Meet the Rutherford's

Roześmiał się znów, ale śmianie się przy Irze wychodziło łatwo. -No tak, ale notatki mogę ci pożyczyć, widziałem jak na nie patrzyłeś.- może spojrzenie Iry nie ukazywało ciekowości takiej, że chce się poznać treść dla wiedzy, a raczej po prostu zobaczyć, czy to się dzieje naprawdę. -Pana Martina nie ma, ale jedynie się dowiedziałem, że ma chorobowe. Trochę mnie to martwi, chciałbym aby mógł mnie uczyć.- przyznał szczerze. -I chyba jest spokój? W sensie nie słyszałem, żeby ktoś ciebie obgadywał.- to samo mówił tacie.

- Wiesz, nawet jakby coś się miało stać, to nie byłaby to twoja wina. Tylko Kevina - zauważył, ponownie schodząc na chodnik, jakby sama rozmowa o czymś, co było ważne dla Markusa, wzbudzała w nim więcej... powagi? Tak chyba mógł to ująć. - To on narobił wam smrodu. I Martin... pan Martin - poprawił się, bo wiedział, że Markus lubi swojego nauczyciela, a to dodawało mu jednak neico szacunku - na pewno też to wie. - W końcu jakoś nie kojarzył, żeby ktokolwiek o cokolwiek obwiniał tu Markusa. Zdecydowanie nie jego.

-I po części moich starych znajomych... - No bo od kogoś Kevin miał te informacje. -Ale... Nie rozmawiajmy o Kevinie?- choć tytuł filmu wskazywałby na coś odwrotnego. -Chyba że potrzebujesz? Możemy pogadać, bo jednak... Najbardziej tobie się oberwało.- Przyznał, więc może Ira przespał się, przemyślał i ma inne podejście już do tematu zawieszenia?-Masz prawo być z tym wszystkim nie okej.- podkreślił to.

- Nie, nie potrzebuję, po prostu... - Przez chwilę szukał najwłaściwszych słów. - Chciałem o tym mówić, bo... Wiesz, bo chcę wiedzieć, czy wszystko jest u ciebie w porządku. - Tyle i aż tyle. Może mógł zapytać o to wprost czy coś, ale nie chciał, żeby Markus uznał, że się wtrąca. Znaczy, pewnie Markus by tak nie uznał, ale i tak... - Nie chcę, żebyś... Wiesz, żebyś znowu... coś było kijowo, a ty byś o tym nie mówił. - Zerknął na Markusa.

-To prócz braku pana Martina, nic złego się w moją stronę nie dzieje.- pokręcił głową -Wydaje mi się, że wszyscy o tym zapomnieli, bo już są jakieś inne tematy. Drużyna bardziej się denerwuje tym, że Mickey lata za dziewczyną i przez to więcej gada ze mną i Łasicą- więc kolejne tematy przykrywały ich sprawę. -Nie mogę się doczekać jeść z tobą lunchy w szkole.- skorzystał z tego, że Ira był obok i trącił go ramieniem.

Przyglądał się Markusowi dobrą chwilę, jakby samym patrzeniem na niego miał wyłapać, czy naprawdę jest okej, czy tylko Markus tak twierdzi. Ale wszystko sprawiało wrażenie, że jest okej. Tego się chyba lepiej trzymać.
- Mickey...? - złapał Markusa za to słówko. - Mówisz na niego Mickey? - Cóż, najwyraźniej kilka rzeczy go ominęło.
- Ta, ze mną wszystko nabiera barw... - Trącił Markusa w odpowiedzi.

-Ja wiem, że wy mówicie Mike, ale Mickey to jest jego imię, prawda? Mówię mu więc po imieniu.- Spojrzał bez zrozumienia na Irę. -Czy coś jest nie tak?- Może go wkręcali i on po prostu ma na imię Mike i sobie jaja robią w ten pokrętny sposób z Markusa? -Pewnie, gdy powiem, że masz rację, to znów mi powiesz, że zbyt poważnie wszystko odbieram, więc... Powstrzymam się od komentarza?- spróbował się przekomarzać.

