Meet the Rutherford's

-No ale, jak się nam nie spodoba to nie będziemy musieli grać, będziemy się dalej przyglądać. - Nikt ich z plaży nie wygoni, prawda? Najwyżej jak siatkarze się na nich wkurzą, to po prostu zmienią kawałek plaży, to nic strasznego. -Nikt nie jest chyba stworzony na upały, coś o tym wiem.- roześmiał się, bo faktycznie bycie spalonym na raka, schodząca skóra to nic przyjemnego.

- Będziemy mieć romantyczne chwile ściągania ci spalonej skóry z pleców. - Odchylił się nieco w tyl, żeby móc lepiej spojrzeć na wspomnianą część ciała. - Może lepiej chodźmy do domu? Nie chcę, żebyś spalił się bardziej. - No bo przejmowal się czymś takim, okej? - Nasmarujemy cię czymś albo coś. - Nie udało się do końca zapobiec, to można załagodzić, no nie?

-Mam krem po opalaniu- skinął głową - może za mało smarowałem się przed- starał się dbać o siebie i o to, by nie wyglądać jak jaszczurka. Nie było co straszyć Iry, ale chętnie przyjął propozycję smarowania. Pleców przecież sam nie da tak idealnie sobie posmarować, więc cudze dłonie są mile widziane. 
A te od Iry to już w zupełności! 
-Chętnie się podzielę - wstał z ławki, Ira mógł mieć cerę, która lepiej przyjmowała opalanie, ale to nie znaczy, by o nią nie dbać.

- Zrobimy poprawkę. - W końcu to tylko pomocne nasmarowanie skóry kremem, tak? Miał dobre chęci, więc fakt, że chciał to zrobić... to nic złego, tak? Ale takie podejście jakoś... pomagało mu wyjść z podobną inicjatywą. Ale najważniejsze to jakoś krok naprzód, nie?
Wstał, żeby razem z Markusem pójść z powrotem do domu jego dziadków, gdzie skierowali się prosto na górę. Wiedział, gdzie Markus trzyma kremy, więc sam sięgnął po tubkę z tym po opalaniu, wcześniej rzucając swoją koszulkę na łóżko.
- Dobra, wyskakuj z ciuchów, panie skwarko. - No, to było pieszczotliwe, okej?

Podobało mu się to, że dziadkowie dawali im przestrzeń, że mogli chodzić po domu jakby byli u siebie. O nic nie musieli tak właściwie pytać, nie musieli się jakoś ukrywać. To było miłe. No i dziadkowie wciąż zajmowali się sobą, więc nie naciskali na jakiś wspólny czas, który i tak spędzali gdzieś razem. 
-Hej, chyba nie ma tak źle?- zaśmiał się, ale od razu zdjął z siebie koszulkę, którą złożył i położył na tej od Iry. - Najpierw plecy, nie? Znaczy, tylko plecy.- przecież z brzuchem sobie poradzi. 
Położył się na łóżku, ręce złożył pod czołem i czekał.

- Widzę, że ktoś tu chce pełen pakiet - rzucił to bardziej do siebie niż do Markusa, bo to też były po prostu głupoty. - Z masaż trzeba dopłacić ekstra. - Tak jakoś mu się skojarzyło przez pozycję, w jakiej Markus się znalazł. Ale nie robił żadnych skojarzeń ani niczego, więc to chyba nie było nic złego.
Wycisnął krem na dłonie, uważając, żeby nie było tego zbyt dużo. W końcu nie chciał zamarynować Markusa w kremie, a tylko lekko go wmasować.
I zamierzał zrobić to porządnie, bo wiedział, że skóra Markusa tego potrzebuje. To było jak misja, bo nie mógł dopuścić do tego, żeby Markus zaczął przypominać skwarkę. Choć to byłoby zabawne. Ale nie. Dlatego zabrał się za delikatne wmasowywanie kremu w plecy Markusa.

-To ile za ten masaż?- położył twarz bokiem na dłoniach, żeby Ira mógł go zrozumieć. W końcu już go masował, więc Markus nie zamierzał uciekać od zapłaty. Oczywiście brzmiał na rozbawionego, ale... z każdym kolejnym ruchem dłoni Iry czuł się coraz bardziej rozluźniony. Nie myślał o tym, że wygląda nie tak, że może się nie podobać. Wolał się skupiać na tym, że Ira nie daje po sobie poznać, że coś jest nie tak i to go wspierało. -A jak w ogóle plecy? Bardzo są spalone?- zapytał już nieco poważniej. Nie chciałby później stękać z bólu.

