że to będzie proste. -Nie jest ci zimno?- spojrzał na rozpiętą kurtkę chlopaka. -Dać ci szalik?- sam był odpowiednio ubrany, ale brak szalika nie wpłynie na to, że będzie mu zimniej. -Wiosna mogłaby szybciej przyjść. - jest już za pasem, ale ciepło było miłe.

- Jak będziesz się starać, zaraz skończysz jako największy luzak na dzielni... - skwitował, bo skoro Markus był za bardzo w byciu poważnym, to i w drugą stronę może to przeskoczyć, no nie? A wizja Markusa chodzącego po mieście w luźnych ciuchach i rzucającego joł na powitanie... Ta. Cóż. A takich tu mieli luzaków.
- Wiesz, jak będzie zimno, to zapnę kurtkę...? - Nie bardzo potrzebował więc chyba szalika. Ale doceniał gest.
- Tęsknisz za ptaszkami? Kwiatkami i pszczółkami...? - Zerknął na Markusa, wybierając takie określenia nie bez powodu.

Markus przymknął oczy słysząc ostatnie słowa Iry. Po chwili zaczął się śmiać -Wiesz, mogę poprosić tatę, by i z tobą o tym porozmawiał? Wiesz, jedziemy jednym wózkiem, a on już ma wprawę. - śmiał się, choć nie wiadomo, czy jednak nie groził? -Po prostu tęsknię za tym, by było ciepło, by nie trzeba było zakładać kilku warstw ubrania. - niektórzy tego nie robili zimą, ale Markus do nich nie należał. -Największy luzak na dzielni?- pamiętał, że Irze dziwnie brzmiało to słowo z ust Markusa.

- Pamiętaj, że to nie mój ojciec. Ja mogę naskarżyć, że ten pan opowiada mi o zbereźnych rzeczach... - Cóż, nie zrobiłby tego, ale to zawsze był jakiś głupi argument, no nie? Głupi, ale był. Poza tym to nie wiedział, czy dla ojca Markusa to byłoby mniej, czy może jednak jeszcze bardziej żenujące. Najlepiej było tego jednak nie sprawdzać.
- Zakładaj mniej, ale cieplejszych...? - Okej, to była może głupia rada, ale próbował. Nie miał pomysłu na doradzenie czegoś sensowniejszego. - Albo po prostu będzie, co będzie, zachorujesz albo nie. - Wzruszył ramionami, bo sam pasował bardziej do tej drugiej grupy. Ale jemu zawsze bywało chłodnawo.
- Największsiejszy. - Skinął głową, zerkając na Markusa.

-Ale jest twoim bff, więc może chcieć ci pomóc?- zasmial się lekko. Nie wiedział też, czy Irze nie będzie przeszkadzać, że jego ojciec wie o orientacji chłopaka, więc dodał - no i wiesz, tobie będzie mógł opowiedzieć coś, co później przyda się bliźniakom. - dodał, żeby nie było, że za dużo mówi ojcu. Przecież orientacja Iry to orientacja Iry, prawda? -To wciąż jest ubieranie się na cebulkę. - znów się zaśmiał - ale... jeżeli dzielnia - podkreślił te słowo & miała by być moja, to wchodzę w tę ruletkę - zażartował na temat chorowania.

- Nie chcę obciążać tym mojego BFF... - Ta, zdecydowanie jakoś nie miał na to chęci... To była ostatnia rzecz, na jaką mógł mieć chęci. Zdecydowanie. - Co miałoby się przydać bliźniakom...? - spytał jednak po chwili, bo nie bardzo załapał, co takiego mógłby usłyszeć, czego nie usłyszał Markus, a co miałoby się bliźniakom przydać.
- Okej, im dłużej to mówisz, tym gorzej to brzmi... - przyznał, bo naprawdę kolejna dzielnia to chyba wpędziłaby go w koszmary.

-No wiesz, on pewnie tobie i im opowiedziałby o pszczółkach i kwiatkach, a nie o samych ptaszkach?- miał nadzieję, że teraz już nieco lepiej już doprecyzował o co mu chodzi. -Wiesz, on myślał, że jesteśmy razem, ale ja zaprzeczyłem. - więc temat orientacji Iry powinien być tajemnicą dla ojca, prawda? Markus nie chciałby żeby Ira był zły, że pomimo zaprzeczenia w byciu razem, nie zaprzeczył orientacji chłopaka. -Pozwól, że choć raz na miesiąc będę mówić to słowo. - znow trącił go ramieniem.

Znów przez dłuższą chwilę po prostu patrzył na Markusa, w ciszy analizując to, co ten powiedział. Nigdy jakoś szczególnie nie zastanawiał się nad tym, co ojciec Markusa może myśleć na te... wszystkie tematy. Nie myślał o tym, bo jakoś... nie sądził, żeby to było istotne? W końcu to był (tylko a może aż) jego sąsiad. Kto rozmawia z sąsiadami o swojej orientacji czy czymś takim? No jakoś... chyba nie bardzo...?
- Najlepiej by było, jakby nie mówił jednak nic - przyznał szczerze, uznając, że lepiej będzie jednak zostawić ten temat.
Zdecydowanie.
- Raz na kwartał i stoi. - Trzeba się w końcu targować, nie?

-Dobrze, nic nie powie, będziesz mieć to szczęście.- zaśmiał się, ale wiedział też, że to tylko częściowo prawda. Rozmowa z ojcem, choć no... Była o tym o czym była, to jednak, nie wiedział na ile odbył ją, bo nie chciał zrobić przykrości ojcu, a na ile bo potrzebował tego. 
W końcu notatki miał dalej. 
-Ale dlaczego tak rzadko?- zapytał z udawanym smutkiem.

- Żebyś mógł to powiedzieć, a ja zapomnieć, że to powiedziałeś. - Cóż, grunt to szczerość, prawda? Tego się trzymał. Ale żeby nie było, to na zakończenie tego zdania posłał Markusowi jakże przemiły uśmiech.
Zszedł na krawężnik, żeby iść po nim, stawiając stopę przed stopą. Miało się tę grację.
- Co tam w ogóle w szkole? - zagadnął, zmieniając temat. Chciał chyba jakoś wybadać, czy Markus ma spokój, czy ktoś się go jakoś czepia.