- A on nie ma na imię Michael...? - Patrzył na Markusa w taki sam sposób, w jaki Markus patrzył na niego, bo... no, jakoś chyba trochę tak... Okej, no prawda była taka, że nieszczególnie Irę interesowało to, od czego Mike było skrótem. Zakładał, że od Michaela, bo to było jednak najpowszechniejsze. A i przy okazji to jakby Mike nazywał się Mickey, to jego kumple troglodyci raczej by tego nie pominęli...?
Ale tak właściwie to w sumie co go to...?
- Tak, zdecydowanie tak zrób... - Skinął głową, zgadzając się w tym z Markusem.

-Czy oni moją pomyłkę wykorzystają przeciwko mnie?- powiedział to takim tonem, że raczej nie bierze sobie tego na poważnie. W sensie, nie myślał, że przez swoją pomyłkę miałby wylądować głową w kiblu. Gdyby to było tej rangi pomyłką to już dawno byłby spłukany. 
- Więc... nie komentuje, ale pamiętaj, że nie jesteśmy w starożytnej Grecji. - puścił do niego oko, bo tak droczył się cały czas. A przecież doskonale i w pełni zgadzał się z Irą.

- Jak Mike niczego nie powiedział, to wiesz, może lubi to przezwisko. - Wzruszył ramionami, bo może coś w tym właśnie było? Jakby mu to nie odpowiadało, to by raczej Markusowi powiedział. Tak przynajmniej sądził. A jak jemu pasowało, to póki co jego kumple nie powinni mieć żadnego ale. Na poważnie albo i nie.
- Dlaczego w Grecji? - Spojrzał na Markusa z pewnym brakiem zrozumienia.

-Mam nadzieję, że nie prostował mnie, bo to go nie razi, a jakoś może i bawi. Ale spróbuję odezwać się do niego pełbym imieniem. - uśmiechnął się. Oczywiście chodziło o te poprawne pełne imię. -No wiesz, jest powiedzenie, że już w starożytnej Grecji milczenie objawiało zgodę. - wytłumaczył o co mu chodziło. Teraz pewnie już jego dogryzania straciło, ale nie martwił się tym. Wazne, że Ira go rozumiał. Uczył się żartować, a też prawda było, że popsuty humor psuł randkę.

Cóż, wolał nie dodawać, że tak naprawdę to wcale nie wie, czy Mike na pewno ma na imię Michael. Wszyscy mówili Mike, więc tego się trzymał. W końcu po co robić sobie dodatkowe problemy, nie? I tak miało się ich w życiu zdecydowanie nadto.
Trzymali się jakiś prostych, niezobowiązujących tematów podczas drogi do kina. Ale czasem nawet zwykła rozmowa o pierdołach była jak najbardziej okej. I tak właśnie uważał, że było. Po prostu skakali z tematu na temat, nie poruszając niczego... szczególnie bardziej istotnego.
Do kina nie było jakoś szalenie daleko, nawet nie pół godziny drogi na piechotę, więc dotarli tam całkiem sprawnie.

-Jest film o Pajęczaku.- Markus może nie był fanem postaci, ale patrząc na to, co leci sale obok... to chyba ten Pajączak taki zły nie był. - Chyba, że wolisz na ten drugi?- nie będzie nalegał, to ma być randka, on zaprosił, więc Ira niech wybierze film. On się dostosuje i... będzie dobrze. Raczej dawali radę wspólnie oglądać filmy, nawet jak coś było źle, to obracali to w żarty. -Ja dam radę obejrzeć wszystko. - może nie pomagał, ale dał znać, że nie będzie marudzić na wybór, więc... jednak pomagał?