- Och, później każę ci za to wymasować mi stopy - rzucił, ale bardziej żartem niż poważnie. Jakoś... Po prostu nie bardzo ciągnęło go do tego, żeby ktoś miał dotykać jego stopy. To byłoby... Chyba trochę dziwne?
- Tutaj się spaliłeś. - Zakreślił palcem kółka na jego barkach, bo tam, gdzie skóra była widoczna nawet spod koszulki. Ale to nie były wielkie rejony, więc raczej nie powinno być bardzo źle. - Jutro lepiej cię nasmarujemy. - No przecież musi pomóc Markusowi w zadbaniu o tę jego delikatną skórę, nie?

-Dobrze, nie ma sprawy.- zgodził się, bo nie miałby problemu, by pomasować Irę. Czy to plecy, czy głowa, czy stopy... jakoś nie miał złych skojarzeń i chyba nie miałby jakiegokolwiek problemu, by go dotykać, czy też masować właśnie. - Dobrze - zgodził się z nim. -Mam nadzieję, że nie będzie mi skóra schodzić, to... nie byłoby nic fajnego do oglądania. - nie chciałby, żeby coś obrzydziło Irze jego osobę, a podejrzewał, że zamiana w jaszczurkę mogłaby to zrobić.

- Nie wiem dlaczego, ale jak byłem dzieciakiem, to lubiłem ściągać skórę. To było fajne w ten obleśny sposób. - Chociaż to nie był chyba najlepszy dobór słów, kiedy chodziło o cos, co w pewnym sensie tyczyło się przecież Markusa. Dlatego od razu dodał: - Ale wiesz, nic w tym obleśnego. - Ta, na pewno był w tym szalenie przekonujący. Ale się starał. - Obierzemy cię ze skóry jak... pomarańczę... - palnął głupio. - Lubię pomarańcze. - Cóż, no... okej.

-Wiesz... chyba... nie wiem - zaśmiał się, bo jednak nie wiedział co chciał powiedzieć. Dłonie Iry sprawiały, że jego szare komórki nie pracowały na swoich obrotach, jakoś... zbyt dobrze mu było, zbyt wygodnie, zbyt ciepło - ale w ten przyjemny sposób. -Nie wiem, czy są pomarańcze na dole, ale możemy jutro kupić.- jeśli Ira lubi to mogą wykupić cały sklep. -Kupię ci kiedyś plantację.- wymruczał i poruszył plecami, żeby chłopak dalej go masował.

Słysząc odgłos, jaki wydał z siebie Markus, poczuł się nieco zmieszany. Po prostu... Naprawdę tylko wmasowywał w niego krem i nie robił w tego żaden... jakkolwiek bardziej... namiętny sposób. A wątpił, że krem przynosił Markusowi aż takie ukojenie, żeby wywoływać u niego takie pomruki...
Ale okej, może... miał jakiś wrodzony talent do masażu czy coś. To chyba coś, z czego powinien się cieszyć? Chyba.
Dlatego kontynuował to, co robił, chociaż już chyba bardziej wklepać tego kremu w Markusa to nie mógł.
- Wiesz, aż tak to ja tych pomarańczy nie lubię... - przyznał, bo jeszcze czego, żeby się babrał w ziemi na plantacji.

-No dobrze, to bez plantacji. - zabrzmiał tak, jakby faktycznie się zgadzał na to, że owej plantacji mu nie kupi. Ale przecież czasem można i głupotki nieco poważniej mówić, prawda? -To co? Zamiana? - zapytał po dłuższej chwili, oczywiście z chęcią dałby się jeszcze masować, ale nie może aż tak wykorzystywać chłopaka, w końcu i Ira jest po opalaniu. Markus chętnie tę przysługę odda. -Czy wolisz masaż stóp?- zaśmiał się lekko, ale jakoś te stopy utkwiły mu głowie.

- Myślisz, że potrzebuję? - Obejrzał się przez ramię, jakby w ten sposób chciał dobrze ocenić stan swoich pleców. Ale jakoś nieszczególnie dobrze mu to wychodziło. Nie jego wina, że nie był aż tak giętki, żeby dawać sobie dobry kąt na obczajanie własnych pleców. - Jeśli chcesz. - Lekko wzruszył ramionami. Jeśli Markus miał ochotę, to mogli się zamienić. - Znaczy, na plecy, nie stopy. - Tego to chyba nie chciał po dniu bycia spoconym...

-Znaczy nie potrzebujesz, ale... Nie zaszkodzi?- Zapytał powoli się unosząc do siadu na piętach. Nie zwrócił uwagi na to, że właściwie to sutki mu stwardniały. Na całe szczęście tylko one, więc pewnie dlatego pominął ten fakt. -To... Połóż się, postaram się zrobić to tak przyjemnie jak ty.- obiecał mu z uśmiechem i zrobił miejsce obok siebie.

- Okej... - Cóż, nie sądził, żeby robił to jakoś szczególnie przyjemnie. Po prostu wmasowywał krem i nie bardzo o tym myślał, robiąc swoje. Ale może to była zasługa tych jego długich, zręcznych palców. Kij z byciem pianistą. Miał wrodzony dar do nakładania kremu. No czad.
Spojrzał na Markusa raz jeszcze, zanim się położył. Po prostu jakoś... Nie bardzo miał w zwyczaju kłaść się dla kogoś w taki sposób, więc... po prostu... upewniał się, okej?