Popatrzył na plakat o Pająku, a potem na ten drugi, obok. To był chyba kolejna komedia romantyczna z Rayanem Reynoldsem. Ta, ciężki wybór, bo jedno już widział, a drugiego widzieć nie chciał... Więc z dwojga złego wybrał jednak to pierwsze, bo można było to chyba uznać za znośny film na randkę skoro Peter bujał się w MJ, no nie?
No i tak było to bardziej romantyczne od Punishera. Więc pół biedy, nie jest tak źle. Tak przynajmniej uważał, choć gdzieś tam z tyłu głowy nadal miał myśl, że może lepsza byłaby komedia...? Nie lubił komedii, ale była romantyczna, przynajmniej z nazwy, więc...
No bo randka chyba miała być romantyczna...?
Ale chyba już lepszy Pająk.

Kupił więc bilety na Pająka i zapytał - Chcemy popcorn? Cole? Coś słodkiego?- zapytał, bo przecież nawet jak kupi zestaw dla dwojga to nic się nie stanie. Większość tak kupowała, bo wychodziło to taniej. - Możemy poszaleć. - uśmiechnął się, czekając co powie Ira. Sam nie czuł się głodnym, ale to przez poczucie, że to jest randka, więc wciąż się nieco stresował. Pewnie, gdy będą mieć to da radę zjeść, ale sam nie wiedziałby co ma wybrać.

Cóż, jakoś nie bardzo był pewien, co powiedzieć, bo jego standardowa odpowiedź, która padała przy większości propozycji jedzenia... Ta, no cóż, nie byłaby raczej zadowalająca. Dlatego stwierdził, że jasne, mogą poszaleć. Czuł się trochę głupio z tym, że Markus mu nadskakiwał tym stawianiem wszystkiego, ale tłumaczył to sobie tym, że to dlatego, że Markus zapraszał, a nie dlatego, że traktuje go jak dziewczynę na randce czy coś. Potrafił jednak czasem spojrzeć na sprawę co bardziej racjonalnie.
Kupili bilety tak właściwie w ostatniej chwili, więc niedługo później znaleźli się już w sali kinowej, zajmując miejsca w jednym z tylnych rzędów. Nie zapowiadało się na to, żeby na seansie miało być jakoś szalenie tłoczno, ale i tak tam było trochę bardziej... jak to nazwać, intymnie?

- Myślałem, że będzie więcej osób. - Markus wyszeptał do Iry nie wiedząc, że ten myśli niemalże o tym samym. -Może jednak Pajęczak nie jest tak popularny?- zażartował,  wiedział, że mimo jakiejś prywatnej niechęci, Pajęczak jest dość popularną i lubianą postacią. Chyba nawet bardziej niż się wydawało. Nie mniej, może przez to, że to nie była premiera to osób na sali było mniej? Mało kto chodził na seanse tego samego filmu po parę razy. -Ale jest przyjemnie. - nie był się być sam w ciemnej sali kinowej z Irą. W końcu nie bał się z nim spać w łóżku.

- Puszczają go już sporo czasu, więc wiesz, ludzie się wykruszyli? - Obrócił głowę w stronę Markusa, bo tak wygodnie było na niego jakkolwiek spojrzeć. - Jak już ktoś szedł, to pewnie na premierę. - Nieświadomie zgodził się w tym z Markusem. Poza tym to jednak filmy super-hero jakoś nie były szalenie popularne, nie rządziły popkulturą ani nic, więc i stąd pewnie tłumów jakoś mniej.
W końcu to nie Ryan Reynolds, nie?
- Mówisz, że idealna randka ze mną to taka, gdzie nie mogę za dużo mówić, a ty mnie nie widzisz...? - zażartował z tej przyjemności.

-Jestem ciekaw jak było na premierze, pewnie będę mógł gdzieś o tym poczytać. - nic to w jego życiu nie zmieni, nie zmieni to też podejścia do filmów tego typu, czy głównego bohatera. Po prostu czasem zbierał mało ważne czy istotne informacje. -Niee.- pokręcił głową, gdy przedłużał samogłoskę. - przyjemnie, bo gdy skupią się na filmie pozostali ludzie, to będę mógł zapytać się ciebie, czy złapiesz mnie za rękę. Nikt nie zobaczy.- wyszeptał to w jego stronę. Pochylił się dodatkowo, by móc szeptać ciszej.

- To będzie fascynująca lektura... - Skinął głową, jakby tak, właśnie tak było. Nic, tylko odwiedzić pobliską kawiarenkę internetową i szukać informacji. Na pewno byłoby to bardziej fascynujące niż reklamy, które puszczano na ekranie.
- Chcesz mi przeszkadzać w seansie?! - wyszeptał z przesadnym oburzeniem, no bo jak w ogóle Markus mógł sugerować coś takiego? - Nie widzisz, co wyświetlają na ekranie? - spytał, bo akurat pojawił się komunikat o zakazie nagrywania, palenia i rozmawiania. - Co za badboy... - dodał jeszcze cichszym szeptem, zanim lekko trącił Markusa barkiem w bark.

Zaśmiał się i zasłonił dłonią usta, by nie wyszło to za głośno. -No wiesz, może kiedyś mnie ktoś o to zapytać? Może będzie jakaś sonda uliczna?- zażartował. -Nie chcę ci przeszkadzać, a wiesz... wesprzeć?- zapytał, ale wciąż jakimś żartobliwym tonem. No przecież tutaj raczej niczego do wspierania nie będzie. -Nie widzę, bo wolę patrzeć na ciebie. - przyznał się i znów zakrył usta dłonią. Nieco przez to, że popcorn mu się przez to tracenie usypał.

- Gada w kinie, przeszkadza w seansie i jeszcze śmieci... No ja cię dzisiaj nie poznaję... - No naprawdę z Markusa robił się prawdziwy badboy i chuligan. No naprawdę... - Naprawdę chcesz zostać gościem na dzielni... - Cóż, jakby to od tego zależało, to Markus miałby spore szanse.
- Jak chcesz patrzeć na mnie, nie na ekran, to wiesz, mogłeś zabrać mnie do parku... - zauważył, pochylając się nieco bliżej Markusa.

-Przepraszam bardzo, ale bardzo mi w tym pomagasz... chyba sam chcesz zostać gościem na dzielni. - no dobra, miał tak często nie wypowiadać tego słowa, ale Ira sam zaczął! On tylko reaguje, odpowiada.-Ale posprzątam, gdy włącza światła. - wtedy będzie lepiej widział ile i gdzie rozsypał. Choć właściwie ile i gdzie rozsypali. -Po seansie możemy pójść na spacer. - Markus również się przybliżył i było to reakcją, na którą nie zwrócił uwagi. Zrobiło się to samo.

- Czyli według ciebie nie jestem gościem na dzielni...? - spytał, unosząc na Markusa brew, jakby to pytanie miało być podchwytliwe. A że siedzieli tak blisko, że jeszcze trochę, a trąciłby Markusa nosem w policzek, to miał pewność, że ten to zobaczy. Jakby to naprawdę było najważniejsze pytanie pod słońcem, które miało jakikolwiek sens.
- A jeśli na spacerze będzie ciemno...? - Okej, to było bardzo głupie pytanie i sam nie do końca wiedział, jakiej właściwie odpowiedzi oczekiwał.

-Och jesteś, ale nie chciałem sugerować, że mogę odebrać ci ten tytuł. Wolałem zasugerować, że znów go zdobędziesz? Pokażesz, że wciąż do ciebie należy?- próbował jakoś wybrnąć, ale nie robił tego ze stresem, wiedział że Ira nie jest teraz poważny, więc sam nie musi. -No wiesz... to cię ochronię?- odpowiedział nieco pytaniem na pytanie, ale nie wiedział, czy o taką odpowiedź może Irze chodzić. Dlatego więc wolał wybadać grunt, jeżeli oczywiście da radę.