-Jeżeli nie chcesz to mów.- Ostrożnie wylał krem na fragment skóry Iry i zaczął go rozsmarowywać. Nie chciał żeby ten czuł się dyskomfortowo, ale też... Kiedyś muszą nauczyć się dotykać? Było to zupełnie inna sytuacja niż ta poprzedniego wieczoru, ale miał nadzieję, że nie było źle. Ostrożnie go masował, nie naciskał zbyt mocno, starał się też jakoś omijać lędźwie, żeby nie było że jakoś sięga do jego tyłka.

- Nie, jest w porządku - zapewnił, bo nie chciał, żeby Markus myślał, że robi coś źle albo na siłę. - Po prostu... Wiesz, że mam swoje dziwactwa. - Znów krótko zerknął na Markusa, oglądając się na niego przez ramię. Krótko, bo nie chciał mu przeszkadzać w kremowaniu swoich pleców. Ogólnie to dobrze wiedział, że dziwactwa to było zdecydowanie zbyt mało powiedziane, ale... Starał się rozluźnić, nie myśleć o niczym złym czy cokolwiek takiego, i jakoś dawał radę bez spinania.

-Każdy je ma i akceptuję je, tak jak ty akceptujesz moje.- Więc nie zamierzał rzucać w niego kamieniami, czy traktować w zły sposób. -Tu też jesteś miły w dotyku.- uśmiechnął się, ale Ira już nie miał jak tego zobaczyć, bo nie oglądał się na niego a leżał i pozwalał się masować. Markus naprawdę starał się trzymać jakiś granic i nie zachodzić palcami za daleko. Choć przecież plecy to plecy, to jednak... Nie chciał zrobić czegoś nie tak.

- Możemy się licytować... - Chociaż nie, może lepiej nie, bo jak Markus z tym swoim zmysłem matematyka podliczy sobie wszystkie te jego dziwactwa, to się jeszcze ostro nad tym wszystkim zastanowi... Że nad ciągnięciem tego, cokolwiek mieli.
- Okej, czyli po prostu ustalamy, że wszystko mam miłe w dotyku. - Parsknął trochę z rozbawieniem, ale zwyczajnie go to bawiło. Albo skupiał się na tym, zeby nie myśleć o niczym innym.

-A wygrywa ten, co ma więcej czy mniej?- Zapytał go ze śmiechem. -Bo nie wiem, czy wiesz...Stawać w te szaranki.- wciąż się śmiał, ale to był cały czas dobry śmiech, ten śmiech, który zawsze ich łączył. -Tak, wszystko masz miłe w dotyku, to mogę przyznać- nie wszystko dotykał, ale i tak wiedział, że wszystko takie by było.

- Nie wiem, czy ten, który zapoda więcej będzie miał powody do radości z takiej wygranej. - Znów krótko zerknął w stronę Markusa. No ale czy nie miał racji? Można dać wygrać temu, który będzie miał więcej problemów i dziwactw, ale to byłoby podanie mu wygranej z litości. Więc ta, marne pocieszenie.
- A jakbym chciał masaż stóp i miałbym wrastające paznokcie, haluksy i szósty kaprawy palec...? Też bym był cały miły w dotyku...? - rzucił to tak, jak panienka, która pytała, czy facet by ją kochał, jakby była kaczką. Albo innym gównem.

-No to może jednak nie próbujmy.- w końcu to on był tym, który chodził na terapię, więc jego lista mogłaby być spokojnie dłuższa. Oczywiście wciąż był w tym żartobliwym tonie, nawet mówiąc prawdę. -Och, chyba bym zaprowadził cię do kosmetyczki, a później wymasował obolałe palce po wycięciu paznokci?- wtedy byłoby to jak dwa w jednym, prawda? Zadbanie wizualne i masaż.

Ta, zdecydowanie lepiej nie powinni próbować. Nawet jeśli było to w jakimś sensie irracjonalne, to czuł lekką obawę, że gdyby Markus wiedział o wszystkim to już nie uważałby tego dotykania za miłe.
- A co z moim szóstym, krzywym paluchem...? - Co prawda go nie miał, więc nie było co się nim przejmować, ale... Jak wszystko to wszystko, tak? - Albo gdybym miał garb na plecach...?

-Po prostu byłby? Dlaczego miałbym się przejmować szóstym, krzywym paluchem?- To raczej nie powinno być coś odrzucającego, nie? W sensie nie umiał sobie jakoś wyobrazić w ten sposób stóp Iry. -Wiesz, do tego czasu dałbym radę zauważyć twój garb, więc... Ciężko się odnieść.- zaśmiał się i przesunął palcami nieco wzdłuż jego kręgosłupa.